Hallo meiden, Pffff.....Waar zal ik beginnen? Ik weet het eigenlijk af en toe niet meer met mijn meisje. Ze is de laatste tijd echt onmogelijk en ik schakel bij deze de hulptroepen in! Het begint 's ochtends al als ik haar uit bedje wil halen. "nee", "nee" en nog eens "nee". Ze roept dan om haar knuffels en wil weer slapen. Ik leg haar dus weer terug , maar dan wil ze dat weer niet. Brullen geblazen dus! Dit doe ik dus al niet meer, want het heeft geen nut. Ik haal haar dus nu gewoon uit bed, met al het drama eromheen. Ze vraagt dan om boterhammen, drinken, boekje lezen, haar knuffels en maar brullen he! Ik krijg haar niet afgeleid, met iets anders en ik krijg amper haar luier verschoont. Een en al drama. Nou madam vraagt inmiddels al de hele tijd om drinken en melk. Dus ik smeer beneden haar boterham en maak een bekertje melk met honing klaar (zij noemt het "koning"....lief he!) Ik zet haar in haar stoel en dan vliegt alles door de kamer....zucht! Madam wil lopen en spelen. De hele dag is ze aan het drammen, dreinen en het zeuren. Zelfs in bad gaan, wat eerst een waar feest was, eindigd in een drama. Kortom, de hele dag is echt, maar dan ook echt niets goed wat ik doe. Ze wil heeeelemaal niets! Ondertussen ben ik een beetje aan het eind van mijn latijn het raken. Ik negeer haar drammerige gedrag en geef haar aandacht als ze lief aan het spelen is. Ik ga er dan bij zitten en speel met haar mee bijvoorbeeld. Het lijkt wel of ze mij niet meer echt om zich heen wil hebben, maar ook weer wel, snappen jullie wat ik bedoel? . Constant vraagt ze om aandacht door te zeuren. Ik weet niet meer wat ik doen moet! Ze vreet mijn energie op!
Pfffff....Jeetje....en dat staat mij ook nog te wachten besef ik mij ineens. Klinkt inderdaad echt als peuterpuberteit. Lastig als er geen land mee te bezeilen is. Ik denk dat het belangrijkste is dat je niet je geduld verliest maar gewoon 'begrip' toont voor periode waar ze nu even in zit. Als puber was dat ook het enige wat ik wilde..even niet mee bemoeien allemaal, laat mij maar even gaan. Maar goed, ik heb de ervaring nog niet met een peuter in zo'n lastige fase, dus ik weet ook niet hoe ik zal reageren. Maar ik kan me voorstellen dat zoiets een hele hoop energie kost! Meid ik kan je alleen maar suc-6 wensen met je kleine 'draakje' en ik zal ng eens een beroep op je doen als mijn dochter in die fase is beland.
pfff nou hier nog één.. wel iets minder extreem maar ook hier gaat het anders... voorbeeldje: ze vind koffie erg interessant en roept steeds: kokkie kokkie en dan: oeh = roeren.. dus mag ze even roeren maar dan wil ik een slokje en dat gaat het dus mis.. ze is dan zo boos en gaat op de grond liggen jammeren en kan geen draai vinden of niks.. alles wat je vraagt is dan nee.. je mag niet weg maar je mag der ook niet oppakken.. daarna weer roeren is ook niet goed enz enz... dat kan ze dan wel 15 min volhouden *zucht* ik negeer het nu maar gewoon want ik zie dat ze kijkt of ik wel kijk haha dus tja.. een gezellig meisje heb ik hier ook niet.. het is snel drama en huilen om niks.. met dingen gooien is hier ook favoriet geworden.. gelukkig kan ik der wel normaal aan en uitkleden.. en de ene keer mag ik haar wel uit bed halen en andere x idd niet.. *zucht* hoelang gaat dit duren en is dit een sprongetje? Zal ze dan hierna meer kunnen? want ze kan bijv ineens heel goed een legpuzzel maken en kletsen doet ze sinds 1,5 maand ook super veel en leert elke dag iets nieuws
Nou ik moest Esmee gisteren uit de ballenbak zien te krijgen hahaha driftbui! Hier ook zo'n driftkikker. Als ze thuis iets wil en het mag niet gaat ze ook op de grond liggen en het duurt vaak een half uurtje voordat ze weer de oude is... Kun je niet 's ochtends als je op haar kamer komt een papfles meenemen en haar even tot rust laten komen? Esmee zit 's ochtends helemaal te wachten op haar fles en ligt dan nog een uurtje bij mij in bed (het is dan ook nog maar 6 uur) en na een uurtje is het mama kom en dan ga ik haar aankleden. Wil ze ook niet maar het krijsen tijdens het aankleden wordt de laatste tijd wat minder. Ik denk dat je gewoon consequent moet blijven doorgaan en dan hoop ik dat ze vanzelf wel inziet dat het geen zin heeft om zo driftig te doen. Ik weet ook niet of het een fase is, maar het zal vast een keer overgaan. Volgens mij zijn meisjes ook erger hiermee dan jongens...
Ik herken het helemaal, alleen die van mij is nog maar 15 maanden! Ik hoor graag tips hoe om te gaan met dat driftige gedrag!
Een papfles geef ik al een hele tijd niet meer. Ze krijgt in de ochtend en in de middag gewoon een boterham met melk. Ze wil haar fles niet meer, want ze wil net zoals mamma zijn. Die heeft namelijk ook geen fles.... Maar verdere tips om met driftbuien om te gaan zijn nog steeds welkom. Tja, inmiddels weet ik wel dat ik meer geduld kan opbrengen dan ik had gedacht. Ik ontdek andere kanten van mezelf....
Wow, wat heftig zeg. Hier begint de peuterpuberteit ook te komen, maar nog lang niet zo erg. Wat ik van mijn man heb geleerd (is orthopedagoog, heel handig) is dat je niet moet zeggen wat ze niet moeten doen, maar wat ze wel moeten doen. Dus niet: "Niet schreeuwen", maar wel: "Zachtjes praten". Want ze horen alleen maar het stukje "schreeuwen" en dat doen ze dan dus ook. Ik wist dat niet, maar sinds een week of 2 doe ik het nu ook zo en het werkt werkelijk fantastisch. En zelf rustig blijven, zachtjes blijven praten en gewoon stug volhouden. Ik ben hier de baas, niet mijn bijna tweejarige. Dat zeg ik 10x per dag tegen mezelf om me eraan te herinneren, haha. Driftbuien in het winkelcentrum (dat begint hier dus nu te komen), probeer ik te negeren. Desnoods draag ik hem onder de arm mee door de winkel, ik ga echt niet lopen trekken of smeken of hij mee wil lopen. En een beetje keuzemogelijkheid geven, werkt hier ook geweldig. Wil je de rode of de blauwe sokken aan? Wil je jam of kaas op je boterham? Wil je met de trein of met de auto spelen? Dat soort dingen. Als hij zelf gekozen heeft, is het ineens veel leuker. Dat zijn wel een beetje de dingen die hier in huis werken bij driftbuien.
hier ook een errug driftige peuterpuber. dit werkt hier (soms.... ) -goed gedrag extra belonen..."goed zo Britt" -driftbui negeren, gewoon verder met mijn man praten alsof er niks aan de hand is -doorzetten. Britt wou heel lang binnen haar sokken niet aan, ik vind dat veel te koud aan haar voeten, dus met engelengeduld haar sokken aan blijven doen. De aanhouder wint uiteindelijk...geduld hebben dus! -consequent blijven, regels altijd hetzelfde houden -bij een driftbui een minuutje in de gang zetten
Ik herken me zo in jullie verhalen en ik moet zeggen dat ook ik heel veel energie kwijt ben door de driftbuien die Thijmen heeft. Nu is het ook zo dat Simon net 5 weken is en borstvoeding krijgt. Thijmen weet het vlekkeloos en heeft tijdens iedere voeding wel een ondeugende streek of dat hij heel erg gaat dreinen. Ik voel me dan heel machteloos en ik heb soms ook het idee dat ik niet tot hem doordring. Ik hou stug vol, pak hem bij de bovenarmen en zet hem in de hoek. Maar hier is hij zo weer lachend uitgekropen, waarna ik hem vervolgens weer terug zet, omdat de bui nog niet voorbij is. Ik moet soms echt tot tien tellen, want ik heb mijn hormonen nog niet helemaal uit mijn lijf. Vindt het dan ook weer zo sneu, want hij kletst nog meer dan ooit en dat begrijp ik dan niet altijd wat hij bedoelt en dan denk ik 'domme koe, waarom snap je hem nou niet'. Hij wordt dan boos omdat ik hem niet begrijp, de ziel! Het is zo'n heerlijk mannetje, maar die buien...heel lastig hoor! Karin
Hier ook eentje hoor! Pffff...... - van alles willen en als ze het krijgt weggooien - jaloers op jongere zusje - krijsen - op de grond liggen als ze haar zin niet krijgt (lekker laten liggen ) - tot overmaat van ramp had ze ook nog besloten 's avonds niet te gaan slapen, zaten dus met een wakker kind tot een uurtje of 24.00 uur! al het andere kan ik redelijk negeren, maar dit was toch wel heel erg lastig! (ze slaapt vandaag voor het eerst weer om een normale tijd, gelukkig, hebben papa en mama ook wat aan hun avond.....)