Babytijd niet leuk...

Hoe oud is je 4e kindje nu? Voor mij wel gedeeltelijk herkenbaar hoor. I
Mijn dochter is nu 7 weken en echt een makkelijke baby, maar ik hou gewoon niet van de baby tijd. Doe mij maar kinderen die meteen kunnen kruipen en waar je meer interactie mee hebt in plaats van constant fles geven en Luiers verwisselen of in slaap wiegen.
Maar als ik het even zat ben denk ik er maar aan dat het over een paar maanden weer heel anders is.
Ze ligt nu trouwens op mij te slapen en daar geniet ik dan wel weer van. (over een paar maanden ook weer voorbij)

 

Ik zie een beetje vergelijkbare leeftijdsverschillen.
Voor mij ook zeker herkenbaar, de eerste 3 maanden van mijn vierde kind wil ik ook echt niet meer overdoen, verschrikkelijk. Ik heb toen ook vaak gedacht: wilde ik dit nou echt?
Maar met 8 maanden ging hij doorslapen en vanaf toen ben ik echt meer gaan genieten en ontspannen. Zo erg dat ik begon te dromen van een vijfde
Die komt er niet meer en inmiddels is dat helemaal goed zo, want ik kijk ook echt uit naar meer tijd voor mezelf, maar ik kan de laatste jaren ook onwijs genieten van mijn viertal.

 

Herkenbaar! J. Is met vlagen echt enorm pittig. Zoals nu. Hij verzet zich zo tegen z'n slaap, wil het liefst alleen maar staan of op schoot.. draait continu op zn buik en wordt dan boos..
Z daarentegen was zo'n relaxte baby. At als ze honger had, sliep als ze moe was. Was altijd blij en nooit humeurig. Dus het kan wel, genieten van de babytijd.

Anyway. Dat we dit wisten toen we er aan begonnen vind ik zo'n dooddoener. Als mensen niks beters te zeggen kunnen ze beter maar niks zeggen.

 

Zeer herkenbaar. Ik heb persoonlijk niets met de babytijd en vond het bij al mijn kinderen pittig. Vanaf een maand of 9 begin ik het pas echt en oprecht leuk te vinden
Bij mijn jongste, derde, had ik het het ergst. Denk vooral omdat ik toen al twee had rondlopen van 11 en 7 jaar. Het contrast was zo groot toen! Twee van die jongens die al alles zelf kunnen en met wie je leuke dingen kunt doen, gesprekken kunt voeren, echt dingen kunt delen. Ineens een baby erbij waar alles om draait en die 100% zorg nodig heeft, viel me zwaar. En ja, wat je zegt: je weet waar je aan begint. Maar toch ook niet helemaal, want je voelt het pas echt als het zover is. Het was zeker ook niet alleen kommer en kwel, maar ik heb af en toe ook gedacht waar ik in aan begonnen was.

Weet dat dit weer voorbij gaat. En dat je het ook best niet leuk mág vinden. Hopelijk kun je toch ook wat momenten voor jezelf inplannen of een keer alleen met (één van) je oudere kinderen (ik probeer bijv. elke week ook apart met ieder iets te doen, al is het maar een film kijken of zo).
Je bent zeker niet de enige en goed dat je dit deelt: "fijn" om ook een keer dit soort berichten te lezen

 

Herkenbaar... dochter is 5 maanden en ik wil soms de tijd wel iets vooruit spoelen. Zodat het iets makkelijker wordt, ze kan kruipen en haar wereld iets groter wordt dan mijn armen. En ze rond 19.00/20.00 in bed ligt en doorslaapt en ik s'avonds weer tijd voor mijzelf heb.

 

Ik vind er ook niet zoveel aan. Je moet continu maar aan staan. Hier ook zo'n baby die wil staan en de hele tijd op.zijn buik rolt @Lies1611

Het is een investering. Er komt een tijd dat het allemaal weer wat makkelijker gaat. Ondertussen af en toe ontsnappen aan het "zorgen voor" door het huishouden te doen

 

Herkenbaar hoor. Je kan niet veel met een baby. Er waren ook momenten dat ik enorm genoot van dat kleine lijfje tegen me aan, maar ook momenten dat ik echt dacht: was je maar een jaar of 4 en dat heb ik nu nog steeds wel eens als de jongste een terror dag heeft. Ik ben dan heel blij dat het 19:00 is en hij naar bed kan.

Ik vond vooral de periode dat ik net weer aan het werk moest enorm zwaar. Werken, huishouden, hij viel slecht in slaap en nachtvoeding, maar er komt een moment dan wordt het beter.

 

Oef die eerste weken zijn enorm pittig! Maar gelukkig wordt het vaak weer beter.. wanneer ze gewend zijn aan alles om zich heen, aan de voeding, aan het 'nieuwe' ritme.. etc.

De eerste 2 weken ging alles prima, onze dochter sliep alleen maar zo ongeveer
Na die tijd werd ze steeds onrustiger tussen de voedingen door, haar wegleggen lukte niet, tenzij je ging wandelen oid. Avonden op een rij met haar gezeten, heen en weer gelopen om in slaap te wiegen (met liefde hoor, maar pittig was het zeker). Gelukkig sliep ze de nachten wel goed! En na zo'n 3 maanden was die fase ineens voorbij.
Haar dutjes in haar eigen bedje gingen steeds beter, ook 's avonds konden we haar wegleggen en hadden ineens weer tijd voor onszelf!

Nu is ze 6 maanden, echt genieten. Maar soms ook momenten dat ik denk ; Goh als ze een jaar of 4 is zou toch ook weer makkelijk zijn maar de echt pittige fase zijn we voorbij. (Nu uitzien naar de peuter puber tijd)

 

Herkenbaar hoor. Mijn oudste dochter was zo’n makkelijke baby en makkelijk kind dat we snel voor een tweede zijn gegaan. Tweede dochter is ook een hele makkelijke baby maar ik was even vergeten hoe intens een baby is . Je staat 24/7 aan. En nu had ik ook nog eens een peuter rondlopen die aandacht vraagt.

Ik ben gewoon geen Babymama. Ik vind het leuker worden als ze wat groter worden.

 

Van een naar twee kinderen vond ik ook het zwaarst. Dan kom je gewoon letterlijk handen tekort met een baby en ondernemende peuter. Van twee naar drie vond ik dan weer peanuts, want de oudste twee hadden ook elkaar. En van drie naar vier was het aller makkelijkst. De twee middelste kindjes spelen lekker samen en de oudste is een tweede moedertje voor de baby

 

Dat hoor ik heel vaak inderdaad. Dat van een naar twee het pittigst is. Wij hebben nog een wens voor een derde, maar daar wachten we nog heel even mee, tot onze tweede dochter minimaal een jaar oud is.

 

Heel herkenbaar hoor! Bij de eerste vond ik t allemaal wel leuk, maar de tweede.... (ook al zit er 9 jaar tussen). Echt, ik houd zielsveel van die kleine draak, maar ik heb haar groot gekeken! Heb 3 jaar borstvoeding gegeven, dus dat heb ik gelukkig wel vol kunnen houden, maar ons leven bestond het eerste jaar uit heftige verborgen reflux en om en om verstopte darmen en oorontstekingen (en dus een jaar lang slapeloze nachten). Pas toen ze wat beter ging eten (minder verstopt) en met 1 jaar en 3 maanden buisjes kreeg, kreeg ik mijn leven weer een klein beetje terug...

 

Ohhh zo herkenbaar! Ik wist van te voren dat ik de babytijd niet heel tof zou vinden en ik heb gelijk gekregen haha. Waar andere moeders de tijd het liefst stil wilden zetten wilde ik het alleen maar vooruit spoelen. En dan heb ik er maar 1, en ook nog een super makkelijk kind. Maar nu is ze 15 maanden en vind ik het geweldig! Natuurlijk heb ik ook wel genoten in de babytijd maar het is nu zoveel makkelijker en leuker vind ik. En als je nog meer kinderen hebt rondlopen lijkt het me helemaal zwaar. Fijn wel om te lezen dat er meer moeders zijn die het zo ervaren in ieder geval haha

 

Voor mij mogen ze heeeeel snel 3-4 jaar worden. Heb vandaag lekker kettingen zitten maken met mn dochter, vond ze prachtig om te doen. Lekker keuvelen aan tafel beetje drinken erbij. Ik kreeg een boek voorgelezen en we zijn ingemaakt met yathzee en met Halli Galli.

Man wat keek ik uit naar deze leeftijd. Dat wist ik al van tevoren overigens. Klein ukkepuk grut vind ik echt geen bal aan, je kan ze niet in de maling nemen (behalve met kiekeboe), stellen geen vragen, boefen nog niet.

En ja ik plak dr ook geregeld in gedachten achter t behang (glasvezel extra breed met extra sterke lijm en een primer voor extra hechting) maar dat went.

Maar die fles, boer, luier, "speel", slaap cyclus, met elke fles+boer die een uur kost per keer...Het is een noodzakelijk iets om bij 3-4 jaar te komen en daar is ook alles mee gezegd . Ik snap ook werkelijk niet wat anderen zo gaaf vinden aan de babytijd, ja ze zijn redelijk compact en minder vluchtgevaarlijk dat is wel een voordeel.

 

Pittige tijden, onze zoon kan bijna staan en moet hem continu in de gaten houden. Het liefst heb ik hem een jaar of vier. Dan kunnen ze zoveel meer

 

Hahaha, precies mijn gedachten

 

Heel veel herkenning! Ik had het al bij de eerste.. ik vond het zo heftig en mooi tegelijkertijd. Geen idee of je er wat aan hebt. Maar ik vind deze video over de kraamperiode echt prachtig en treffend, het omschrijft precies hoe ik mij heb gevoeld na m’n eerste kindje.. en ik ben benieuwd of ik het met de tweede weer zo ga ervaren:

https://www.instagram.com/tv/CP_TWKZhvoc/?utm_medium=copy_link

Ps. Je moet er wel instagram voor hebben.

 

Jaaa heel herkenbaar!! Wilde net een topic openen omtrent een viertal! Hihi
Hier is de jongste bijna 4 weken
Ze slaapt slecht in en als ze wakker is, huilt ze veel. Na t weekend gelukkig afspraak chiropractor!

de andere 3 jongens zijn; bijna 2 / 3,5 en bijna 5 jaar!

godzijdank is partner 5 weken thuis, volgende week laatste week

maar t valt mij ook zwaar!!
En lichamelijk…
En ik kom gewoon maar níet in t ritme/echte leven. Ik leef al 4 weken in een enorme mega waas… en nou niet perse die roze wolk

de nu een na jongste zit in een fase van veeeeel bijten/knijpen, slaan etc.. echt triest! Die daarboven zit, is er vaak de dupe van… en hij is al zo mega gevoelig. En de oudste.. tsja.. die word echt al een groot kind met eigen wil en grote mond

Ik lees hier graag mee!
Ben trouwens wel gek op babytijd ! Alleen dat vele huilen vind ik wel pittig in combi met de heren

 

@roever naar he die babytijd. Ben je blij eindelijk te zijn bevallen en dan was je even vergeten dat die eerste 12 weken met een baby gewoon *** zijn.
De 4e is hier nu 3,5 week en heeft dag en nacht flinke krampen. Met als gevolg dat ik de nachten nagenoeg niet slaap en overdag probeer een keer 2 uurtjes te pakken als mijn man haar vast kan houden. En nachten afwisselen kan helaas niet vanwege de borstvoeding.
Hier ook de kinderen heel kort op elkaar kindjes hierboven zijn 1, 2 en kleuter.

Vanaf een maand of 4 a 5 vind ik het wel al leuk worden. Dan krijg je er wat meer interactie mee en komt er een beetje een ritme in