Hallo allemaal, Laat me voorop stellen dat ik nog niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Dit is mijn eerste kindje en heb weinig tot geen vergelijkingsmateriaal. Ik hoop dat wat ik zo ga delen, normaal, herkenbaar of een fase is. Wij hebben een zeer temperamentvolle dochter die in januari drie jaar wordt. Vanaf 6 maanden gaat zij twee dagen per week naar de opvang, haar vader en ik zijn beiden een dag met haar thuis en mijn vader past een dag op. Onze dochter zit sinds een paar maanden vol en heftig in haar peuterpuberteit, daar waar zij voorheen temperamentvol en drifting was, is dit nu omgedraaid naar soms even niet bereikbaar zijn, vol in een emotie schieten en gaat dit gepaard met gillen en krijssen. Waar we voorheen 1 buitje per dag hadden, hebben we er nu 2 tot drie of een hele heftige per dag. Voor haar juffie van het KDV was het laatste ook nieuw, normaal kon ze altijd wel goed tot onze dochter doordringen maar is het soms wat lastiger. Dit is dus ook wat ik de afgelopen maand(en) terug krijg als terugkoppeling als ik vraag hoe mijn dochter haar dag was. Helaas hoor ik te vaak: ja ze had wat momentjes, tot aan ja ze had een moeilijke dag (snel boos, snel huilen). Moet ik me zorgen maken of is dit normaal? Zit al weken te twijfelen om er een topic over te openen dus nu maar even de knop doorgehakt.
Slaapt, eet of drinkt ze de laatste tijd slechter? Of anders? Bij ons is dat altijd een extra trigger. Daarbij vond ik toen mijn dochter bijna 3 jaar was een van de lastigste momenten qua temperament. Dus het zal ook echt met de leeftijd te maken hebben. Mijn dochter is 3,5 jaar en veel makkelijker nu (als ze geen honger of slaapt heeft dan 😬
Mijn dochter wordt in januari ook drie en toevallig merk ik de laatste tijd dat ze weer wat meer driftbuien krijgt. Ik ben veel erger gewend met haar dus ik heb er eigenlijk niet bij stil gestaan. Maar dit zou maar zo eens kunnen komen door de leeftijd. Wat zegt de leidster er verder van? Is het iets wat ze nooit bij andere kinderen ziet of is het iets wat ze nog niet bij jouw dochter gezien heeft? (Grote) veranderingen kunnen dit ook nog wel eens veroorzaken. Is er iets veranderd bij jullie?
Mijn zoontje, in februari 3 jaar heeft ook ineens enorme boze en dwarse buien waarbij niks goed is. Afleiden, liedjes zingen, knuffelen, begrenzen, niks werkt. Hier slaapt hij ook slecht, hij wordt snachts zeker 4 X wakker huilend dus de moeheid speelt denk ik, ook mee. Ze leren veel in deze fase,mijn zoontje speelt ineens echt verhaaltjes na of verzint zelf fantasieverhalen. Ook heeft hij een taalsprong gemaakt. Eerlijk gezegd zat ik net in tranen op de bank, zelf ook moe en ik blijf maar piekeren wat er is. Heeft ze alle kiezen al? Geen oorontsteking die sluimert? Eet ze genoeg (hier weigert hij eten ineens dus net een papfles gemaakt in de hoop dat hij dan beter slaapt. Vaak is er ook een orthopedagoog verbonden aan de creche, misschien kan zij eens meekijken?
Mijn zoon is even oud en ik geloof dat wij het heftigste nu net achter de rug hebben. Heeft zeker wel een paar maanden geduurt en het hielp natuurlijk ook niet mee dat in die periode zijn broertje is geboren. Sommige dagen waren we al 3 driftbuien verder voordat hij uberhaupt was aangekleed. 1 keer heb ik hem krijsend op het kdv afgeleverd en daar stonden ze wel even met grote ogen te kijken omdat hij zich daar blijkbaar wel als een engeltje gedraagt het goede nieuws is dus dat het weer over gaat. Wat hier hielp was even hele strikte grenzen stellen. Heel duidelijk zijn en ook echt doen wat je zegt. Dat zorgde wel even voor wat meer buien, maar daarna werd het een stuk beter. Succes!
Ik zou even navragen op het kdv hoe zij er tegenaan kijken. Hun referentiekader is veel groter. Ze zien veel meer kindjes in dezelfde leeftijd. Zij weten wel wanneer iets leeftijdgerelateerd gedrag is of iets wat zorg behoeft. Zij kunnen waarschijnlijk heel snel je zorg wegnemen of samen gaan kijken welke weg je kunt bewandelen.