Dat lijkt mij heel lastig. Wij hebben ook een jongens gezin, en ik zou ook heel graag een dochter willen verwelkomen. Wat verstandig is vind ik ook erg lastig. Alleen al het financiële plaatje. Hoeveel inkomen moet je bijvoorbeeld minimaal hebben om nog een kindje te kunnen verwelkomen. Hoeveel extra energie moet je bezitten en ga zo maar door. Zelfs op basis van verstand blijft het een lastige afweging. Er zijn altijd onverwachte positieve of negatieve effecten waar je nog geen idee van kunt hebben. En dat zijn de momenten waar het gevoel dankbaar gebruik van maakt. Ik hoop dat de tijd het makkelijker zal maken.
Ik geef alles weg aan vrienden die het kunnen gebruiken. En anders aan een stichting die arme ouders helpt.
Ja dat zijn erg belangrijke dingen om mee te nemen in een beslissing. Financieel is het goed om te kijken of het allemaal kan, al hebben wij bij onze tweede zoon besloten om toch zwanger te worden, hoewel mijn man toen in de schuldsanering zat. We hebben het prima gered, ondanks dat en later is er dus zelfs een derde zoon bij gekomen. En dat terwijl mijn man toen net tijdelijk zijn baan kwijt was. Misschien niet het allerslimste besluit maar de jongens zijn nooit wat tekort gekomen. Maar nu hij wéér zijn baan kwijtraakt (ongewild, van alle kanten; zijn baas wil hem helemaal niet kwijt maar het hoofdkantoor heeft een contractenstop ingelast) vind ik wel dat we niet nog eens zoiets moeten doen. Los nog van het feit dat ik het fysiek niet aan kan en ik het tijd vind voor mijzelf, om fysiek en mentaal weer sterk te worden en te gaan genieten van het leven. Ik wil niet weer een paar jaar inleveren en doodziek zijn door een zwangerschap. Maar toch... het gevoel is héél anders...
Wij hebben veel gekocht via MP. Uit financieel oogpunt, maar zeker ook met het oog op het duurzaamheidsaspect; zonde om iets nieuws te kopen (wat moet worden geproduceerd) terwijl er nog zoveel goede producten tweedehands te koop zijn. Nu onze dochter wat ouder is geven wij eea ook weer door aan vrienden/bekenden. En naar een instelling voor tienermoeders en vluchtelingen. Nu rond de Sinterklaas brengen we daar overigens ook speelgoed/knuffels naartoe waar hier niet/nauwelijks mee is gespeeld.
Dat zijn inderdaad duidelijke signalen dat het geen goed idee is. Onze situatie is wat grijzer. Wij betalen nu een huurwoning boven de sociale huurgrens met te weinig kamers. Wachten voor een goede woning in een fatsoenlijke buurt duurt eeuwig. Maar in onze regio is kopen onbetaalbaar. Ik kan redelijk kopen zonder teveel op de centen te moeten letten (al zou ik meer mogen sparen). Maar ja hoe is dat over een paar jaar als de kinderen groter zijn ed. Onze auto is 4 persoons en als wij hem zouden ruilen voor een tweedehands is er geen buffer meer. Maar ja is dat niet ook ergens meer luxe dan nodig is? Ook heb ik nu al momenten dat de 1 continu wil hangen terwijl de andere een puber bui krijgt en dat ik ook wel eens het even zwaar vind. Het is al een hele onderneming om naar de supermarkt te gaan. En niet te vergeten, mocht de situatie komen dat mijn relatie strand: hoe red ik het in vredesnaam in mijn 1tje met 3 kinderen? Ik heb altijd het gevoel dat ik het niet goed genoeg doe, maar ja is dat alleen een gevoel? En zo kom ik er niet uit. (mijn vriend vind 4 de max).
Ik heb toendertijd alles overgenomen van een collega en heb de spullen die ik niet wilde gebruiken weg gegeven. Sommige dingen heb ik verkocht. Ik heb nog wat spullen op zolder staan omdat we twijfelen over een 3e maar als die er niet komt gaat alles op de weggeefhoek. Leuke opties om te verkopen zijn: Koningsdag Braderie en een kraampje huren. Kun je meteen de rest van je rommel kwijt Mp Weggeefhoek bij jou in de buurt Verkoophoek op Facebook bij jou in de buurt.