Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden. Tot een maand geleden had ik een zwangerschap zonder enkele problemen. Tot ik blaasontsteking kreeg en deze zeker 3 keer terug is gekomen en allemaal behandelt met antibiotica. Door de terug kerende blaas ontsteking wilde de verloskundige een uitstrijkje om te checken of het GBS bacterie te vinden was. In de tijd van het wachten op de uitslag kreeg ik last van een schimmel infectie na het vele malen gebruiken van antibiotica. Die werd ook nog even behandelt. Nu ben ik 35 weken zwanger. Vanmiddag werd ik terug gebeld met de uitslag, en gelukkig was die negatief voor het GBS bacterie, maar positief voor bacteriële vaginose. Ze vertelde mij dat ik naar de huisarts moest om dit te laten behandelen omdat het vroeggeboortes kan opwekken en de vliezen vroegtijdig kunnen breken. En dat behandeling noodzakelijk is/was. Nou was ik bij de huisarts ( kon gelukkig nog terecht iets later op de middag ) en die vertelde mij dat de behandeling niet uitgevoerd kan worden omdat de medicijnen niet tijdens zwangerschap gebruikt mogen worden. En omdat ik de 35 weken gepasseerd ben is het kindje buiten levens gevaar als het wel nu plotseling geboren zou worden, is het behandelen een groter risico. En dat de kans bestaat dat het eerder word geboren wilt niet zeggen dat dit gebeurt. Dit heeft de huisarts overlegt met een gynaecoloog. Ik voel me een beetje verward. Hoe kan de verloskundige dit genoodzaakt vinden en denkt de rest er luchtiger over. En vraag me af wat jullie hier van vinden omdat iemand het zelfde had/heb als dat ik heb. Bedankt voor het lezen in iedergeval !
Maar als jij die bacterie hebt kan je kindje het toch ook krijgen tijdens de uitdrijving met gevolgen van dien? Zelfde als dat je kindje ziek zou kunnen worden van de GBS kan dat ook van die bacterie die je nu hebt lijkt me?
Heb dit ook gehad tijdens mijn vorige zwangerschap..heel vervelend! Had het wel in een eerder stadium van de zwangerschap dan jij, en weet nog dat ik heel lang getwijfeld heb of ik de kuur zou beginnen. Uiteindelijk nadat ik het en met mijn huisarts en de verloskundige had overlegd, het op hun advies toch gedaan. Omdat het volgens hen absoluut geen kwaad kon..de kwaal was zogezegd erger. Als ik al 35 weken zwanger was zou ik het waarschijnlijk niet meer gedaan hebben, wat jouw huisarts zegt heb ik ook gelezen namelijk. Deze medicijnen passeren namelijk wel de placenta. Het is ook niet dat je het door kan geven aan je kindje o.i.d. tijdens de bevalling. Bacteriële vaginose wordt inderdaad in verband gebracht met vroeggeboorte, maar niet bij alle vroeggeboortes is er ook sprake aan bacteriele vaginose om het zo maar te zeggen. Veel sterkte met je keuze, en succes de laatste weekjes!
Volgens mijn dokter is het niet schadelijk voor het kindje en is het enige risico er aan de vroeg geboorte. Voel me een beetje van de kast naar de muur gestuurd. Misschien een second opinion ?
Ik schijn het ook te hebben, en wilde je mijn ervaring even meegeven. Ik ben dus daadwerkelijk te vroeg bevallen met 30 weken (lag al vanaf 26 weken in het ziekenhuis). Ik heb deze zwangerschap inderdaad te horen gekregen dat ik bacteriele vaginose heb en heb daar een antibioticakuur voor gekregen van 14 dagen. Punt is alleen dat het lichaamseigen bacterien zijn en dat de kans op terugkeer heel groot is. Bij mij is het nu ook weer terug gekomen, dus de kuur heeft eigenlijk niet gewerkt. Je kunt ook niet eeuwig blijven behandelen met ab. Het is een lastige kwestie, maar volgens mijn gyn niks aan te doen.
Ik zou zeker een second opinion aanvragen bij een gyneacoloog en je daar goed laten voorlichten over de voors en tegens... 35 weken is een mooie termijn, maar het is wel vroeg om evt te bevallen...