Jelina is nu bijna 4 maanden. Ik ben sinds een maandje weer aan het werk, en als ik werk, past oma op. Ik heb hier veel moeite mee. Ik ben bang dat oma nl dingen anders doet zoals ik ze graag zou willen. Het is niet zo we staan nl op dezelfde lijn, maar ik haal me dat in mn hoofd. Als ik nu thuis kom van mn werk, wil ik Jelina, meteen in mn armen hebben, en geef ik haar het liefste de hele avond niet meer uit handen. Ik vind dit erg egoïstisch van me zelf, maar als ik haar dan bij oma zie (oma is echt heel lief voor haar) haal ik me in mn hoofd dat Jelina haar dadelijk als moeder gaat zien, ipv mij. Daarom geef ik haar ook niet meer uit handen. Ik ben bang dat het zometeen een obsessie voor me gaat worden. Wat kan ik hier het beste aan doen?
Ik denk dat het belangrijk is dat je je niet druk gaat maken om dingen die zouden kunnen gebeuren. Die fout maak ik namelijk zelf ook vaak en meestal komen de dingen toch niet zo uit zoals ik ze verwacht had! Het is zo dat oma de dingen anders kan doen, maar dat is niet met zekerheid te zeggen... En zelfs al doet ze de dingen wel anders, dan hoeft je kleine daar nog niet minder van te worden! Sterker nog, het is zelfs wel goed voor haar denk ik, ze leert zo omgaan met andere volwassen en dat zal ze in haar leven nog vaker moeten kunnen! En wat er ook gebeurt, er is er maar 1 de mama en dat ben jij!
Hey ja dat ken ik helemaal het verhaal. Ik woon nog thuis met me vriend en me vriend die werkt 40 uur en ik ben wel de hele dag thuis. Maar me vader zit ook de hele dag thuis en trekt ook veel met kaye op. Maar soms ben ik toch bang dat kaye opa als papa gaat zien ofzo. Ik ken je hele gedachte gang! Heb het alleen bij me vriend dan.
ik heb een beetje hetzelfde. bij "vreemden" vrienden, vriendinnen e.d. kan ik haar goed even in de arm geven maar bij opa en oma aan beide kanten e.d. heb ik daar wat meer moeite mee. mn hoe zij ermee omgaan. zij doen het harstikke goed hoor maar mijn gevoel zegt steeds dat ik en haar papa haar alleen mogen vasthouden. ze is van ons! maar ja dat kan natuurlijk niet, heb het er wel eens moeilijk mee maar het gaat steeds beter hoor. het is ook vreemd en alles gaat zo vlug. je wilt het liefst zoveel mogelijk tijd met haar doorbrengen om niks te missen. succes liefs femke
ik herken het ook wel hoor, ben alleen niet bang dat ze anderen als haar ouder gaat zien. Maar haar uit handen geven kost mij ook heel veel moeite. Al merk ik wel dat het elke keer dat ik het moet doen, het een beetje beter gaat. Ben nu ook voor de derde week aan het werk, en elke dag gaat het een beetje beter, ben al minder met mijn gedachten bij haar. Tuurlijk denk ik wel veel aan haar, maar ik weet dat het allemaal goed gaat ook als ik er niet bij ben. Ik denk dat je het gewoon de tijd moet geven, het is voor je kindje ook goed dat hij aan andere mensen went, in dit geval oma dus. Geef het gewoon een beetje tijd.
Dat is de reden dat mijn schoonmoeder maar 1 dag in de week mag oppassen, en dat begin ik al te veel te vinden nu het langzaam dichter bij komt. De andere dagen gaat Sam naar het kdv, leert ze ook andere kids kennen.
Spreek met haar door, dat ze je dochter een beetje haar eigen gang laat gaan, en niet de hele dag plat knuffeld. Kan me voorstellen dat je dit een naar idee vind. Ik vind het ook niet leuk, als m'n man even weg moet op zaterdag (als ik werk) en Steven meteen bij oma om de deur zet. Ik denk dan, neem dat jochie toch lekker mee, ik breng hem toch ook niet weg als ik boodschappen moet doen? En als oma parfum op heeft gatverdamme :x :x Gewoon met haar bespreken meid, en het is normaal hoor, dat zijn nou moedergevoelens....
Ik ken het (gelukkig) niet! Maar ik zou het idd met oma bespreken denk dat ze het dan wel begrijpt en dan zal het vanzelf allemaal wel oplossen hoor! Hoeveel dagen werk je dan, dat kan toch nooit zoveel zijn dat Jelina idd kan gaan denken dat oma haar moeder is! Nee hoor dat geloof ik niet, ze weet echt wel wie haar moeder is en dat ben JIJ! Wees blij dat er nog meer mensen zoveel om haar geven en zo goed voor haar zorgen, dat is toch ook fijn en vertrouwd voor jou!
Ga eens een dagje samen met de kleine naar je moeder, kun je zien hoe ze het doet! Heb ik ook gedaan, ik weet dat ik haar met een gerust hart naar mijn moeder kan brengen.
Hier ook een moeder die het herkent. Ik vind het ook heel moeilijk om de kleine uit handen te geven. Als ik werk past de ene dag mijn moeder op en de andere mijn schoonmoeder. Bij mijn moeder kan ik het wel veel beter hebben als bij mijn schoonmoeder. Achteraf heb ik er wel spijt van dat mijn schoonmoeder nu oppast, terwijl het hartstikke goed gaat. Aan de ene kant vind ik het heerlijk om er even tussenuit te zijn, maar aan de andere kant ben ik het liefst bij mijn mannetje.
Ik heb dit ook, nu nog steeds, alhoewel het steeds een stukje beter gaat. De enige waar ik Iman alleen bij laat is bij mijn moeder, en dan nog met moeite. Bij mijn schoonmoeder echt niet en bij andere ook niet... Bij mij heeft dit ook deels te maken met mijn verleden en ik ga er nu voor naar een psych, maar helemaal over zal het nooit gaan denk ik.
Fabje gaat ook 2x in de week naar opa en om (mijn schoonouders). De eerste keer zat ik wel de hele dag op hete kolen maar dat is zo goed gegaan dat ik nu wat meer vertrouwen heb. Natuurlijk doen ze niet alles hetzelfde al ik maar daarvoor zijn het opa en oma. Ze zijn er zo gek mee, ze zullen hem eerder teveel verwennen. Bij mijn ouders laat ik hem zo zonder enige twijfel ´achter´. Dat gaat zoveel makkelijker. Ik heb echt volledig vertrouwen in hun.
heb dat ook wel een beetje soms hoor, maar ik denk niet dat je kind opa en oma zal verwarren met papa en mama.
Ik heb gisteren een goed gesprek met m'n schoonmoeder gehad. Ze kon mijn gevoelens heel goed begrijpen, en zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken, ik zal altijd haar mama blijven en ze zal ook nooit proberen deze plaats in te nemen. We hebben ook dingen doorgenomen over hoe ik het graag gehad had ivm fruithapjes, snoepen, slapen en zo en ze zou zich daaraan houden. Het is jou dochter zei ze en dat zal ook altijd zo blijven. Ze zei wel dat als ik terug kom van m'n werk en Jelina huilt wil ze mij graag ontlasten van een huilende baby en daarom wil ze dan met haar gaan wandelen. Ik heb haar ook uitgelegd dat ik op dat moment blij ben dat ik haar heb huilend of niet. En dat begreep ze ook en ik kon haar ook goed begrijpen. Dit gesprek heeft mij goed gedaan. Ik heb er nog steeds moeite mee om te gaan werken, maar dat heeft er ook mee te maken dat het hier niet lekker gaat. Groetjes Vera PS ik werk elke dag van 10.00 tot 15.00 op het moment.
Harstikke fijn dat je schoonmoeder zo reageerde zeg, dat zal een grote opluchting voor je zijn, nu je het met haar hebt besproken! En dat je niet graag naar je werk gaat heeft idd meer met je werk te maken denk ik en niet met het feit dat je lieve dochter goed verzorgd wordt bij oma! Veel succes op je werk, hoop dat het daar ook snel veranderd in positieve zin!
nou ik heb heel deze zwangerschapspagina doorgespit om over dit te praten. Ik zit hier namelijk ook erg mee. Ik moet over een paar weken weer gaan werken en dan gaat de kleine 1x per week naar mijn moeder en om de week waarschijnlijk 1x naar mijn schoonmoeder. Ik heb veel minder moeite om de kleine naar mijn moeder te doen en kan hier ook goed met haar over praten als ik ergens mee zit. Maar zelfs nu al als ik op bezoek ga naar mijn schoonmoeder vind ik het heel lastig om die kleine aan haar te geven. Bij binnenkomst komt ze al luidkeels op ons af (met kind/babystem) met haar armen gespreid zo van "geef hem maar meteen aan mij". Ik groet haar natuurlijk maar geef die kleine niet aan haar. Het komt zo dwingend over en dat werkt bij mij alleen maar tegendraads. Ik wijk dan ook totaal niet van zijn zijde en als ik hem dan geef, dan 5 minuten het liefst en wil hem dan weer terug. Ik kan hier niet met haar over praten. Ze (haar dochter ook)vinden mij nu al overbezorgd en vinden dat ik overdrijf als we het over bepaalde onderwerpen hebben. (zoals hoe lang in een maxi-cosi, hoe in bed te leggen, wanneer laten slapen etc.) Dit bevorderd mij natuurlijk nog minder om mijn kind aan hun toe te vertrouwen. Dit werkt ook slecht voor mijn relatie met mijn vriend. Hij is bang dat ons kind eenkennig wordt (uitgelegd dat die fase sowieso komt, maar daar wilde hij niet aan) en familie is familie, dus van arm op arm moet hier kunnen. Ik weet gewoon niet hoe ik hier nu mee om moet gaan...iemand nog ideeen?
@dewie: ik snap je probleem heel goed. Zit er zelf ook bovenop als mijn schoonmoeder de kleine vast heeft. Ze doet ook altijd zo overdreven naar hem toe. Zij ging er van uit dat ze een dag in de week mocht oppassen, maar ik heb daar vanaf het begin van mijn zwangerschap aan getwijfeld en voor de zekerheid genoeg dagen kdv gereserveerd. Mijn vriend was ook bang dat hij eenkennig zou worden omdat ik veel met hem bezig ben en ook zijn flesjes niet door anderen wil laten geven. Maar hij doet het goed op het kdv, drinkt zijn flesjes leeg, laat zich troosten. Ik wil zelf graag in de hand hebben wat er met mijn kind gebeurt en op het kdv kun je het goed aangeven en weet je wat ze doen. Bij oma niet. Die zou hem denk ik het liefst overal mee naar toe nemen en ze neemt sowieso al weinig van mij aan. Ik probeer het ook los te laten. Ben al heel blij dat hij daar niet naar toe gaat. En als we op bezoek gaan dan ben ik er bij, dus dat vind ik ook al fijner. Ze wilde hem ook wel eens hebben zei ze. Ik gevraagd wat ze daar mee bedoelde. Meenemen om te wandelen en zo. Daar ben ik sowieso nog niet aan toe en gaat ook niet gebeuren. Wil er gewoon graag zelf bij zijn. Tot nu toe heeft mijn moeder pas een keer een avondje opgepast. Haar vertrouw ik hem wel toe, al is het ook wel wennen.
@nynke31: Ik ben blij dat je me begrijpt en dat ik niet de enige ben met dit probleem. Is toch fijn om te weten dat ik niet de enige ben met deze gedachtes en gevoelens. Ikzelf zat ook nog te denken aan kdv, maar heb toch besloten voor mijn moeder voor 1 dag in de week. Het is inderdaad fijn dat het kdv gewoon veel meer rekening houden hoe jij het wilt, oma's veel minder. Die denken toch meer zeggenschap te hebben op jouw kind, maar hoe ze daarbij komen? En wat je ook zegt over flesjes, ik ben blij dat ik borstvoeding geef. Het kan dan niet anders dan dat ik (of mijn vriend) eten geeft. Dit heb ik dan zelf voor 100% in de hand. Ik kolf alleen af voor mijn vriend en anders niet. Maar het vervelende hiervan vind ik dat mijn vriend het gewoon niet goed begrijpt. Hij begrijpt gewoon niet waarom je je eigen ouders niet kan vertrouwen. Maar ik denk dat mannen daar toch heel anders over denken. Ik vertrouw ze wel, maar als het op mijn kind aankomt is het toch anders... Ik heb wel met mijn vriend afgesproken dat ik iets meer probeer los te laten als we daar zijn. Ik ben er dan inderdaad gewoon zelf bij, dat heb ik ook tegen mezelf gezegd. Dat kan ik dan nog wel,maar alleen laten bij haar dat kan ik inderdaad ook nog echt niet.