Hopelijk kunnen jullie mij helpen. Misschien heb je het zelf een keer meegemaakt, of in je naaste omgeving. Maar ik zit met een probleem. Sinds de geboorte van mijn eerste zoon. Die inmiddels 2 is ga ik met tegenzin naar mijn werk. IK werk in een verpleeghuis met dementerende mensen. Dit doe ik voor 20 uur. Inmiddels heb ik twee zoontjes de jongste is 8 maanden. Dagen voordat ik moet gaan werken zit ik mezelf al op te winden dat ik aan het werk moet. De werkdruk ligt voor mij lichamelijk, en geestelijk hoog. Dit in combinatie met mijn privéleven krijg ik het allemaal niet meer op orde. Ik heb voornamelijk avonddiensten, terwijl mijn afdelingshoofd weet dat ik deze ontzettend zwaar vind. Meerdere malen hebben we erover gesproken, maar steeds komt het erop neer dat het probleem bij mij ligt. Het liefst wilt ze dat ik een 0 uren contract neem in plaats van 20 uur, zodat ik zelf de uren in kan delen, maar dit is financieel niet haalbaar voor ons met twee jonge kinderen. De volgende lichamelijke klachten heb ik: Emotioneel. Rugklachten. Erge buikpijn klachten. Duizelingen. Hartkloppingen. Geïrriteerd. Slecht slapen. Slap en futloos. Stress. Afvallen zonder er iets voor te doen. Ik krijg gewoon geen rust meer, kan de hele dag wel huilen om de onzinigste redenen. De stress van mij werk neem ik mee naar huis, en reageer ik af op mijn man. (Lees: Dit levert geen goede sfeer op tussen mij en mijn man.) Ik heb gesolliciteerd naar een andere baan, zodat ik vaste diensten heb, op vaste dagen, maar helaas mocht ik niet op gesprek komen. Via de werkplek waar ik nu werk is het niet mogelijk om op vaste dagen, en vaste tijden te werken. Maar zolang ik op deze manier blijf werken, merk ik dat ik mijn lichaam steeds meer kapot maak. Zo meteen heb ik een afspraak met de huisarts om daar ook mijn klachten te bespreken, maar misschien kunnen jullie mij ook helpen. We zijn immers met zoveel schrijvers, en er zijn vast wel mensen bij die dit zelf, of in hun omgeving meegemaakt hebben. Heel erg bedankt voor jullie hulp. Liefs, Sabrina
Ik ken het zelf niet, maar het is goed dat je er met je huisarts over gaat praten. En als het echt niet gaat, zou ik mij ziek melden omdat het te zwaar is. Ik weet dat er genoeg zijn die het daar niet mee eens zullen zijn, maar jij gaat er op deze manier aan onderdoor en dat is een baan niet waard. Wanneer je naar de arbo moet, dan kan je die arts uitleggen hoe het zit. Hopelijk denkt die dan met je mee, dat je op therapeutische basis je uren weer gaat opbouwen. Want zoals ik het lees ga je dit niet lang volhouden. Heel veel sterkte meid
Laat eens een bloed onderzoek doen op oa Vit D Vit B12 Vit B11 = foliumzuur, schildklieren ijzer fferretine, misschien nog meer, maar dit zo wie zo,
Wat een vervelende situatie! Als ik het goed begrijp heb jij dus die min. 20 uur per week nodig, om het financieel te kunnen redden. Zijn er veel mogelijkheden in de buurt? Dus om te solliciteren naar ander werk? Laat je niet ontmoedigen door één afwijzing, maar blijf solliciteren. En als ik jouw klachten zo lees, ben je hard op weg om een burn out te krijgen. Misschien is het een mogelijkheid om ook therapie te overwegen? Zodat je, ook al vind je het werk door de avonddiensten niet zo aantrekkelijk, er in elk geval beter mee over weg kunt? Je schrijft dat je nu al dagen voordat je werkt, je begint op te winden, dat doet jou (en je thuissituatie) natuurlijk geen goed. Mijn advies: Ga naar de huisarts, vraag een verwijzing voor therapie. Blijf solliciteren naar een andere baan En meld je desnoods eens een paar weken ziek om bij te tanken en de zaken voor jezelf op een rijtje te zetten. Sterkte hoor!
Hoi Sabrina. Wat vervelend dat je je zo voelt. Mijn eerste gedachten voor je zijn om door te blijven zoeken naar een andere baan. Ik weet uit ervaring dat zorg voor dementerende erg zwaar is. Misschien moet je het eens zoeken qua somatiek. Ik zelf werk in een Woonzorgcentrum en dit is een stuk minder belastend. Geestelijk en lichamelijk. En probeer de thuiszorg hierin heb je vaak korte diensten. Succes ermee!!
Ik dacht ook meteen aan de thuiszorg. Daar is volgens mij genoeg vraag naar personeel momenteel. Het is ook pittig 2 kleine kindjes en 20 uur werken. Als je een half jaar verder bent, is het ms al wer wat minder zwaar. Althans zo werkte het hier wel. Sterkte en succes.
Ik herken het heel goed! Ik werk ook in de zorg, na de komst van ons oudste mannetjes was het allemaal nog wel goed te doen. Toen de twee geboren was waren we ondertussen 3 reorganisaties verder, veel werkdruk en lange dagen. Daar kwam bij dat ik eerst de kinderen nog moest weg brengen en later weer ophalen. Ik was dan van half 7 tot half 6 weg. Ik vond het ontzettend zwaar en irriteerde mij aan de cliënten en de organisatie. Avonddiensten vond ik echt verschrikkelijk! Veel onderschatten dat maar als ik om 17.00 uur moest beginnen had ik er vanaf 6 uur 's ochtends al een hele dag opzitten. Dan is het de hele avond rennen en vliegen, mij kon je opvegen! Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om te solliciteren op een baan met nachtdiensten. Dit is voor mij de oplossing geweest, maar ik zou nog steeds graag uit de zorg willen. Ik hoop dat je een oplossing vind, ik denk dat velen onderschatten hoe zwaar de zorg is, zowel lichamelijk als geestelijk.
Ik herken de meeste klachten wat je beschrijft. Alleen heb ik er nog wat klachten bij. Ik ben onlangs bij de ha geweest en er is sprake van overspannen / burnout. Bij mij is werk dan niet de hoofdoorzaak, maar een bijkomend factor. Ik zat alleen nog maar in de rol van mama, huisvrouw en werkneemster en deze rollen kon ik niet meer goed uitvoeren. Rol van vrouw en mijn eigen ik waren / zijn verdwenen. Ik raad je aan naar de ha te gaan. Deze kan jou adressen geven van therapeuten die jou kunnen helpen hierbij.
Wat vervelend, ik ken het helemaal, ik had een depressie. Ik zou als ik jou was naar de huisarts gaan, en alle punten die je hier noemt opschrijven en daar aan hem laten zien. Ook vertellen dat je zo huilerig bent. Zoek hulp, dat is stap 1. Veel sterkte!
dit klinkt idd als een burn out naar de huisarts gaan lijkt me in deze situatie heel verstandig! ik herken het helemaal dat mensen denken; maar je begint pas om 15u met werken, lekker toch? ja, maar daarvoor heb ik thuis de was al gedaan, mn dochter verzorgd, alles opgeruimd en boodschappen gedaan (om maar ff wat te noemen) het is niet zo dat ik niets zit te doen voordat het 15u is! pff... zorg is zwaar hoor! mensen onderschatten dit vaak! offtopic; Sterrefeetje; wat heb jij een grappig onderschrift! heel leuk!
Bedankt voor de vele opbeurende reacties. Ik ben bij de huisarts geweest, en we hebben er uitgebreid over gesproken. Wat een opluchting om het nu daadwerkelijk uitgesproken te hebben. We hebben een vervolgafspraak gemaakt voor volgende week om dan te kijken of ik met haar oplossingen aan de slag ben gegaan, en of dit voor mij meer rust geeft. Wat we afgesproken hebben is dat ik deze week niet teveel werk, en met mijn leidinggevende in gesprek ga om het goed op papier te zetten. Mijn wensen, en of ze hiermee aan tegemoet kan komen. Ik begrijp dat ik altijd avonden zou moeten blijven draaien, maar de dokter zei ook probeer te overleggen of je minder avonden mag draaien kom met een voorstel. Ook raden de arts mij aan om minder zwaar lichamelijk werk te gaan doen, zodat mijn lichaam rust krijgt. En vooral niet mijn grenzen te overschrijden. Thuiszorg heb ik ook aan zitten denken, maar dit is ook geen optie, want ik heb een gesprek gehad en die zeiden dat de wisseling van diensten nog meer is dan in een verpleeghuis. Veel gebroken diensten endergelijke. Heel erg bedankt voor de lieve reacties. Dit heeft me erg goed gedaan. Hopelijk kan ik mezelf met behulp van de dokter er weer bovenop helpen, en anders ga ik in therapie.
Goed dat je stappen hebt ondernomen! En wat jammer dat je leidinggevende het zo bij jou legt. Dat kan goed wezen maar ze zitten daar echt niet te wachten op het moment dat jij je serieus ziek gaat melden! Je mag best hulp van je werk verwachten, zij hebben er ook baat bij. Toen ik je verhaal las dacht ik dat je op de rand van een depressie zat. Wees voorzichtig, het is niet raar om zo van de kaart te raken nadat je in korte tijd twee kinderen hebt gekregen. De geboorte van kinderen en het effect ervan op de vrouw wordt in mijn ogen zoooo vaak onderschat, vooral door werkgevers. Sterkte en neem de tijd ervoor!!!
Wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt en dat je leidinggevende ook niet meewerkt of nadenkt. Goed dat je naar de huisarts gaat en je laat helpen. Ik zou ook je bloed goed na laten kijken, miss dat je een burnout hebt of dat alle stress je teveel wordt (wat ik heel goed snap) maar het kan ook dat je daarnaast een vitaminetekort of bloedarmoede/pfeifer hebt. Ikzelf heb vroeger een periode veel last gehad van paniekaanvallen/hyperventilatie (kwam ook door veel stress), ook ben ik een tijd depressief geweest en ook nu voel ik me nog regelmatig zwaar ***. Gelukkig ben ik er doormiddel van onderzoeken/testen achter gekomen dat ik ADD heb en dat zorgt voor veel stemmingwisselingen, concentratie problemen en chaos in mijn hoofd. Daardoor worden de kleinste dingen mij al teveel..en daar raak ik dan weer gefrustreerd/geirriteerd van. En net als jou reageer ik mijn frustraties ook af op mijn vriend...meestal doe je dat tegen de gene die het dichtste bij je staat helaas. Ik krijg binnen een paar weken medicatie en hoop dat het dan beter gaat en dat ik een stuk rustiger wordt, dat zou ook hier de sfeer meer dan goed doen. Goed dat je bezig bent met het zoeken naar een andere baan, ik denk dat vaste dagen/werktijden veel beter voor je is want dan weet je precies waar je aantoe bent en dat scheelt ook weer stress. Ik hoop dat de huisarts je snel verder kan helpen en dat je je snel beter gaat voelen. Je kan vragen of hij eventueel en als je dat zelf wilt, iets voor je heeft om je tijdelijk (totdat hij meer weet) rustig te houden. Heel veel sterkte en beterschap.
Let op dat je geen denkfout maakt. want je wilt niet in een 0 uren contract gaan werken maar realiseer je je wel dat je salaris hard terugloopt als je 20 uur overdag op doordeweekse dagen gaat werken? Ik ben van 28 uur in diensten naar 28 uur op kantoortijden gegaan en dat scheelde me toch een paar honderden euro's. De rust die ik hier voor terug heb gekregen is het meer dan waard, maar dat is wel iets wat je je moet realiseren.
Dat hou ik inderdaad in mijn achterhoofd. Maar net als jouw neem ik dat voor lief, want dit is niets voor mij op deze manier.
Thuiszorg heeft mijn vriendin inderdaad ook gedaan, die is er ook gewoon helemaal door veranderd! Helaas moet ik van binnen diep bekennen dat ik veel van jou herken; ik loop al zo'n lange poos met klachten rond: oorsuizen, duizeligen, druk in m'n hoofd.. Iedereen zegt stress en ik geloof dat ik het daar nu ook aardig mee eens begin te worden. Weet je, ik geniet gewoon zo van ons dochtertje en zie er gewoon elke keer tegenop om naar het werk te gaan. Daarbij komt wel dat ik het werk geweldig vind en ik absoluut nooit geen ander werk zou willen, dus aan het soort werk ligt het niet. Maar ik voel me ook steeds meer moe en akeliger in mijn hoofd.. Toch misschien ook een teken dat het allemaal wat te veel is. Als ik jou was zou ik ook naar een baan gaan zoeken waar je meer je eigen tijd in kan delen, en waar je het lichamelijk minder zwaar hebt. Sterkte!
Meis hier het zelfde je mag mij pben. Ik ben gestopt ben nu bewust thuis mama en financieel hebben wij het goed alleen met het salaris van mijn man, gelukkig! Ik kon het ook echt niet meer aan de werk druk vreselijk! Is geen werk meer het is gewoon nummers afwerken.
hier ook herkenbaar alleen mijn lichaam gaf het gewoon op. Ik kon niet meer lopen en had de meest vreselijke pijnen {scheef geschoten wervelschijfje, bekkenkanteling enz} Ik ben als gastouder begonnen en werk inmiddels als zzper in de thuiszorg/gezinsbegeleiding. Vooral het laatste is nogal eens pittig! Alleen krijg ik hier wel een drive van en vind ik het vooral LEUK... Wat ik wil zeggen, kijk naar mogelijkheden en kijk naar waar je naar toe wil. Het is even niet anders, de banen liggen voor het oprapen maar het is de kunst om hier niet in te blijven hangen. En hoe dan ook de zorg is zwaar en helaas is dat vaak in loon niet echt te zien dus is minder werken vaak geen optie... suc6
Ik zou zeggen meld je ziek, rust even goed uit, en bedenk wat je wilt. Ga verder naar een haptonoom. Zij kan je helpen je weer te leren ontspannen, en de spanning uit je lichaam te krijgen. Ook leert ze je om te gaan met spanning in je lijf. Het heeft mij goed geholpen toen ik een burn out had. En misschien is nachtdiensten inderdaad wat voor je. Je hoeft minder vaak diensten te draaien om toch aan hetzelfde geld te komen. Manlief is snachts thuis, en als jij thuis komt kan manlief de kleine al naar de oppas gebracht hebben zodat jij kunt slapen. En als ze straks naar school gaan, dan kun je ze zelf brengen en dan lekker slapen totdat ze in de middag weer uitschool komen. Kindje kan dan overblijven. Succes ermee.
De zorg is inderdaad een zware baan, zowel lichamelijk als geestelijk. Woensdag ga ik in gesprek met mijn leidinggevende om alles op een rijtje te zetten, en om nogmaals aan te geven dat ik bij de dokter ben geweest, en dat het voor mij geen doen is op deze manier.