Ik vraag me iets af na aanleiding van een bevriend stel van ons. het gaat al tijden niet zo lekker in hun relatie, zij hebben een kindje van 3 jaar. De vrouw wil weg bij haar man samen met hun kind. de man zegt als zij weggaat dat ze het kan vergeten dat hun kind met haar mee verhuisd. ze hebben wel beiden het gezag en de voogddij. ook getekent via de rechtbank. hoe zit dat dan precies?
ze zijn dus niet getrouwd??? Gezag via de rechtbank geldt net zoals dat ze getrouwd zijn. In principe hebben ze evenveel recht, het beste zou zijn als ze dan dus co ouderschap doen. Maar het komt op mij wel al een beetje vijandig over naar elkaar zoals je dat schrijft. Dus misschien moet er wel een rechter aan te pas komen. Ik denk dat hij ook voor een 50/50 verdeling zal gaan, mits 1 van de 2 niks heeft waardoor ze niet voor het kind kunnen zorgen.
moeilijk te zeggen. ik ken een aantal situaties dat als de moeder weggaat en niet gelijk een eigen huis heeft het kind aan de vader wordt toegewezen met bezoekregeling voor de moeder. Moeder ging immers weg. en ze zullen het ouderlijk huis en de situatie mee laten wegen dat er een kans is dat vader volledige voogdij krijgt. dus idd goed laten informeren en niet zomaar weggaan.
Ik denk dat als ze er met co-ouderschap niet uitkomen, ze kijken naar de meest gunstige situatie voor het kindje. Sowieso moet er een omgangsregeling getroffen worden, waar het kindje ook heen gaat.
nee ze zijn niet getrouwd, het komt inderdaad nogal vijandig over. De man meent dit ook echt. alleen werkt hij veel en zij zegt dan hoe wil je dat dan gaan doen? kindje elke dag naar een opvang brengen? zij werkt ook maar wel zo aangepast dat hun kindje 2 dagen naar een kdv gaat en de rest van de week thuis is bij haar moeder. vind het zo rot voor hun, en vooral voor hun kindje.... ze kunnen niet meer normaal met elkaar praten en haar man zegt dat ze maar moet gaan maar wel zonder hun kind. dat doet zij natuurlijk niet. ze zit met de handen in het haar omdat je niet zomaar een huis kan krijgen, en vooral niet met de 600 euro die zij verdiend. zitten dus nogal haken en ogen aan en dat gebruikt haar man dus tegen haar. hij zegt je kan ons kind nieteens onderhouden met je magere loon. vind dat heel denigerend en laag van hem omdat zij samen een afspraak hadden dat de zorg voor de moeder is en de man werkt en het meeste geld binnen brengt zodat hun kindje niet hele dagen naar een opvang hoeft. zij heeft dus haar baan geminderd om meer thuis te zijn. en nu gebruikt hij dat tegen haar. het zal dus op een rechtzaak aankomen denk je? beide ouders mankeren niets en zijn wel goede ouders voor hun kindje.... alleen kunnen ze samen niet met elkaar door 1 deur.... wat er precies speelt weet ik ook niet, ze houd het nog achter voor me... wil ze graag helpen al is het alleen dat ze samen een goed plan kunnen maken om het zo goed mogelijk te laten verlopen en dat beide goed terecht komen en dat hun kindje er zo min mogelijk onder lijd. ze handelen beide nu uit frustratie en negatieve emoties wat dus niet werkt.
Net als bij getrouwde ouders zal dit via de rechtbank geregeld moeten worden. Ze hebben daarbij beide evenveel rechten en plichten, omdat ze gezamenlijk het gezag uitoefenen (en dat blijft ook zo na de scheiding). Ouders moeten bovendien tegenwoordig een ouderschapsplan opstellen als ze uit elkaar gaan. Hierin worden alimentatie, bezoekregeling etc. geregeld. Dus die man kan dat wel roepen, maar in de praktijk heeft de moeder net zoveel rechten als hij. In de praktijk woont het kind meestal zelfs voor het grootste deel bij de moeder, omdat moeders nou eenmaal vaak minder werken dan vaders. Als ik haar was zou ik even een afspraak maken bij een advocaat. Zo kun je dit hele proces in gang zetten.
in de situatie die ik ken, hebben ze het kindje om de week een hele week. Dus 1 week bij papa en 1 week bij mama. In de week dat hij bij papa is, gaat hij dus idd 5 dagen naar het kdv. Jij kunt je er natuurlijk niet te veel mee bemoeien, maar misschien kan jij (of je man) wel duidelijk maken dat als zij in ruziesferen blijven dat er dan idd een rechter aan te pas moet komen en dat er dan een regeling kan komen waar ze beiden niet blij mee zijn. En dat het natuurlijk ook niet in het belang van het kind is op deze manier. Dat het echt het beste is om er samen uit te komen, hoe moeilijk dat ook is. Dat ze er dan beiden de hand in hebben. Ik weet niet hoe goeie vrienden het zijn, maar misschien kunnen jullie aanbieden om samen bij het gesprek te zijn als een soort bemiddeling. Jullie zijn objectief (denk ik) en bekijken het natuurlijk puur vanuit het kindje.
M'n vriendin en haar ex zijn ook zo 'leuk' uit elkaar gegaan en hadden een ouderschapsplan opgesteld maar dat werkte niet en ze hebben nu al regelmatig voor de rechter gestaan, zolang ze alletwee in staat zijn om voor de kinderen te zorgen gaat de rechter voor een co-ouderschap. Komen ze daar samen niet uit dan wordt er een bemiddelaar ingeschakeld. Alles voor de kinderen zeggen ze beiden maar het lijkt meer een strijd tussen vader en moeder wat over de rug van de kinderen gaat, niet in het belang van... Als er een rechter en bemiddelaar en alles aan te pas moet komen dan kost dat een hoop tijd en strijd...hoop dat jou vrienden het beter zullen regelen als mijn vrienden.
Het zijn hele goede vrienden van ons allebei. Met beide heb ik een goede band dus daarom is het ook zo lastig. ze komt zelf bij me met dit verhaal en daarna kwam haar man. ik weet dat we ons er natuurlijk niet helemaal in kunnen mengen. dat is ook niet de bedoeling. maar al konden ze alleen maar goed met elkaar overleggen zonder boos te doen naar elkaar! dan zou ik al tevreden zijn. ben bang dat dit namelijk erg uit de hand gaat lopen en 1 van de 2 overhaaste beslissingen neemt zonder er met het hoofd bij te zijn.....
Zij moet eerst zorgen dat ze andere woonruimte heeft... dat is het grootste probleem. Een urgentie krijg je vaak niet zomaar meer, en huizen liggen niet voor het oprapen. Als dat lukt, kan ze daarna eventueel een aanvullende bijstanduitkering aanvragen om haar inkomen op te trekken. Ook heeft ze dan recht op toeslagen om het inkomen aan te vullen (huurtoeslag, zorgtoeslag etc.).
ja ben bang dat het bij hun ook zo zal verlopen als ze zo blijven doen tegen elkaar. het is echt geen prettige sfeer meer daar thuis. ze negeren elkaar en richten zich alleen op hun kind. terwijl hun kindje ook merkt dat er iets is tussen haar papa en mama. als hun kindje in bed ligt beginnen ze weer met ruzie maken en verwijten maken. daarna krijg ik dus vaak een telefoontje of sms. ze zegt dat ze wel op een normale manier beginnen met een gesprek maar dat ze elkaar daarna afbranden over allerlei zaken die ooit zijn gebeurd. en dan gaat het weer mis. en zegt hij weer donder dan maar op. waarop zij weer boos is en weer in de negeermodus gaat. ik zie aan hun beide dat ze dit echt niet lang meer trekken al die negativiteit in hun huis. gelukkig doen ze dit niet wanneer hun kindje erbij is en hebben ze ook verdriet en zijn ze bang om alleen te komen. ergens hoop ik dat het uitgepraat kan worden en dat ze het blijven proberen samen... maar heb er een hard hoofd in
rot hoor, misschien zijn jullie dan wel de aangewezen personen om ze van advies te voorzien en iig met hun verstand laten denken.
ja dat is juist het probleem, ze heeft zich ingeschreven, maar je moet een bepaald inkomen hebben wil je in aanmerking komen voor een sociale huurwoning. zij zit onder die grens. en omdat ze aan geeft dat ze als alleenstaande ouder met 1 kind daar wil wonen kan ze dus niks. ze zal eerst voor meer inkomen moeten zorgen en dan pas heeft ze recht op een huurwoning. daarbij komt nog dat er een wachtlijst is van minimaal 2,5 jr....en dan kan je een flatje krijgen. nu vind ze dat niet zo erg maarja 2,5jr? de vrije sector is te duur voor haar. dus dan zit je al vast.
ja maar hoe breng je zoiets zonder dat 1 van de 2 het gevoel heeft dat je partij trekt? want dat wil ik dus niet!
een gesprek met iedereen erbij. Waarbij je goed open en duidelijk kunt inventariseren wie welke wensen heeft. Dan iig je eigen gevoel/ idee er buiten houden. Jullie praten alleen voor de kleine, want die kan zelf nog niks vinden natuurlijk.
Ik weet niet hoe het in haar gemeente geregeld is, maar in onze gemeente kun je dan gewoon een hoger inkomen doorgeven voor de wachtlijst. Want op het moment dat zij een huis krijgt toegewezen, gaat haar inkomen ook omhoog doordat ze dan een aanvullende uitkering of arbeidstraject krijgt. Het bruto sociaal minimum voor een alleenstaande ouder is geloof ik 18.000 per jaar. Met dat bedrag kun je in aanmerking komen voor een huurwoning. Misschien even informeren bij de woningbouw of ze dat bedrag mag opgeven voor de wachtlijst? *edit* en ze kan bij de gemeente informeren of een woningurgentie mogelijk is. Het is waarschijnlijk niet mogelijk, maar niet geschoten is altijd mis.
ze moet ook even langs de uitkeringen gaan want zij wordt een alleenstaande moeder dus word ze aangevuld op haar loon en ze kunnen haar helpen met urgentie zodat ze zo snel mogelijk een eigen huisje heeft daar krijgt ze weer huursubsidie enzo bij. en hij zal haar allementatie moeten betalen dus ze gaat het wel redden alleen daar hoeft ie niet mee te dreigen, en ze hebben alle 2 net zoveel recht op het kind, dus daar zullen ze met ze 2e uit moeten komen welke dagen enz.
hier krijg je wel urgentie als je uit elkaar gaat mijn schoonzus was ook niet getrouwd ofzo en die kreeg ook urgentie toen ze uitelkaar gingen ze zat eerst bij haar moeder met 2 kids en toen is ze dat allemaal gaan regelen met de uitkereing en allementatie en urgetie kreeg ze gelijk
het is denk ik niet in alle gemeenten zo. In de gemeente waar ik werk iig niet. Daar is ook een moeder met 2 kids en die moet 2 jaar wachten op een huurhuisje. Nu zijn zij in alle vrede en prima uit elkaar gegaan, dus zij wonen nog in 1 huis zolang. Maar ik vind het wel lang hoor.
maar het is ook niet netjes van de vrouw om te vinden dat ze meer recht heeft op het kind dan de vader. De afspraken zijn gemaakt toen ze goed samen door 1 deur konden. Nu dat niet meer gaat , betekent dat toch niet dat hij zijn kind moet laten gaan.... Ik vind hun beiden erg onvolwassen op dit moment. Niet in het belang van het kindje denkend.