Ik heb al heel lang last van een angststoornis en paniek aanvallen. De hele week is het al raak, maar met de bach rescue nog een beetje onder controle te houden. Nu moet ik morgen avond naar een musical toe naar soldaat van oranje.Samen met mijn schoonmoeder en zwager. En ik ben zo bang dat ik het daar benauwd krijg en een paniekaanval krijg. Alle extra factoren die me vaak dat zetje geven zijn er , warmte, niet weg kunnen en mijn zwager . ( sm is wel een lieverd daar zie ik niet tegen om maar mijn zwager en ik liggen elkaar even niet) Normaal gesproken zou ik wel even doorzetten, maar ik zit sinds 3 maanden bij een nieuwe baas en ik wil niet dat ik hierdoor eventueel weer in zo'n dip kom dat het mijn werk beïnvloed en misschien uiteindelijk.... Ben ik nu weer aan het doemdenken. Ik wil mijn paniekaanvallen zo graag onder controle houden, maar ik heb de energie niet om er tegen te knokken en ga het liefste morgenavond op tijd naar bed. Alles in mij roept niet gaan , rust houden dat heb je nodig. Kijk of iemand in jouw plaats kan gaan. Wat zou jij doen ?
persoonlijk zou ik niet gaan. Een musical duurt lang (3 uur), je geeft zelf al aan dat je niet op de gemak zit omdat het warm is en omdat je niet weg kunt. Je zit niet te genieten en bent alleen maar daar met spanning in je lichaam. Dus kortom: geen plezier aan te beleven op dit moment. (Dit is hoe ik jouw openingspost lees) Ik zou afzeggen. Je voelt je deze week al minder en misschien triggert het inderdaad wel iets dat je werk eronder lijdt. Dat zou zonde zijn, maar ik denk dat het voor jou fijner is als jij je de week daarop gewoon goed voelt! Sterkte met de beslissing!
Thanks, ik weet ook dat het de spanningen van de afgelopen tijd zijn die er uit komen . Mijn man snapt het niet goed en zegt probeer het nou maar, maar ik wil niks op het spel zetten op dit moment heb het juist zo naar mijn zin. Ook al had ik er erg naar uitgekeken nu denk ik het is niet goed voor me. Ik wacht nog even een paar meningen af.
Het gedeelte waar je zit en het podium draaien steeds een stuk en in het begin rijd er steeds een motor langs weet niet of je hiervan op de hoogte bent?
ik weet wat je doormaakt dat ten eerste. ik snap je dus helemaal. maar je zinnetje dat zegt niet gaan, je hebt je rust nodig etc. DAT is juist je uitvlucht. ik zeg ga wel! je kunt altijd weg, desnoods moet je over de mensen heen klimmen maar weg kun je. juist als je bent gegaan is het een topprestatie van jezelf en gaat het de volgende keer beter. de enige remedie om van een angststoornis af te komen is de situaties juist opzoeken. in het begin enorm klote maar echt het werkt. en ik dacht 2 jaar geleden ook heel anders. maar ik heb het ook gedaan en ben er nu voor 85% doorheen. een heerlijk bevrijdend gevoel. succes en sterkte want het valt niet mee
Ook ik herken het. En wat TinaTeenSlipper zegt ( mijn hemel elke keer als in die naam typ pies ik in mn broek van het lachen ) zou ik ook doen.
tis retemoeilijk hoor. maar het enige wat werkt. in het begin toen ik pas bij de psycholoog kwam dacht ik: ja zij heeft makkelijke praten. maar na een keer of 8 toch dingen gaan opzoeken ( kreeg iedere x opdrachten) man spaansbenauwd had ik het de eerste keren, dacht dat het helemaal mis ging met me, dat ik gek werd. maar ineens op ene ochtend werd ik wakker en was er half een knop om. toen ging ik uitmezelf mn grenzen verleggen ( werd een kick) en binnen 2 weken was die knop helemaal om. en waar ik 2 jaar superbang voor was, was ineens voor meer als de helft over. heerlijk gevoel was dat.
Je moet doen waar je je lekker bij voelt. Een musical hoort leuk te zijn en als je bang bent dat het hem deze keer niet word dan maar een ander keertje als je je wat zekerder voelt. Ik heb hem ook gezien, hij is erg knap gedaan en je draait inderdaad als publiek naar het juiste deel van het podium. Het gaat niet snel hoor maar het kan enigszins desoriënterend zijn omdat je op een zeker moment kwijt kunt raken waar je nu precies heen bent gegaan (je gaat in een rondje). Het decor is erg knap gedaan en is zeker leuk om te kijken maar alleen als je er zelf ook lol aan kunt beleven
Meid ik weet ook wat je doormaakt ( helaas) Ik heb wel ervaren dat als je toch gaat je achteraf heel trots op jezelf bent. De angst om angstaanvallen te krijgen zorgt er vaak voor dat je het zelf op wekt . Ga er heen met zin en geniet ! Ik weet het het is makkelijk gezegd, maar zo'n leuke avond zou ik me niet door mijn neus laten boren. Neem desnoods even iets in om wat rustiger te worden.. Nogmaals ik kan ook begrijpen als je besluit niet te gaan hoor. Alleen blijf je dan vaak met een soort van schuldgevoel zitten. Had ik maar...misschien had ik geen aanval gehad en heb ik toch al afgezegd...Sterkte met je beslissing.
Ik sluit me bij TinaTeenSlipper aan. Bedenk jezelf dat een aanval hooguit 20 min. Duurt en dan kan je sowieso nog van je musical genieten en achteraf ben je nog trots ook. Niet uit de weg gaan. Dat maakt het doorgaans erger.
Ook ik weet precies hoe jij je voelt en ik zeg ook: gaan! Behalve dat het ontzettend vervelend voelt moet je in je hoofd halen dat er niks kan gebeuren! Je kunt idd altijd weg! Desnoods even naar het toilet even afleiding. Maar uit ervaring weet ik dat je met een musical zo afgeleid wordt dat je je paniekaanvallen waarschijnlijk vergeet. Je kunt ook altijd je telefoon meenemen met internet? Mocht het echt even niet gaan kun je even een spelletje of zo doen, wordt je wellicht rustiger van. Hier zijn de paniekaanvallen zo goed als weg gelukkig. Maar er was een tijd dat ik de supermarkt bv nog niet in durfde. Nu denk ik er niet eens meer aan.
Thanks Dames, ook fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit probleem. Ik ga het meeste ook niet uit de weg ben onlangs ook naar het theater geweest, maar toen zat ik veel lekkerder in mijn vel en nog niet begonnen bij een nieuwe job. Ben de hele week me al in bochten aan het kronkelen in de hoop dat ze het niet aan me merken. Ben dan bang dat ze me zwak vinden of zo. Het is ook echt de spanningen van de afgelopen tijd die er uit komen als het ware. de een krijgt last van zijn maag de ander hoofdpijn en ik dit. Ik probeer absoluut zo veel mogelijk wel te doen, alleen vraag ik me dan af of het in deze situatie wel verstandig is om mezelf dan te pushen. Na overleg met mijn schoonmoeder en mijn man hebben we nu afgesproken dat in principe mijn man mee gaat. Dat geeft mij van te voren meer rust en als het morgenavond echt niet gaat dan ga ik ook echt niet. denk ik net van te voren ik durf het aan neem ik alles mee en ga ik het proberen. maar de druk is in ieder geval van mijn schouders. het blijft toch echt een rot iets die angst stoornis maar ik vertik het om aan de zware medicatie te gaan. gebruik wel bach rescue op het moment.
Hier een ex-panieker en ik zeg gaan! Anders maak je de drempel steeds een stukje hoger, terwijl het echt niet nodig is. Er kan je niks gebeuren en je bent niet alleen als er echt iets aan de hand is zullen je schoonmoeder en zwager zeker ingrijpen Voel je een aanval opkomen, zoek afleiding de telefoon is een goede of loop even na het toilet. En denk goed om je ademhaling, anders vergroot je alleen maak de kans op een aanval.
Laat de paniek niet de baas zijn. gewoon gaan een paniekaanval duurt 10 minuten het voelt verschrikkelijk ik weet het ook maar heb jij ook dat het bijv in het begin zo is en het daarna goed gaat?
heb je geen last van Chronische hyperventilatie? ik voel me nu veel beter nu ik anders ben gaan ademen. Helemaal geen last meer van die echte paniekgevoelens.
Een nieuwe baan is voor iedereen spannend en ook erg vermoeiend, paniekstoornis of niet! Dus besef dat het niet erg is als je nieuwe collegas merken dat je het spannend vindt! En ja, snap je angst voor de musical maar staat er niet tegenover dat het ook een avond ontspanning zou kunnen zijn? Sterkte!
De paniek/angst aanval is bij mij inderdaad 20 minuten maar daarvoor en daarna voel ik me al heel lang naar. Ik raak aan de diarree ( en nee imodium helpt dan niet meer) en soms zelf tot spugen toe, dat wil ik daar niet. Het is bij mij ook meer op de momenten dat er spanning is en stress ik gewoon door ga , maar als ik daarna in rustiger vaarwater komt krijg ik het ineens als een klap .
Ik weet ook precies wat je bedoelt en mijn advies is ook om te gaan. Nadien ben je trots op jezelf en bij een volgende keer zal je je al een stuk minder nerveus voelen als nu. Let goed op je ademhaling. Leg je handen op je buik en adem daar naartoe.