Weet niet goed waar plaatsen dus ik doe een gokje en plaats het maar hier. Mijn zoontje is net tien maanden geworden en wij denken stilletjes aan een tweede kindje. Wij willen ofwel de kindjes kort op elkaar (en dan moeten we nu wel in actie beginnen schieten) ofwel een hele tijd ertussen (denk vijf jaar ofzo). Hoe ziet het bij jullie of waar zien jullie het meest nadelen en voordelen van? Het is natuurlijk per koppel verschillend, daarom nog eens kort meegeven: ik ben nog jong maar mijn vriend is net iets ouder (midden de dertig), ik vind het dan ook laat om binnen vijf jaar nog een kindje te willen. Maar ik heb nog geen vast werk (in het onderwijs, kan ten vroegste binnen drie jaar een vast contract krijgen). De vorige keer konden we het financieel wel goed redden maar toch... Kortom, wat denken jullie en hoe ging het bij jullie? Alvast bedankt!
Ons kinderen schelen bijna 2 jaar. Dat is druk, maar erg leuk. Het is fijn als de oudste al wat zelfstandiger is als de tweede geboren wordt.
Bij ons zit er 25 maanden tussen de eerste en de tweede. Bij een goedverlopende derde zwangerschap had er tussen twee en drie maar ongeveer 16/17 maanden gezeten. Zekerheid heb je nooit qua werk, ook niet wanneer je wel een vaste aanstelling hebt... ook dan kun je er bij een reorganisatie alsnog "uitvliegen" Ja en wanneer je "kunt" wachten gezien je leeftijd dan zit je wel in een iets luxere positie... maar ja.... raak je van nummer 2 net zo snel weer in verwachting????
Dat is echt eigen gevoel ... De een vindt het lekker zo kort op elkaar en de ander niet. De onze schelen twee jaar en twee maanden zometeen. Ik raakte onverwacht zwanger door de pil dus het was hier geen bewuste keus maar ik vind het erg leuk dat ze zo kort op elkaar zitten. Missch ook wel weer wat drukker doordat de oudste natuurlijk nog niet alles zelfstandig kan en de peuterpubertijd eraan zit te te komen maar dat redden we ook wel weer. Qua werk heb je indd nooit echt zekerheid. Ik werkte al 5,5jaar voor een bedrijf wat ineens overgenomen werd door een ander (in mn zwangerschapsverlof) en ik ben daar "weggepest" doordat ik ineens niet meer op mn eigen dagen mocht werken die ik voor mn verlof met oude werkgever had afgesproken en allemaal nog meer van dat soort dingen. Ik moest daar wel weg want ik was behoorlijk overspannen door de situatie. Als jullie je er beide goed bij voelen een nieuwe zwangerschap aan te gaan en het lukt financieel ook,waarom niet? Het geeft alleen maar aan dat jullie een goede relatie met elkaar hebben en duidelijk er voor elkaar en jullie gezin willen gaan!! X
Ons zoontje is bijna 1 jaar, maar wij denken nog niet echt aan een tweede. Wil er bewust minimaal 2,5 jaar, misschien wel 3 jaar tussen hebben zitten.
Nou hier twee uitersten! De oudste en middelste schelen 8 jaar en de middelste en de jongste straks 15/16 maanden. We hebben de middelste "gepland" voor zover dat kon hihi. De rest kwam gewoon(voor zover zo'n prachtig wonder gewoon is, maar je snapt me denk ik wel). Dus heel bewust is het allemaal niet gegaan. Ik vind het voordeel van het grote leeftijdsverschil dat ze niet in elkaars vaarwater zitten. Al gaat die vlieger hier niet helemaal op door het autisme van mijn oudste, ik merk dat hij zich nu al optrekt aan de middelste. Maargoed normaliter lijkt mij dit wel heel fijn, je hebt overdags je handen vrij als de oudste op school zit dus veel rust en aandacht voor hem/haar. Weinig verzorging meer aan de oudste want die is vaak al redelijk zelfstandig(normaliter, hier dus ook niet maar ik denk dat een "normaal" kind van negen heel goed zelf kan douchen bijvoorbeeld of even zelf buiten kan spelen) dus alle rust voor de verzorging en ontwikkeling van de jongste. Andersom zie ik voor straks veel voordelen in het kleine leeftijdsverschil, ze hebben ten eerste veel aan elkaar. Ze schelen zo weinig dat ze echt veel samen kunnen gaan delen(wat vast ook voor frustraties zorgt want ze zitten wél degelijk in elkaars vaarwater qua interesses en speelgoed over een tijdje) en doen, interesses liggen ongeveer gelijk over een paar jaar (makkelijk met vakanties en uitstapjes, speelgoed e.d.). Je zit nog in de verzorgings-mode dus je bent zelf ook nog gewend aan luiers verschonen, flesjes mee, rekening houden met slaapjes. T heeft allemaal wel iets denk ik!
Hier tussen de oudste en de (straks) middelste 3,5 jaar en vond dat wel echt ideaal eigenlijk: ze begreep eigenlijk alles, kreeg de komst van de baby bewust mee, hielp waar nodig (en nog steeds), maar kan ook heerlijk samen spelen waarbij kleine zus natuurlijk niet altijd meewerkt maar over et algemeen gaat het echt heel erg goed en zijn het dikke vriendinnen. Tussen de middelste en jongste zit straks net geen 2 jaar en heb het idee dat dat wel pittiger gaat worden, helemaal tov hoe het ging bij de komst van de 2e. Maargoed we zien wel hoe het gaat lopen allemaal Zou gewoon jullie gevoel volgen, je weet vooraf toch niet hoe de dingen gaan lopen. Kindjes die dicht bij elkaar zitten hoeven niet goed met elkaar op te kunnen schieten, maar kan natuurlijk wel evenals bij een groter verschil de kindjes ook wel of niet goed met elkaar op kunnen schieten/wat aan elkaar hebben. Wat betreft jullie financiën en jouw werk kan ik natuurlijk geen inschatting maken. Zo redden wij het met een inkomen van zo'n 1600 euro prima (met koophuis in de randstad) en zonder dat ik dus hoef te werken. En waar er 2 eten kunnen er ook 3 eten was mijn idee nu.. Overgang van 1 naar 2 hebben wij financieel helemaal niet gemerkt eerlijk gezegd. Maar dat ligt er ook aan wat je natuurlijk wilt, doet en bijv nieuw koopt etc etc etc.
Hier 3 binnen 3 jaar (derde kan ieder moment geboren worden). Moet zeggen dat het soms wel pittig is 2 kleintjes, maar doordat ze zo dicht bij elkaar zitten met de leeftijd merk je ook dat ze naarmate de kleinste groter word ze steeds meer naar elkaar toe trekken en toch samen proberen te doen. Maar als ik dan bij andere zie dat er inderdaad 4 jaar tussen zit, dat heeft ook zijn voordelen. Oudste helpt al mee met alles, heeft niet zoveel hulp meer nodig...
Hier single, dus wanneer de volgende komt geen flauw idee. Maar qua gevoel zou ik toch nog wel een paar jaar willen wachten (3 of 4 jaar), zodat ik echt optimaal kan genieten van mn meisje, qua ontwikkelingen enzo.
Je moet doen waar jullie zin in hebben. Bij mij zit er dadelijk bijna Elf jaar tussen hahahaha Maar ik hoopte op minder. We zijn al ruim vijf jaar bezig ! Ik ga dan ook direct voor een derde. Dwz geen pil of anti conceptie na de bevalling. Ik Heb pof en iedere eisprong die ik krijg is mee genomen en dus iedere kans benut ik. En of dat dadelijk slim is voor mijn lijf weet ik niet maar jammer dan, mijn verlangen na drie kinderen is groter dan dat.
Hier al gestopt met de pil om voor een tweede te gaan. Vanwege omstandigheden nu weer aan de pil (helaas). Op dit moment kan ik een tweede kindje en zwangerschap niet aan, en dat vind ik erg jammer. De wens voor een tweede is er al weer een tijdje. Zodra ik alles weer op de rit heb stop ik weer met de pil. Te lang willen we echter niet wachten, manlief is 'al' midden dertig. Ik denk dat het een gevoel is. Als je de kriebels weer krijgt is dat een mooi moment om ervoor te gaan. En dat kan na een paar maanden zijn of na een paar jaar (of niet, natuurlijk).
Ik vond het héél verleidelijk om weer opnieuw zwanger te raken toen mijn dochtertje een paar maanden oud was. Ze was een hele makkelijke baby en vond het zo schattig allemaal. Nu ze ruim twee is ben ik toch blij dat het er nooit van gekomen is want moet er niet aan denken dat ik nu nog een baby zou hebben. Ik geloof niet dat ik daar een type voor ben want heb ook graag wat tijd voor mezelf, heb graag een opgeruimd huis, ik werk part-time en heb nu al niet genoeg uren in een dag..... Maar heb respect voor iedereen die dat wel wil en aankan.
hier na een paar maanden voor een tweede gegaan met het idee dat het ook wel eens lang kon duren. Alleen gisteren een positive test in handen dus er zal 16 maanden verschil tussen zitten. Voor ons voelt het goed en dat vind ik het belangrijkste. Want wij als ouders moeten het doen. Dus wat zegt je gevoel? Als je denkt het financieel en emotioneel te reden zou ik op je gevoel af gaan.
Ik wil ze juist niet kort op elkaar. Ten eerste mag het nog even niet en ten tweede vind ik het fijner als er een groter leeftijdsverschil is. Mocht er een 2e mogen komen, dan echt pas over een paar jaar.
Als hier een tweede was gekomen, 3 a 4 jaar ertussen. Omdat de oudste dan ook nog veel aandacht nodig heeft en ook recht op heeft vind ik. Ook rustiger voor de ouders omdat de oudste al deels op school/peuterspeelzaal is. Sowieso kun je nooit zeggen of ze goed met elkaar overweg kunnen.
Ik denk er nu ook over na. Stiekem kriebelt er wel wat, maar mijn verstand vind het nog lang geen tijd. Ben ook pas 24 en vriend 26, dus geen haast. Als we puur opverstand afgaan zou ik graag een tweede krijgen als de eerste 3 is. Nog niet het ' gedoe' met school, maar wel al veel meer zelfstandigheid. We gaan het zien