Prachtige vriendschap

Ik zit weer midden in een miskraam, dus ik zat gisteren zielig op de bank te surfen en toen kwam ik dat filmpje tegen. Heb echt de ogen uit mijn kop gejankt! Prachtige actie!

ps Trouwens wel een bizar taaltje hoor dat zuid afrikaans. Sommige zinnen zijn bijna 100% nederlands.

 

Wel een hele lieve actie, maar ik zou het zelf niet doen en vind het ook wel erg ver gaan en bijna een beetje naief. Alsof het erge aan kanker is dat je je haar kwijtraakt . Ik heb meerdere mensen met kanker in mn omgeving en vooral in de zeer ernstige gevallen is dat haar echt maar een suffe bijzaak en zouden we met liefde allemaal volledig kaal worden (incl wenkbrauwen en wimpers, want dat is véél erger dan hoofdhaar!) áls dat zou bijdragen aan de genezing. Maar dat doet het niet. Ik zou me als degene die ziek is denk ik ook bezwaard voelen als mn vriendinnen dit zouden doen. Het is een vrij grote vriendinnen groep, waarvan er statistisch gezien nog wel meer kanker kunnen gaan krijgen. Blijven ze dan hun haar afscheren? Ik vind het overigens wel heel belangrijk dat vriendinnen er voor elkaar zijn in times of need, maar dat kan ook op andere manieren.

@Betty: Sterkte!

 

ik vind deze actie ook doelloos...... nu is iedereen die ze ziet een reminder aan dat ze ziek is, ik vind het niet hartverwarmend, maar tenenkrommend... persoonlijk

 

Volkomen gelijk, Nana & BabeBabe!

Ik had het echt niet kunnen waarderen als mijn vriendinnen hun haren afgeschoren hadden toen ik ze verloor door de chemo. Nutteloos en confronterend... Je kunt iemand beter op andere manieren steunen, daar heb je veel meer aan. Ik vind dit meer overkomen als: Zie mij eens, hoe goed en meelevend ik ben! Dit heeft weinig met vriendschap of steun te maken.

 

Ik kon ook niet begrijpen wat er nou zo geweldig aan is.. Ik bedoel, hartstikke lief dat die vriendinnen er voor haar zijn hoor, maar wat is het doel nou precies? Ik denk dat als ik kanker zou hebben, ik er niets aan heb als mijn vriendinnen hun hoofd kaal scheren. Ik vind het meer overkomen als een mediastunt, dan als ware vriendschap..

 

Is het niet dat hun haar dan weer gedoneerd is om pruiken mee te maken? Ik heb namelijk eens eerder zo'n actie gezien en dat vond ik zeer ontroerend.

@Betty, sterkte.

 

Ik vind het juist wel heel mooi en ik zou me wel gesteund voelen denk ik als ik degene was die kanker had.
Volgens mij is het hen echt niet om de aandacht te doen hoor...

 

Stel nou dat die vrouw in haar angst heeft geroepen: ik ken he le maal niemand die kaal is. Ik vind kaal zo ontzettend erg. Ik durf minn haar niet af te scheren.
of wat dan ook. En dat heel die bups toen riep: als jij kaal wordt, dan scheren wij ons haar ook af. En dat die vrouw dan in tranen was. Zo lief vond ze de vriendinnen. Want die vriendinnen begrepen haar angst en verdriet.

en dan puntje bij paaltje. Als die vrouw zich verrot en eenzaam voelt. Net haar hoofd kaal heeft geschoren. Niet meer over straat durft, bang om nagestaard te worden.
en dan... tadaaaa. Haar vriendinnenclub. Janken joh.

ik geloof graag in de goede intenties van de mens. En ik geloof ik mijn bovenstaande verhaal.
of niet. Maar stel nou dat...



ennuh joycey. Ik vind dat wel èrg ehhh erg.. je zou de kans op leven opgeven omdat je je haar belangrijker vindt? er zal vast een diepgeworteld probleem onder berborgen liggen hoor en daar wil ik niet over vallen. maar hey, ik hoop van harte dat mocht je ooit die keuze krijgen je de dingen kunt relativeren.


en daarnaast, als ik mijn beste vriendinnenzussen echt zou kunnen helpen door mijn hoofd kaal zou scheren, dan zou ik dat doen. maar ik geloof niet dat iemand daarbij gebaat is.

 

Joycey Als je kanker krijgt en chemo is je enige redding, dan maak je je heus niet zo druk meer om je haar. Natuurlijk is het erg om je haar te verliezen. Het is een stuk van jezelf en een stuk van je vrouwelijkheid. Het is ook ontzettend confronterend. Want als je haar eenmaal uitvalt, zie je er echt als iemand uit die kanker heeft. Elke blik in de spiegel herinnert je eraan.

Maar zou jij je leven opgeven en je kinderen achterlaten, alleen vanwege wat haar wat na de chemo weer gewoon aangroeit? Dacht het niet... Ik hoop voor je dat je nooit voor die keuze komt te staan. Als je eenmaal ziek bent, zijn sommige zaken ineens helemaal niet belangrijk meer. Dan is leven en je kinderen zien opgroeien het enige dat nog telt.