Mijn zoontje is nu 3 jaar en vorige jaar rond deze tijd wilde hij niet meer in zijn kamer slapen.Hij wees elke dag een Plek aan en begon hij monstergeluidjes temaken. Denk dat hij daar iets zag. Hij sliep een half jaar bij ons op bed. Op een gegeven moment begon ik zat te worden want ik was ook zwanger en. Was te krap op bed. Dus hebben we zijn kamer helemaal veranderd. Nieuwe verf niruw bed en alle meubels van plaats veranderd. Gelukkig is het nu opgehouden. Maar heel soms huilt hij s nacht en wilt hij met mij slapen. Dus lig ik effetjes naast hem tot hij in slaap valt.
Heb het meegemaakt met een nichtje. Lag lekker bij mij te brabbelen, opeens doodstil en de lucht in aan het staren.. Vervolgens voelde ik een hand door mijn haar gaan.. Brrrr! Die zag dus ook van alles.. Nu spookte het enorm in dat huis dus ze was continue gestrest. Ze zijn verhuisd en toen had ze nergens meer last van behalve van oma
Ik weet dat kinderen nog zo open staan voor alles,dus ook voor dit soort dingen. Mijn oudste heeft het vaak over andere kindjes die buiten spelen,maar dan is er niemand in de buurt. Ook waren we een keer naar Kamp Vught gegaan,ze was toen nog klein en kon net lopen zeg maar en wat babbelen. We stonden bij het kinder gedenk teken en opeens zien we ons meisje vrolijk spelen en babbelen. Dus ik zei zo: Wat zie daar? Zei ze terug: Kindjes pelen mama,veel kindjes. Ze was heel vrolijk aan het spelen enzo. Ze zag dus echt wat wij niet zagen en zo typisch bij het kindergedenkteken. Heel bijzonder vond ik het. En ook hier in huis toen ze klein was. Zwaaien naar een hoek en dan zei ze opeens: Oma!! Oma!! Nu hadden er voor ons een ouder echtpaar hier gewoond en achteraf hoorde ik dat die vrouw overleden was. Een oude vrouw was het.... Dus een Oma voor haar zeg maar,oude mensen zijn immers snel oma bij kindjes haha. Mijn jongste die zwaait vaak naar plaatsen waar niemand staat(niet die wij zien!) En zit ze volop te brabbelen en soms is het net of ze gekieteld word want dan ligt ze echt helemaal dubbel van het lachen in de box en echt in de houding wanneer ze gekieteld word. Heel bizar! Maar zolang de kids er geen last van hebben ga ik ook niet zeggen dat het kan of niet echt is. Ik doe gewoon met ze mee,ik geloof ook zeker in geesten/enititeiten. Waarom er een taboe van maken als je er zelf in geloofd. Het is niet dat ik er ook over heb met de kindjes,ze komen er zelf mee en dan praat is gewoon met ze mee. Zelf ook al zat dingen meegemaakt hier in huis die onverklaarbaar zijn zeg maar. Dus ik ben er van overtuigd dat de kids echt ''iets'' zien
Kinderen zien veel meer dan volwassenen.. Mijn zoontje ziet ook meer.. als hij aan het spelen is roept hij telkens zijn naam maar dan net iets anders. 2 maanden geleden hebben we met een paar vriendinnen een paranormale vrouw laten komen en die wist zoveel te vertellen, en toen zei ze dat hij een 2 ling ziel is.. hij is er een deel van en nog een ander jongetje (zei vertelde mijn overleden broer) en zei ze exact de naam die mijn zoontje altijd roept.. (hij heeft dus een denkbeeldig vriendje) Ik geloof er dus ook echt wel in.. en wat TS zegt over dat staren mijn zoontje deed dat ook heel vaak en dan begon hij spontaan te lachen..
Een paar weken geleden hadden mijn vriend en ik het vermoeden dat ons zoontje van 1,5 een geest (mijn vader) gezien heeft. Naast de deur van onze woonkamer is een stuk glas en als je daar doorheen kijkt kijk je de gang in. Mijn zoontje stond daar doorheen te loeren alsof er iemand stond. Ik vroeg toen aan hem: Wie zie je daar dan?? Toen zei hij: opppaaaaaaa en rende naar een foto van mijn vader en wees ernaar. Dat vonden wij wel heel bizar. Er was ook een periode dat onze hond naar de gang blafte en gromde, haren overeind terwijl er niemand over de galerij liep.
Of het waar is of niet, het idee dat sommige dierbare mensen nog bij je zijn is altijd fijn! Ik ken iemand van wie het eerste kindje (een dochter) is overleden tijdens de bevalling. Daarna heeft ze nog een zoontje gekregen. Toen haar zoontje klein was en ze gingen met de auto weg en ze wilden de deur dicht gooien, zei hij regelmatig. "Mama wachten, het meisje moet er ook nog bij," dat is toch mooi?!
Bij ons is het regelmatig 'raak'. Hier heb ik ook al eens een topic over geopend, maar het blijft fascinerend en boeiend om te lezen dat meerdere kindjes en ouders dit ervaren. Bij ons is het al vanaf het begin sinds wij in deze woning zitten raak. Vreemd genoeg is het huis door ons zelf gebouw en eind 2009 opgeleverd. Al tijdens de bouw hadden wij constant gezeur. Aannemers die failliet gingen, een aannemer met een herseninfarct, oplichterij, etc etc. Uiteindelijk is alles goedgekomen en wonen wij er inmiddels. Sinds wij er wonen gebeuren er onverklaarbare dingen. In het begin begon het met het plotselinge geschreeuw van ons dochtertje. Die huilde normaal zo weinig, dat kon je in een maand tijd op nog geen hand tellen. Mijn vriend had het toen hij haar verschoonde. Ze lig op haar rug, keek ineens opzij en wees met haar vinger naar de hoekkast. Pappppaaaa riep ze heel hard, 'neeeee' wil niet!! Weg mvrouw, weg mvrouw... Vanaf het moment dat mijn dochter zich omdraaide voelde mijn vriend een naar gevoel in zijn rug. Alsof iemand hem aankeek. Maar uiteraard.... niets te zien! Ook gebeurt het regelmatig dat ze achter iets aan rent in de huiskamer en dan echt lol heeft. Vervolgens gaat ze zitten op de grond en speelt langdurig met 'iets of iemand'. Want ze kletst de oren van je hoofd, deelt haar thee servies, vraagt aan mij een extra koekje voor haar 'vriendje'. Daar begon het bij ons mee. Op den duur gingen wij op steeds meer plekken in huis een vreemde geur ruiken. Varierend van een rot ei tot en met een sigarengeur. Het aparte was ook dat ik mijn stemming aan voelde passen aan de geur. Bij de rotte eieren geur voelde ik me angstig, bang en onzeker. Bij de sigaren voelde ik me relaxed, ontspannen en wist ik gewoon dat het goed zat. Mijn opa rookte altijd sigaren, en op de een of andere manier denk ik ook dat hij regelmatig even hallo komt zeggen. Maar die andere rotte eieren geur, dat is echt niet leuk. Wat het is, waar het vandaan komt? Geen idee, het is net zo snel verdwenen als dat het er ineens was. Ook gaan hier lampen aan en uit, tv springt soms aan en de wekker van de oven gaat ineens af. Gisteravond zagen mijn vriend en ik het nog toevallig allebei tegelijk dat de jucca (onze megaplant) bewoog. De bladeren waaide duidelijk!!! En we zagen het allebei! Alle ramen en deuren zaten dicht en we zaten gewoon TV te kijken... Of vaak beweging zien in je ooghoek, maar als je kijkt... niets.. Ik stoor me er niet aan, het is iets wat hier is en blijkbaar over ons waakt. Wie weet is het rotte eieren verhaal iets anders. Dus wie daar iets meer over weet... hoor het graag!
Misschien eens natrekken wat er stond of was voordat jullie huis er gebouwd werd? Misschien heeft er een huis gestaan of een kerkhof.. kan allemaal. En die luchtjes die je beschrijft hangen bij een persoon. Ik ben wel heel erg benieuwd wat er voor jullie huis gestaan heeft!
Ook geloof er heilig in dat kinderen geesten zien of aanvoelen. Denk zelf omdat hun er nog helemaal voor openstaan en wij als volwassenen onszelf hier voor afsluiten. Zelf heb ik ook van alles in mijn ouderlijke huis meegemaakt. Later wat uitgezocht en er bleek vroeger een boederij op het stuk grond waar ons ouderlijke huis stond was afgebrand. Daar was een meisje overleden en die zag zowel ik als mijn broer. Mijn ouders wuifde het toender rijd af als fantasie of verbeelding. Pas naar jaren hebben mijn ouders toe gegeven daar op het laatst ook niet meer prettig gewoond te hebben en dingen begonnen te merken.
Dames hoe doen jullie kinderen het bij anderen thuis? Lise is bij andere mensen soms zo overstuur dat ik bij bepaalde mensen liever niet meer kom met haar. Ik zelf heb in periodes dat ik me niet veilig voel op sommige plekken, dan durf ik niet naar de wc zonder vel licht aan en de hond mee.
Hihi dat heb ik ook, soms laat ik mijn man voor de badkamer wachten omdat ik bang ben. Schijterd haha
Wat een bizarre verhalen allemaal. Blijf altijd een beetje sceptisch, maar ergens geloof ik er ook wel in. Mijn dochter zit ook wel eens te kijken (naar niets) en begint dan te lachen en te zwaaien. Ik zeg dan altijd voor de grap "zit je weer naar de geest te zwaaien". (Mijn man zegt dan altijd dat ik normaal moet doen. ) Geen flauw idee wie het dan zou zijn. We wonen in een nieuwbouw woning, dus een vorige bewoner is t niet. Misschien een van haar overgrootopa's of oma's. Ik weet het niet, maar volgens mij is het wel een 'goede' want ze leek er nooit bang van. Ik heb wel eens gehoord dat kinderen er altijd voor open staan, maar het door de ouders vaak af wordt gedaan als fantasie. Daardoor verdwijnt het meestal. @de dames die zelf ook wel eens wat zien: wat zien jullie dan precies. Zien jullie echt een persoon?
Er zijn overal overledenen,het hoeft niet altijd plaatsgebonden te zijn of een bekende. Ik zie ze volledig in detail,maar ook fragmenten of als schim.
Vind je het dan niet eng??.. En praten ze dan ook met beweegende lippen of hoor je dat dan in je hoofd als je met ze praat? Ik zou volgens mij echt bang zijn
Ònze kleine man kijkt idd ook naar een "lege" hoek of plafond. T ene moment lig hij er om te lachen en t andere huilen. Wie of wat het is, geen idee. Ik weet wel dat er hier iets nadrukkelijks aanwezig is. Maar ook wie of wat is de vraag.
Dikke buik: Je krijgt niet meer dan je aankunt zeg ik altijd,ik heb het altijd al gehad he,en ze helemaal zien sinds ik een jaar of 8 was. Communicatie verloopt dmv woorden, beelden,symbolen en hun gevoel die ze doorgeven..het verschild erg per keer het contact verloopt niet altijd even soepel.Het horen is zowel in mijn hoofd als daarbuiten,zie geen mond bewegen Ik schrik soms ook wel hoor,vooral als ze zich laten zien zoals ze overleden zijn,dat went niet. Voorbeeldje om on-topic te blijven Een hele tijd terug had mijn jongste last van een meneer op haar kamer,we zagen hem beide staan en mijn dochter gaf aan meneer auw hoofd en greep haar hoofd,ze vond het niet leuk. Van de man begreep ik dat hij was overleden aan een herseninfarct,hij had nog geen berusting in zijn dood.Ik heb hem over mogen helpen en het mooie was dat mijn dochter op dat moment ook aangaf dat hij wegwas en ze weer fijn sliep. Dan ben je erg blij dat je da kunt doen..ik heb dat gemist in mijn jeugd,mijn moeder wou het er niet over hebben en ik wist er niet mee om te gaan.