Ja dat doe ik..doe het wel iets rustiger aan op het moment,omdat er ook veel in mijn leven speelt momenteel...maar als ik mijn hoofd leeg krijg en er even voor kan gaan zitten doe ik dat.
Haha herkenbaar alleen laat ik hem meestal wachten bij de deur als ik een horror film heb gezien haha.
bij ons zeggen ze: we hebben allemaal engelen om ons heen. Baby's zijn nog klein en zijn zelf nog engeltjes omdat ze geen goed en kwaad kunnen. Ze lachen en kijken naar de engelen die hun wel kunnen zien. Pas als hun goed en kwaad kunnen ontdekken (denk ik) zien hun geen engelen meer. En Djins zijn andere dingen ieder geval geen geesten van overleden mensen daar geloven we niet in, die zijn niet hier op aarde En het is moeilijk uit te leggen aan mensen die daar toch nietin geloven (islam)
Een goede vriendin van me heeft een dochter, die is inmiddels 17, maar toen ze 3 jaar was had ze 3 poppen. Die had ze zelf namen gegeven: Aleitje, Truitje en nog zo'n naam van vroeger. Ze zei dat het haar kinderen waren die waren omgekomen bij een brand Dat was echt scary! Ik heb, voor ik Mayron kreeg, een miskraam gehad met 10 weken. En mijn dochter en ik zagen steeds heel snel iets voorbij flitsen. Iets zwarts. We zagen het allebei apart van elkaar. Soms zag ik het voor het raam, maar meestal bovenin de hoek bij de deur. Op een gegeven moment zag ik het niet meer en Michelle ook niet. Toen Mayron geboren was heeft ie de eerste maanden van zijn geboorte altijd naar die hoek gekeken en gelachen en gepraat. Vond het wel een mooi idee eigenlijk.
Hier een ventje die ook van alles ziet. Hij ziet mij opa en noemt hem bij naam. Nu ligt een tante van mij op het sterfbed en nu heeft hij het vaak over de dood...ik wijs hem erop dat je dood gaat als je oud bent maar dat gaat er dus niet in. Als je klein bent kun je ook dood gaan maar dan kom je "gewoon" terug zegt hij..nog geen idee wat het verhaal hier achter is maar het kan dus best zijn dat hem dat in zijn vorig leven is overkomen...
Sinds een paar maanden hebben wij ook last van rare gebeurtenissen in huis. De oma van mijn man is afgelopen april overleden en sinds die tijd hebben wij er last van. Ook mijn dochter van 3 jaar. Ze zegt regelmatig, Mama, ik ben bang voor oma. En dan zegt ze waar ze was bijv. op haar kamer of op die van onze. Ze neem haar vooral boven waar. Mijn man ziet zijn oma ook regelmatig, afgelopen zaterdag nog. Hij was erg van slag. Ik was werken en hij dacht dat ik eerder thuis was gekomen. De honden waren ook aan het blaffen en toen vond hij het toch wel lang duren en keek naar buiten. Toen zag hij zijn oma daar staan en hij zei dat ze kwaad keek. Op het moment dat hij dat vertelde kreeg ik over heel mijn lichaam kippenvel. Echter heb ik dat altijd wanneer hier iets gebeurt. Verder vooral veel last van krakende stoelen, kloppen op de muren en stampen van boven.
Jullie mogen gerust een pb sturen hoor,ik weet alleen niet hoe snel ik terug kan reageren,kan vandaag nog zijn,kan ook wat langer duren..dat hangt ervan af.Vind het heerlijk om te doen,al is het maar om wat angst weg te nemen,handvaten te bieden of antwoorden te geven. ga nu eerst maar eens door het huis heen,grote opruiming in huis en hoofd aan de lucht te zien komen we niet meer buiten vandaag
Nee, plotselinge dood. Maar mijn man heeft nooit afscheid kunnen nemen. Ze is overleden in het ziekenhuis, ze had COPD. Mijn man kreeg op goede vrijdag een sms dat ze in het ziekenhuis lag, maar op dat moment was ze al overleden. Dat kreeg hij dus weer later te horen. Ze is donderdag opgenomen in het ziekenhuis en vrijdagochtend om half 12 is ze overleden en dat heb ik moeten horen van het ziekenhuis. Had gebeld naar het ziekenhuis, omdat hij haar nog wilde zien. Maar ze was al overgebracht naar het mortuarium. Zijn familie heeft hem echter pas laat op de hoogte gebracht, terwijl zijn oma zijn opvoeder is. Zijn oom heeft iedereen op de hoogte gebracht van haar overlijden, omdat zijn opa dat niet kon. De reden die werd gegeven is dat ze zijn telefoonnummer niet hadden. Maar dit is gewoon een leugen. Zoals je wel kan lezen, ligt zijn familie volledig overhoop. Ouders die hun kinderen verwaarloost hebben. Hij heeft er zo veel verdriet van gehad dat hij nooit afscheid heeft kunnen nemen toen ze nog leefde.
Ja en ik vind het gewoon erg om te zien dat mijn man er zoveel verdriet van heeft. Zelf op de begrafenis is een van haar zoons niet op komen dagen. Dat kan je toch niet begrijpen. Maar mijn man zegt, het laatste wat ik kan doen is regelmatig naar haar graf gaan en goed voor zijn opa zorgen. Helaas kan hij niet met zijn opa over haar verschijning praten. Dat vind ik dan wel jammer. Ow ja afgelopen zaterdag verscheen zijn oma en we waren die middag bij zijn opa langs geweest. Misschien dat dat met elkaar te maken kan hebben. Dat dacht ik gelijk toen hij dat vertelde. @ Allwoman.. Heb ff een vraagje voor je over orbs en mijn interesse ligt daar ook, maar ben te bang voor alles. Kun jij die ook zien en keren die bijv. bij jouw foto's ook terug of is dit een fabel?
Dotje: ik zie dus overledenen en heb ook regelmatig energiën in bolvorm gezien. Orbs op een foto vind ik lastig ..9 van de 10 keer is het een stofje..met het blote oog zie ik het verschil niet,ik ga uit van het gevoel of wat dan ook wat ik erbij krijg.heb zelf nooit zo op mijn eigen foto's gelet wat dat betreft..
Ja dat had ik al begrepen dat je overleden ziet. Ik zie zelf niets, maar voel het aan. Ik heb bijv. een aantal foto's met lichtbollen. Maar weet dus ook niet wat ik ervan moet denken. Vind het vooral zonde van mijn foto's.
Toen wij in dit huis kwamen hoorde we dat hier een vrouw heeft gewoond die in haar slaap is overleden. (onze slaapkamer) Wij hebben een inbouwkast op de slaapkamer, die een flink stuk uitsteekt, en ons dochtertje had altijd oog voor een bepaalde plek op die kast. Altijd lachte ze naar die plek, en we konden haar alle kanten op draaien, maar ze bleef naar die plek kijken en lachen. Ik weet zeker dat daar iemand was. Of dat de vorige bewoonster is weet ik niet, maar er was iemand. Ik vond dit vrij eng. Niet zozeer dat er iemand was, maar dat ik niet kon zien wie of wat, dus haar ook niet kon beschermen. Ik heb toen ook gevraagd of dat wat zij zag over haar wou waken, en toen was het van de een op de andere dag over. Ze was toen +/- 9mnd. Dit vond ik erg jammer, maar stiekem ook wel prettig. Wij hebben nooit iets tegen gehouden, of gestimuleerd. We lieten haar dr gang gaan, en zouden wel zien waar het schip strande. Sins ze 1 is kijkt ze af en toe nog naar die plek, en lacht vluchtig, waarna ze weer verder gaat met haar ding. Of ze nog iets ziet geen idee.
ja dat kan ik me voorstellen..wbt die overledenen zei ik omdat bollen niet altijd een overledene hoef te zijn..kan ook gebundelde energie zijn van bijv het huis,dat ook energie vasthoudt.
Heb je ff een pb gestuurd. Maar de foto's waarom het gaat zijn in het huis van mijn ouders gemaakt en daar is mijn opa overleden. Maar interessant om te weten dat het ook om energie van het huis kan gaan.
Als ik maar moe genoeg ben zit ik zelf soms ook minuten lang voor me uit te staren, ben benieuwd of Nanaman dan ook denkt dat ik geesten zie, hihi . Nee, even serieus. Ik geloof er dus ook niet in. Ben opgegroeid in een huis waar moeder en zussen erg overtuigd waren van dit soort paranormale zaken en ze ook machtig interessant vonden. Ik was altijd de enige scepticus. We hebben vroeger ook een aantal "dingen meegemaakt" (kunnen zij veel spannender laten klinken dan ik dat kan...), waarvan mn moeder en zussen overtuigd zijn dat ze door mn overleden opa kwamen. Voorbeeldjes: Deuren die ineens openvlogen, lampen die "spontaan" begonnen te schommelen of een tv die uitzichzelf aanging (niet allemal tegelijk, maar over een periode van een paar jaar). Mn moeder heeft het nog steeds over al deze "tekenen van opa". Mijn opinie over deze zaken: winderig dagje, bus die langsrijdt en ons oude huisje doet trillen, stokoude tv's moet je niet op stand-by laten staan ... Maar ik ga de discussie met haar niet meer aan, want eigenlijk vind ze het volgens mij gewoon een fijn idee dat dit soort paranormale zaken in onze harde wereld zouden bestaan .