Even mijn probleem schetsen, ik ben benieuwd hoe jullie dit zouden aanpakken, ik zit er erg mee... Oma heeft aangegeven 1 dag in de week op te passen als de kleine geboren is, op een dag dat de kleine van mijn broer ook bij haar is (die is dan 4 maanden ouder). Na de geboorte van ons kindje blijf ik een half jaar thuis. Daarna ga ik drie dagen werken. Ik wil de aanmelding bij het kdv regelen, en het liefst voor drie dagen en wel om het volgende: de situatie bij opa&oma is niet bepaald 'rustig.' Opa zit (depressief) thuis, wat regelmatig voorkomt en oom (20jr) woont nog thuis en is psychisch labiel. De sfeer is er gespannen en er vindt regelmatig heftige woordenwisselingen plaats. Ik zie het niet voor me dat ze dan ook nog op twee baby's moeten passen... De keuze is makkelijk zou je dan zeggen...en dat is het ook want we willen ons gevoel volgen en ons kindje drie dagen bij de opvang brengen. Alleen...hoe ga ik dit oma vertellen??? Het speelt pas over een jaar dat ze "zou" gaan oppassen (sowieso niet toegezegd of iets), maar toch: ze heeft al twee dekentjes aangeschaft voor het kind van mijn broer en ons kindje... Het ligt allemaal wat emotioneler dan de zwartwitte omschrijving bovenaan... Ik voel me zo rot! Wat zouden jullie doen/ hoe aanpakken?
Ik vind het wel weer bijzonder dat oma er zo makkelijk van uit gaat dat dat dan ook gaat gebeuren. Ze zal het ongetwijfeld goed bedoelen, maar zoals jij die situatie daar omschrijft zou ik mn kind er ook niet heen brengen. Ik zou zeggen dat je maximale zekerheid wilt wat opvang betreft en dat kan alleen het KDV bieden. Oma kan ziek worden oid...en dan moet je maar wel weer iets regelen wat opvang betreft. Ik ken het hoor, heb zo'n dilemma ook gehad. Mijn moeder bood aan om 1 dag per week op te passen naast 2 dagen KDV. Omdat ze rugproblemen heeft en een herseninfarct heeft gehad zag ik het ook niet zitten. Uiteindelijk toch overstag gegaan, want mn moeder wou zo graag en op dat moment ging het goed met haar gezondheid. Sven was nog geen 3 keer geweest en toen kwamen de klachten terug bij mijn moeder. Toen heb ik heel eerlijk gezegd dat ik me zorgen maakte, zowel om mijn moeder, maar ook om mijn zoon. Wat als ze bovenaan de trap staat en ze kukelen samen naar beneden?? Mijn moeder gaf me gelukkig groot gelijk, maar moeilijk was het wel. Nu ga ik geregeld even met Sven bij mn moeder langs.
Bedankt voor je reactie, maximale zekerheid is wel een goede inderdaad... Ja, oma gaat er dus vanuit dat ze gaat oppassen, want ze had het laatst over een kinderwagen voor 2 baby's.... Dus ik moet ook niet te lang wachten.... Ik baal alleen dat ik haar moet teleurstellen, maarja, daar ontkom je niet aan in dit geval...ik zal haar ook zeggen dat ik haar vaak genoeg kan zien, helemaal als ik dat half jaar vrij ben!
Hier ook oma's moeten teleurstellen. Van beide kanten willen ze wel oppassen. Mijn eigen moeder is ziek en kan niet stabiel lopen met haar, dus mag van mij niet in haar eentje oppassen. En de andere oma zou wel kunnen oppassen maar dan zou ons kindje maar 1 dag naar het kdv gaan en dat vind ik te weinig om te wennen. Kwestie voor ons is ook wel de continuiteit. Als oma ziek zou worden en niet kan oppassen hebben wij namelijk ook niemand anders. En we kunnen beide zeer moeilijk vrij nemen van werk. Dus dat is erg lastig. Kdv gaat altijd door. Bovendien is een ander argument: wij willen dat opa en oma, ook daadwerkelijk opa en oma blijven. En niet tweede opvoeders. En we hebben ze wel af en toe nodig voor een avondje/dagje incidenteel oppassen. Als ze dan ook al standaard 1x/week oppassen wordt dat dan wel weer veel.. En ook dit nog: ben zelf opgegroeid in een huis met veel geruzie en daar wil ik mijn kinderen niet aan blootstellen. Zou je kinderen er dus niet naartoe brengen. Hoe moeilijk het ook is: ga het gesprek aan en volg je gevoel.
Ik zou tegen oma zeggen dat je liever hebt dat ze echt oma kan zijn, dus reveil van verwenner en niet van opvoeder. En dat je het heerlijk zou vinden als ze naast de drie dagen dat je kind naar het kdv gaat eens tussendoor voor de baby wil zorgen. Dan breng je het denk ik aardiger. Dat het voor een baby ook rustiger is om maar twee vaste plekken te hebben, kdv en thuis, kun hè natuurlijk ook noemen. En inderdaad, wie valt er in als oma ziek s?
Dikgedrukte is voor ons ook de reden dat oma's niet oppassen. Nu deelt mijn eigen moeder die mening ook maar sm was een andere mening toebedeeld. Die heb ik dan ook uitgelegd dat wij haar zien als oma, die verwend, knuffeld en speelt en dat kan niet als ze structureel oppast want dan verwacht ik hele andere dingen van haar. Dit viel goed bij haar en ze accepteerde dat ook. Zou er zeker niet te lang mee wachten want ze gaat zich er alleen maar meer op verheugen en is de 'klap' alleen maar harder. Bovendien vind ik dat je je kind naar een opvang moet brengen waar jij je goed bij voelt en als dat bij oma is, prima, als dat niet zo is, moet je het niet doen, krijg je alleen maar gedonder mee en dat wil je niet. Succes!
Hoe moeilijk en emotioneel ook: je moet kiezen waar je je goed bij voelt voor je kindje. En blijkbaar is dat kdv. Ik kan me het heel goed voorstellen! Misschien kun je het langzaam inkleden. Eerst eens laten vallen dat je aan het nadenken bent over de vorm van opvang en wat jullie willen. Als ze dan aangeeft dat ze een dag wil, dan zou ik gelijk aangeven dat je dat nog niet zeker weet voor vast. En zo langzaam verder aankleden. Misschien moet je even nadenken welke redenen je je moeder wilt geven waarom niet. En dat je voor zo nu en dan wel erg leuk zou vinden dat ze eens oppast ofzo. Hoe moeilijk ook: het gaat om jullie kindje en niet om je moeder.