hoi allemaal ik hoop dat er wat dames zijn die mij wat advies kunnen geven. Mijn meisje is nu bijna 4 maanden en een hele erge lieverd. Lekker pittig ook, maar dat geeft niet Helaas was de bevalling niet zo leuk; een hele dag 3 cm ontsluiting, weeenopwekkers + ruggenprik. Dit liep uit op hartslagdaling van de kleine, dus weer weeenremmers... Uiteindelijk na 19 uur ofzo een spoedkeizersnee. Ik heb tijdens de keizersnee gezegd dat ik haar niet wilde zien als ze eruit was, durfde ik echt niet op dat moment. Ze is dus meteen ingepakt en ik heb haar even een kusje kunnen geven. Na 1,5 zag ik haar pas op de kamer. Ik helemaal uitgeput dus ik wilde alleen maar slapen..... Dagen daarna ging het heel slecht, vond haar niet echt mijn kind en door alle hormone was ik redelijk van de wereld. Heb haar de eerste dagen niet zelf kunnen pakken (door infuus), verschonen en thuis heeft mijn partner bijna alles met haar gedaan omdat ik van de VK MOEST slapen... Lekker die druk erbij :x Mijn herstel duurde heel lang en nu pas begin ik echt te genieten van mijn kleintje. Maar ik heb zo'n verschrikkelijke spijt dat ik haar niet gezien heb na de geboorte, te weinig met haar heb gedaan, borstvoeding lukte niet (kolven wel). Al met al denk ik; had dat gewoon gedaan, wat voor sukkel ben je geweest!!! Maar het ging echt niet. Ben in minder dan een week ook terug gedaan naar mijn gewicht voor de zwangerschap (en zelfs ietsje minder) > dus weinig energie. Hoe kom ik hiervan af? Ik knuffel haar de hele dag, maar als ze huilt denk ik ook weleens; liefje ga nou lekker slapen Ik zou het zo graag opnieuw doen en beter doen. Ik hoop dat ze niks gemist heeft... Misschien is er iemand die wat tips kan geven?? Bedankt!
Tuurlijk is ze niks tekort gekomen, alleen het feit dat je je daar zorgen om maakt geeft wel aan dat je een zorgzame moeder bent toch? Iedereen verzucht denk ik wel eens tegen haar baby: ga nou eens slapen. Niks mis mee... Je moet jezelf geen verwijten maken...19 uur!!!! Dat is een topprestatie, heel logisch dat je daarna op was. Lekker blijven knuffelen met je kleine meid, kan me niet voorstellen dat ze iets tekort komt
wat een snelle reactie, bedankt!! Ik weet ook wel dat ik het goed doe nu, maar de eerste weken zou ik zooooo graag over willen doen. Want het is zo'n lieverdje. Maar ja, kan het niet meer terug draaien
Ik snap denk ik wel een beetje wat je bedoeld. Ik heb in het begin ook bijna niets kunnen doen. Vond het aanleggen heel moeilijk door alle infusen (pre eclampsie+fluxus) en zat continu in de knoop met alle draden van de bewaking. De eerste twee weken heeft man alles moeten doen. Pas daarna heb ik een keer een luier gedaan..maar aankleden lukte toen al niet meer..had echt overal zoveel hulp bij nodig. Daarna ging mijn herstel opeens heel snel gelukkig en ik kan nu zelf voor haar zorgen. Ik ben in 5 dagen ook 13,5 van de 18 kilo kwijt geraakt (daarna niet meer gewogen dus weet niet hoe het nu zit). Ik voelde me zo enorm zwak en geen energie (nu nog niet echt). Ik voel me enorm schuldig dat ik zo weinig voor haar heb kunnen zorgen in het begin en vond de kwaamweek echt vreselijk! Ik kan eigenlijk alleen maar huilen als ik er aan denk. Het enige wat we kunnen doen is lekker genieten wanneer het kan. Schuldig voelen heeft eigenlijk geen zin en daar schiet niemand wat mee op. En ik denk ook wel eens dat het echt tijd is om te gaan slapen..maar dat heeft iedereen wel eens denk ik.
wachtende; dat is inderdaad precies hoe ik het ook had. De kraamweek was 1 zwarte wolk. Geboortekaartjes, kado's, alles is langs me heen gegaan. Zo jammer, maar inderdaad nu proberen te genieten. Jij hebt het ook behoorlijk zwaar gehad zeg!! Maar het wordt steeds beter kan ik zeggen. Lekker uitrusten en knuffelen dan kom je er bovenop. En niet teveel terugkijken net als ik
Ik snap het ook wel. Mijn zoontje werd geboren met een infectie en moest 2 weken op de neonatologie blijven terwijl ik naar huis moest. Heb ook een zware bevalling gehad en lag helemaal in de kreukels met enorm slaapgebrek en gewoon totaal uitgeput. Heb ook erg veel gemist van die eerste weken en heb het daar nu nog af en toe moeilijk mee... Maar ik troost me met de gedachte dat hij er heus niet veel van gemerkt zal hebben en liefdevol is opgevangen door andere mensen. Maar ik snap je wel hoor, die emoties kunnen soms heel heftig zijn en je schuldgevoel neemt af en toe een loopje met je! Maar je doet het prima meid; het feit dat je daar over nadenkt betekent al dat je alleen maar het allerbeste voor je kindje wilt. Dikke knuffel!
Hier een bevalling van 35 uur met weeënopwekkers. Wel natuurlijk kunnen bevallen gelukkig. Ik kijk er positief op terug. De periode erna was erger... borstvoeding op moeten geven en ik zit met 2 open wonden wegens borstabcessen. Man heeft zorgverlof aangevraagd om mij te helpen met de verzorging van de kleine. Dat zorgverlof eindigd maandag.... Maak jezelf geen verwijt, wat gebeurd is is nu eenmaal gebeurd. Bouw nu lekker de band op met de kleine, die weet wie je bent en dus dat jij de moeder bent. De kleine houdt gewoon ook van jou en neemt de situatie zoals hij was en is. Het heeft geen gevolgen voor jullie band later, dus probeer het los te laten. Kijk vooruit en vooral... vergeef jezelf! Vergeef jezelf en verwerk het gebeurde. Zeg het desnoods hardop tegen jezelf in de spiegel. Weet dat je geen perfecte moeder hoeft te zijn om een goede moeder te zijn.
Ik heb gewoon "alles" gedaan wat ik wou na mijn 28u bevalling en spoedkeizersnede... Dag 3 liep ik al rond en verschoonde ik hem al helemaal zelf. Gelukkig... Vond de 1e drie dagen al ellendig en wou hem steeds bij me hebben. Wel stelde in bed zo in dat zijn bedje erover kon, dus pakken en wegleggen deed ik al vanaf dag 2... Kraamweek deed ik ook gewoon alles en heb weinig gemist daardoor... Ik ben er dankbaar voor en kan je verdriet wel voorstellen!
klinkt als mijn eerste bevalling, ook 19uur en eindigent in een spoedks, ook een zwarte wolk met allemaal schuldgevoelens.... ze was niet ´mijn´ kindje, en ik geen goede moeder, omdat ik niet voor dr kon zorgen en van dr genieten. dat is goed gekomen gelukkig, maar ik weet precies wat je bedoelt. wat hier heeft geholpenraten en praten! en voor de rest: 'bonding' zoals ze hier in dld zeggen: uren knuffelen met een naakte baby op je blote borst. ook heeft een cursus babymassage en babyzwemmen erg veel goed gedaan, lichamelijk contact dus. heel veel sterkte meid, je bent een prima moeder, juist omdat je je zo rot voelt over wat er allemaal gebeurt is. neem jezelf alsjeblieft niet kwalijk dat je haar niet wilde zien, en haal in! ik had door meerdere malen een hartslag-dip al afscheid genomen van mn kindje, en heb daarom echt rare eerste dagen gehad.
wow bedankt allemaal!! Heb er tranen van in mijn ogen.... Ik ben dus niet de enige en mijn gevoelens zijn niet raar. Wat een herkenning, echt heeeeel erg bedankt voor de lieve woorden. En alle mama's met een rotbevalling, inderdaad proberen te genieten nu. Ik hoop dat iedereen er helemaal bovenop komt!!! Ik moet snel naar mijn meisje, ik denk dat ze honger heeft haha. Maar heel erg bedankt, doet me echt goed!!!
Volgens mij had je ook niet veel anders kunnen doen... Ik wilde mijn kind wel zien na de keizersnee; kon ik ook alleen even neusie neusie doen en toen werd hij alweer meegenomen. Duurde een eeuwigheid voordat ik hem weer bij me kreeg, ik voelde er niks bij was helemaal kapot. Borstvoeding kwam slecht op gang en ik kon de eerste 5 weken niks door de pijn. En ik hoorde maar van iedereen verhalen als '4 dagen na de ks stond ik alweer bedden af te halen hoor!'. Maar ja, sommige mensen hebben meer geluk dan andere wat dat betreft. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, maar het duurde wel lang, bijna een half jaar. Ook ik denk weleens: als ik nu geen ruggenprik en geen keizersnede had gehad, had ik misschien vanaf het begin een betere binding met mijn kind gevoeld en was de borstvoeding ook beter gegaan. Maar de waarheid is, dat zonder keizersnee mijn kind er niet meer geweest was. Dus ja, het is jammer dat het zo gelopen is, maar er is niks aan te doen.
Ik heb ook zo'n bevalling gehad met uiteindelijk een spoed ks. Snap dus heel goed wat je bedoeld. Ik was echt zwaar vermoeid en bv kwam niet goed op gang, dus dat maar opgegeven. Was beter voor mij op dat moment, maar nog steeds baal ik ervan. En nog meer van die dingetjes. Ik heb vandaag de tip gekregen om baby massage te doen, schijnt goed te zijn voor de binding, met name ook voor kindjes die met een ks zijn geboren, dus dat ga ik wel doen