nou daar zit ik dan, mama van een klein mannetje van bijna 16 weken. Super lieve en vrolijke baby, toch kan ik er niet helemaal van genieten. Ik heb enorm last van stemmingswisselingen, kan om alles bijna huilen, de hele dag mega vermoeid, snel geiriteerd als de kleine niet in slaap komt. kortom ik mis de altijd actieve sociale ik die ik was. Van een hard werkende meid in de horeca ben ik nu een thuis zittende mama die in een nieuwe omgeving woont zo een 1,5 uur rijden van mijn oude adres. ik kom voor mij gevoel nergens aan toe ik ben blij als ik een keer de stofzuiger in de handen heb. om nog maar te zwijgen over de onzekerheden rondom alles. Herkent iemand dit? en heeft iemand tips hoe of wat..aangezien ik het voor mij gevoel allemaal niet meer geregeld krijg. dit is trouwens iets van de laatste weken, ik heb me daarvoor eigenlijk prima gevoeld en ook de bevalling was even tussen lunch en avond eten dus het is niet dat ik daar mee in me maag zit ofzo. ik hoor graag of iemand dit herkent en het met me wilt delen. liefs
Voor jezelf is het goed om weer wat om handen te hebben en de deur uit te kunnen. Dus dat je bijv naar een babygroep gaat via bijv CB. Bij ons in de omgeving zijn er veel "Krabbelgruppen", okay ik woon in Duitsland en daar is de insteek sowieso wat anders en blijven de meeste moeders het eerste jaar thuis,
Het krijgen van een kind is ook een hele verandering in je leven! Er zijn genoeg vrouwen die er zowat een jaar over doen om weer een nieuwe balans te vinden in het leven, dat is heel normaal. Ik lees in je bericht dat je bent verhuisd, je oude baan niet meer hebt en een baby hebt, dat is ook best veel verandering in een keer! Je was gewend om je eigen leven te leiden en alleen voor jezelf te plannen, nu is er een baby die altijd voorgaat en nog geen enkele rekening met jou kan houden. Even de deur uit is ineens veel moeilijker, je dag bestaat uit hele andere dingen en je hebt ook nog allerlei hormonen rondrazen. Ik vond dat zelf ook best pittig de eerste maanden, je hele leven staat op zijn kop! Probeer in ieder geval om wat vaker de deur uit te gaan met de kleine, al is het maar een rondje door het park. Ook bellen met familie en vriendinnen als de kleine even slaapt kan veel helpen. Je bent in ieder geval niet raar! Geef jezelf de tijd om langzaam weer een nieuw evenwicht in je leven te vinden en laat je eisen aan het huishouden en de rest een heel stuk zakken. Het komt uiteindelijk vaak helemaal goed. Als je je zo rot blijft voelen, ga dan zeker even naar de huisarts!
Ik herken dit deels. Het ene moment wil ik met mijn zoontje naar een onbewoond eiland verhuizen, zodat ik hem niet hoef te delen. Het andere moment vliegt het me aan dat ik geen enkele controle heb over mijn leven en ik voor mijn gevoel mijn intellectuele capaciteiten volledig onbenut laat. Over twee weken ga ik weer werken (3 dagen) en misschien komt er dan meer balans.