Arghhh HELP! Mijn dochtertje begint een echt draakje te worden... O wee als ze haar zin niet krijgt of je tilt haar niet op wanneer zij wilt, dan kan ik het bezuren! Schreeuwen, krijsen, grommen en huilen. En als ik dan wegloop, kruipt ze krijsend achter me aan. Op dit moment ben ik vrij prikkelbaar en erg vermoeid (vandaag de diagnose gekregen van de HA). Ik kan vrij weinig hebben! Het is me snel té veel allemaal. Soms voel ik me zo gefrustreerd dat ik op dat moment mijn oude kinderloze tijd terugwens (lekker rustig op de bank met een boekje, je weet wel..) Natuurlijk wil ik haar voor geen goud missen, maar ik denk dat elke mama dit weleens voelt. Met alle schuldgevoelens nadien Dus ja, wat zijn de gouden tips om deze moeilijke dreumes/peuter tijd (zo goed mogelijk) te doorstaan?
Oh meid... iemand die zegt dat ie dit gevoel NOOIT herkend... die liegt (okay, dat is misschien ook wat bout maar echt... dit is ZOOOO herkenbaar!) Omdat iedereen anders is en dus iedereen een andere grens van ongeduld heeft, zal ook iedereen andere tips voor je hebben. Voor mij is het belangrijk om geduldig te blijven om goed voor mezelf te zorgen. Hoe doe ik dat? Soms even echt quality time voor mezelf (in bad maar ook lunchen met een vriendin, goed slapen etc). Zolang ik dit doe kan ik erg veel hebben. Tijdens mijn zwangerschap was dit NOG belangrijker. Ik heb mezelf geleerd om hulp te accepteren en zelfs te vragen. Even iemand die met zoontje lief 1 - 2 uurtjes naar de speeltuin ging. Heerlijk. HIJ een geweldige tijd en IK even de tijd om naar de kapper te gaan.. even te slapen etc. Verder helpt het mij enorm om me te realiseren dat uitvallen helemaal niets helpt. Ik blijf dus geduldig en als ik dat niet meer kan opbrengen dan eindig ik het gedrag. Dat kan betekenen dat IK weg ga (manlief moet het dan maar even overnemen) OF zoonlief gaat maar even weg (even op zijn kamer dan maar of wat vroeger naar bed). Kost wat kost wil ik voorkomen dat ik uitval.. dat levert namelijk alleen maar negatieve associaties / gedrag op. Goed slapen is heel wezelijk. Als je zwanger bent is dat meestal een uitdaging. Gelukkig sliep mijn zoontje uitstekend maar ik was toch veel wakker 's nachts. Dit betekende dat ik dit overdag moest in halen. Ik sliep dus tijdens het slaapje van mijn zoon en ja, dat had consequenties voor het huishouden. Dat hebben we geaccepteerd en anders opgelost. Veel succes!
Bedankt voor je reactie! ik mis op veel gebieden die extra zorg voor mezelf. ik geef nu bijna 15 maanden BV.. en eerlijk, ik heb sinds dag 1 de gebroken nachten. Schrik niet, maar zelfs nu word ik nog rustig 4x per nacht wakker omdat zij huilend wakker wordt voor de borst... Dus ik heb geen nachtrust..ik ben eigenlijk al 15 maanden niet uitgerust. Leuke dingen doen voor mezelf zit er ook nauwelijks meer in. Sja, als ik ga werken heb ik even tijd voor mezelf..? En soms ga ik even shoppen, alleen! Maar weggaan met vriendinnen...maar een paar keer gedaan. Mijn sociaal leven staat min of meer stil. Nu ik dit zo opschrijf vind ik het niet gek dat ik zo geprikkeld/somber ben en niet optimaal kan genieten van mijn kindje. De HA gaf vandaag ook al aan dat ik echt beter kan stoppen met zoveel BV.. Het vreet energie, zegt ze. En daarnaast ook nog eens pril zwanger (gelukkig nog geen echte kwalen)
Nou voel je niet schuldig over je gedachte hoor. Vooral als je moe en prikkelbaar bent en je kind loopt te zeuren kan ik me voorstellen dat je heel even denkt aan de tijd zonder kind. Goede tip van Cygnet om ook even te slapen als je kleine slaapt. Misschien rust je dan wat meer uit. En neem vooral tijd voor jezelf. Het is geen schande als je kind heel even ergens anders is. Of misschien kan je je dochter een nachtje ergens anders laten slapen? Ik weet niet of je nog een box hebt? Misschien kan je haar daar even in zetten en ga jij even naar een andere ruimte om tot tien te tellen. Voor de rest denk ik dat je gewoon door deze fase moet. Hoort er bij denk ik dan maar. Maar vermoeiend kan het zeker zijn. Sterkte!
Ach meis, je bent ook maar mens! Ik zet haar in de box en loop weg uit die ruimte. Gewoon even weer tot mezelf komen. Laat dan maar even huilen hoor. Vaak bedaart ze in die periode ook weer. Allebei even een time-out dus. en ik heb onlangs schoonmoeder gebeld, met de vraag of ze zin had in een slaappartijtje? Natuurlijk was ze welkom en hadden wij even weer die kinderloze tijd terug.
Is het misschien een mogelijkheid om te gaan kolven? Dan heb je iets meer vrijheid. Of wil je dat niet?
Of je moet stoppen met de bv is echt een gewetensvraag en alleen jij kan die beantwoorden. Je hebt je kindje inmiddels ruim een jaar het allerbeste gegeven wat er is. Dat is super goed en ze heeft daardoor echt een topstart. Alles wat ze nu nog krijgt is extra maar niet persé nodig. Jij moet de afweging maken. En het allerbelangrijkste: maak een keuze en sta er achter!
Bedankt voor de antwoorden, meiden! Weet je wat het is? soms lijkt het weleens alsof ik de enige moeder ben die er doorheen zit op sommige momenten. Natuurlijk is dat niet zo, maar jullie weten vast wat ik bedoel. Na een week thuis gezeten te hebben ga ik rustig weer aan het werk. Gisteren de hele dag gewerkt en ik merk dat ik dan echt weer vrolijk thuis kom. Dan kan ik er weer tegenaan, ik kan dan meer hebben. Stoppen met BV doe ik nu nog niet. Ik wil minimaal 1,5 jaar BV geven, maar ik denk dat mijn meisje nog langer de borst zal willen. Afbouwen lijkt me ook erg lastig want ze is een echte borstenkindje...ze wordt letterlijk boos en verdrietig als ze de borst niet krijgt.
Lastig hè? Hier hebben we sinds enige weken ook te maken met driftbuien en we moeten allebei echt nog even uitzoeken hoe we daar mee omgaan. Soms lukt het me om het te negeren, op andere momenten word ik zelf boos. Ik ben zelf ook zwanger en merk dat ik gewoon veel minder kan hebben, ik ben moe, ik heb veel meer kwalen dan bij de eerste en ik heb het echt veel drukker, dus goed uitrusten is nogal lastig. Ik probeer ook echt wel dingen alleen te doen, zelfs boodschappen doen in mijn eentje kan ik waarderen. En we laten Vigo nu wat vaker logeren, oma past wat vaker eventjes op etc.
Nou meid, je bent dus echt niet de enige moeder die dat gevoel heeft. Wel heerlijk dat je dochter nog zo graag bij je drinkt. Zolang het voor jou nog houdbaar is lekker volhouden. Drinkt ze nog veel bij je? Rond de 15-16-17 maanden is het ook echt zwaar. Wij zitten er nu ook in. En je bent pril zwanger (gefeliciteerd!!!!) dat vergt ook weer een hoop energie.
Ik herken het ook hoor. Mijn dochter is iets ouder maar als ze haar zin niet krijgt.. pff berg je maar want dat is rollen over de grond en dan geeft ze mij straf! (mamma stout!) moet er stiekem soms om lachen maar eigenlijk is het helemaal niet leuk. Inderdaad beetje tijd voor jezelf nemen en bedenk je ook dat het vaak geen zin heeft om boos te worden op zo'n kleintje. dan bedoel ik niet dat je niet mag corrigeren maar echt je geduld verliezen (zoals velen van ons hebben) werkt vaak averechts.. alleen maar nog meer huilen en dan neem je ze weer bij je omdat je je schuldig voelt. wat betreft de borstvoeding.. Inderdaad fijn dat je het nog geeft! heb het zelf ook heel lang gegeven maar merkte gewoon dat ze snachts wakker werd om te drinken.. en dat heeft een kindje van 1.5 eigenlijk niet nodig! het is gewoon mamma-honger.. dus ik zou proberen haar snachts te troosten maar geen bv te geven..desnoods geef je haar wat water of ietse anders te drinken als je denkt dat ze echt honger heeft. Ik heb dat ook gedaan en waarempel ze slaapt nu door en als ze wakker wordt vraagt ze nooit om BV. wat ze voorheen wel deed (tot drama aan toe) iig veel succes en sterkte!