Dat een 2e zwangerschap anders is, ok. maar ik heb het gevoel dat ik compleet genegeerd word door mijn omgeving(zwangere vriendin en ouders niet meegerekend). het is blijkbaar opeens niet meer bijzonder ofzo. Ik heb deze keer ontzettend last van mijn hormonen; lees; stik sagarijnig. manlief vind er dus deze keer ook niet zoveel aan. Maar er zijn bijna geen mensen die vragen hoe het met me gaat, alsof ik dus niet zwanger ben. Ik loop er gewoon, dus het zal allemaal wel goed gaan....terwijl ik me soms gewoon klote, moe en verdrietig voel. Ik ben iemand die het niet laat merken, maar als ik dan zeg hoe ik me voel, dan krijg ik de opmerking; hoort er allemaal bij hoor. Grrrrrrrrrrr:x En dan zul je zien; is de baby geboren, opeens iedereen die 'm wil zien enzo. Nou, ze bekijken het maar, nu geen intresse, dan ook zo snel mogelijk opgesodemieterd bij mijn kind. krijg echt het gevoel dat ik nu al het werk doe en de ander straks met de eer gaat strijken; kijk eens wat een lief kleinkind/neefje/nichtje/buurkind we hebben!! wie heeft dit gevoel soms ook???
Wat jammer dat dit zo gaat terwijl je je niet bepaald prettig voelt eronder. Ik geef toch altijd als standaard antwoord 'goed hoor/prima hoor' als iemand mij vraagt hoe het gaat die niet onder de intimicy horen haha. Dus mij maakt het niks uit of iemand interesse heeft. Eigenlijk merk ik hier ook wel dat het 'normaler' is wanneer je voor een tweede keer zwanger bent. Maar ik krijg toch nog best vaak de vraag hoe het gaat en hoe oud mijn dochtertje is als deze jonge dame ter wereld komt. Erger mij juist aan die vraag
Dat is normaal! Ik had het ook bij de 2de en 3de, het nieuwe is eraf zeker? Zelfs éénmaal je kindje er is, ga je merken dat er minder bezoek komt, minder cadeau's..
Dat wilde ik zeggen.. mijn ervaring is niet alleen tijdens de zwangerschap dat er minder 'aandacht' is. Ook na de geboorte hier veel minder belangstelling/bezoek/interesse.
Ook zwanger van de tweede, en merk ook dat (een paar uitzonderingen daar gelaten natuurlijk) de aandacht ook minder is. Heb dit keer ook meer last van m'n hormonen, maar gek genoeg is m'n man dit keer er meer mee bezig als bij m'n eerste zwangerschap. Dat vind ik dan wel weer leuk 😊
Dat was hier niet anders hoor! Het is nu eenmaal niet "nieuw" meer. Mijn dochtertje is nu 8 weken oud en eigenlijk is denk maar de helft op bezoek geweest dan met mijn zoontje. Ach ik vind het wel bedt zo. De belangrijkste mensen zijn geweest en hebben zich om me bekommerd tijdens de zwangerschap.
Jaaa dit! Tot een week of 35 was zelfs mijn moeder eigenlijk helemaal niet betrokken... Bij 35 weken ging ze pas los hahaha. Maar mijn man was er juust veel meer mee bezig, we hebben de zwangerschap heel erg samen beleefd. Vond ik heel erg leuk, daardoor kon mijn omgeving me eigenlijk geen bal schelen
Ik kan me zeker voorstellen dat het niet leuk is, want een tweede kindje is weer net zo bijzonder als een eerste kindje. Maar voor de buitenwereld is een eerste kindje zoveel boeiender/grootser. Je weet nooit of iemand aan kinderen wil beginnen en je leven verandert compleet, opeens behoor je onder een hele andere categorie en wie weet maak je mensen wel voor het eerst oma/opa/oom/tante etc. Een tweede kindje wordt eigenlijk simpelweg gewoon verwacht. Het is wachten op de aankondiging en meestal is het dan ook geen groot schok moment zoals bij de eerste (ik wist niet dat jullie al aan kinderen dachten, ik had het nooit achter jullie gezocht etc). Ik betrap me er zelf ook op dat ik zo denk/het zo ervaar. Maar trek je niets van andere mensen aan, geniet zelf van het tweede wondertje in je buik!
Hier ook, het nieuwe is er af. Toen ik vol trots vertelde dat ik zwanger ben waren de meeste reacties 'had ik al wel gedacht'. En als ze vragen hoe het gaat is mijn antwoord 'die bekken he, 'aar verder goed'. Toon niet naar iedereen hoe het aan mij vreet dat ik nauwelijks iets kan en veel pijn heb. Probeer het los te laten, je kan mensen niet dwingen!
Ik snap dat het minder leuk is maar ik vind wel dat je een beetje zeurt. Je bent zwanger voor jezelf. Jij en je man kunnen daar van genieten. Een tweede zwangerschap is voor veel mensen ook iets minder bijzonder en ook de aandacht voor je pasgeboren baby zal veel minder zijn dan de eerste keer. Je kunt niet eisen dat mensen het net zo bijzonder vinden als jijzelf. Je geeft zelf aan last te hebben van hormonen, dus houd in je achterhoofd dat je hier nu misschien ook wel een iets te zwaar punt van maakt. Geniet er gewoon, samen met man en ouders, lekker van en focus je daarop veel leuker!
Ik heb zelf niet echt die ervaring, maar bij ons was het dan ook niet vanzelfsprekend dat er een tweede zou komen. Ik ssou er niet zo zwaar aan tillen, mensen zijn nou eenmaal veel op zichzelf gericht. Gewoon genieten met je gezinnetje.