Even een discussie erin gooien Las van alles over stakingen etc. Hoe denken jullie er over, zijn wij in deze tijd nog voldoende tevreden? Ik krijg zo vaak het idee dat wij allemaal maar meer, meer, meer willen. Wij willen op vakantie, meer loon, groter huis en als we dat allemaal hebben is het nog niet goed. Zouden wij niet iets meer om ons heen moeten kijken? In sommige landen hebben ze geen veiligheid, voedsel, huisvesting en zouden ze er alles voor over om maar iets er voor over om een mooi betaalde baan te krijgen.. Mijn nekharen gaan echt overeind staan over al die mensen die maar meer eisen aan loon, maar gaan staken en weet ik al niet meer. Mensen laten we toch iets meer tevreden zijn met wat we hebben en al dankbaar zijn als je überhaupt een baan heb, iedere maand je loon gestort krijgt en een dak boven je hoofd. En een keertje niet op vakantie so what??
Ik denk dat dat niet in de mens zit. En ik denk ook dat we als mensheid niet zo ver hadden gekomen als de drive om beter, meer.. etc te willen niet zou bestaan.
Soms zie je een probleem of een verkeerd beleid of een bezuinigingsmaatregel die jou zo tegen je haren instrijkt, dat je je er helemaal niet bij neer kunt leggen. Dat je wel in opstand moet komen omdat je niet naar eer en geweten uit kunt voeren wat er van je gevraagd wordt. Daar gaat die onderwijsstaking volgens mij veel meer over. Natuurlijk zouden de meeste mensen meer geld en lagere werkdruk wel leuk vinden, maar dit staat voor mij wel los van tevreden/ontevreden zijn met wat je hebt.
Ben het met je eens. Kan alleen maar zeggen dat wij ontzettend blij zijn met de vele vrije tijd die wij met het gezin door kunnen maken. Dat is zoveel meer waard. Wat de rest doet moeten ze zelf weten hoor. Kan alleen maar blij zijn met de manier hoe wij leven.
Hier ben ik het mee eens. Ts mensen in de situatie die jij schets zullen veelal eerst mee moeten maken hoe het leven is in slechte tijden. Vroeger met mijn ex had ik alles,na mijn scheiding vrijwel niks meer. Vroeger was ik nooit te vreden, nu des te meer. Wat ik wel lastig vind is dat het leven een flink stuk duurder geworden is maar ik al jaren aan de max van mijn salaris zit. Het is dan ook niet gek dat mensen meer willen als dat ze hadden om op dezelfde manier verder te kunnen leven.
Aan de top willen ze ook meer meer meer dus tjah het voorbeeld is dus dat (denk ik) Kijk naar de zorg, vroeger waren helpende verzorgende(ig) verpleegkundige iets die deden het werk. Nu ze vragen tegenwoordig hbo en de eerder genoemde niveaus worden zo aan de kant geschoven en mogen ze hun werk niet meer doen wat zij al jaren deden. Zelf geloof ik niet dat het in niveau zit als je met mensen werkt. De basis is dat je het met gevoel doet. Echt ik haat het gevoel van meer meer meer. Wat voor mij telt is er zijn voor m'n gezin familie en iets betekenen voor de mensen om mij heen ook in m'n werk.
Geloof mij, af en toe zou ik willen dat ik kon staken. Ik werk in de gehandicaptenzorg en ben verpleegkundige. Ik krijg er niet voor betaald omdat ze geen 'aparte' functies er voor hebben. Ondertussen mag ik wel alle verpleegkundige handelingen doen. Daarbij staan wijook de helft van de week onder bezet of met onbekende mensen. Hierdoor kunnen er gevaarlijke situaties ontstaan. Dit gaat al een hele tijd zo en blijft nog even want er is geen personeel te vinden in de zorg. Echt ik zou willen dat ik kon zeggen: Goh managers/teamleiders doe het zelf maar vandaag. Helaas. Dat gaat niet. Afgezien dat mijn cliënten soms echt gevaarlijk kunnen zijn vind ik mijn beroep uiteraard heel fijn en leuk om te doen! Het kan ook heel gezellig zijn bij ons