Na anderhalf jaar toch weer zwanger. Ongeloof al om... 4 x de test bekeken of ik niet droomde...en nee ik droomde niet! En vanaf dag 1 bang om weer een miskraam te zullen krijgen maar de symptomen (misselijk, dodelijk moe, opgezwolle pijnlijke borsten, dikkere buik) waren overweldigent aanwezig...dit moest toch goed gaan dus? Vrijdag nog de gyn opgebeld voor een echo en de vk voor n eerste afspraak. Begon er eindelijk n beetje aan te geloven dat t wel goed zou gaan....al was ik toch erg bang voor de echo. Zaterdag waren mn symptomen flink minder en vanmorgen waren ze helemaal weg. Vanmiddag ineens helder rood bloed verlies...einde missie dus. Ga morgen bellen of ik nog onderzocht moet worden of dat ze me meteen een afspraak kunnen geven voor curetage.
Dankjewel voor t mede leven. Heb vandaag mezelf ff afgesloten van alles. Zou naar mn schoon ma maar ondanks dat t n onwijs lief mens is had ik daar ff totaal geen zin in. Dus ben maar wat gaan hobby-en. Lekker verdooft frutten met fimo klei. Gelukkig kan ik altijd mn verdriet en stress in knutsel en teken dingen kwijt. Maar had liever gehad dat ik binnenkort een muur schildering voor mn kindje had kunnen maken natuurlijk. Of breien maar weer eens uitproberen ofzo. Heb dit keer minder t idee van ik durf de volgende keer niet meer. Dat had ik de eerste keer wel heel erg. Vandaar dat t zo lang duurde voor ik weer zwanger was. We zijn nu van plan om na de curetage n maandje rust te nemen en dan weer te klussen. 3 x is scheepsrecht, toch?
Hoi Wilma Ik wil je heel veel sterkte wensen met dit verlies. Ik weet wat je doormaakt. Ik ken het van die zwangerschapstest. De laatste keer heb ik een week lang elke dag een test gedaan, want ik kon het niet geloven. Maar, echt vet zwanger was ik ( voor de 6e keer). Helaas herken ik de symptomen die je beschrijft. Alleen ik heb er voor gekozen om niet gerucceteerd te worden, maar om het zo te laten komen. Gelukkig is dit elke keer nog gebeurd, want een curretage is denk nog heftiger. Voor mijn gevoel heb ik door het thuis mee te maken beter afscheid van kunnen nemen. Alleen het gevoel dat je de ene dag moeder bent, en de volgende dag niet meer, daar is moeilijker mee te leven. Ik hoop voor jou en je partner dat het de volgende keer wel goed blijft gaan.
Dankjewel Hummel. Havefun, bedankt voor het medeleven. Ik heb t de vorige keer ook zo laten komen. Was toen ook net zo ver als nu. En dat was zo ontzettend heftig, pijnlijk en beangstigent. Dat wil ik niet nog n keer. Werd toen ook zo maar naar huis gestuurt van als t bloed verlies te erg word dan bel maar of kom maar terug. Man ik was bijna niet eens in staat om n deurtje verder te lopen naar de wc! Kreeg er ook weeen bij enzo en daar had ook niemand het over gehad dat dat kon. Het duurde 2 weken voor de miskraam op gang kwam. Miskraam zelf heeft 2 a 3 dagen geduurt (van licht bloed verlies tot grote stolsels ter grote van n kippen ei) En heb daarna nog 2 weken gebloed waarna als nog n curetage nodig was omdat niet alles er uit was. Dat was bijna net zo lang als dat ik wist dat ik zwanger was... Dus heb nu liever meteen een curetage. Dan kan ik het afsluiten. Liever niet weer 4 a 5 weken lang bezig zijn met wanneer komt het en hoe zal het gaan inclusief de pijn en twijfel of t wel goed gaat. Heb net de gyn opgebeld en kreeg min of meer de mededeling dat als ik me niet ongerust maakte ik tot vrijdag moet wachten. Dan pas krijg ik n echo. Nu maak ik me totaal niet ongerust want ik weet hoe t zit. Enige waar ik dus wel bang voor ben is dat ik voor vrijdag die miskraam ga krijgen. Maar dat vond die vrouw schijnbaar niet zo boeient
Hoi Wilma. Die weeën en hevige pijnen ken ik maar al te goed. Gelukkig wordt ik ( of eigenlijk wij, want mijn man betrekken ze er ook erg goed bij) heel goed voorgelicht en begeleidt in dit soort gevallen. Het scheelt misschien dat ik al ruim een jaar bij deze fertiliteitsarts onder contrôle ben, maar eigenlijk zou het helemaal niets uit moeten maken en zou de voorlichting overal hetzelfde moeten zijn. Het is wel heel jammer dat je het gevoel krijgt dat je eigenlijk niet serieus genomen wordt door de assistentes, want een (dreigende) miskraam is niet niks en wordt door velen zwaar onderschat. De arts waar ik ben geweest had me van te voren gewaarschuwd over die weeën, dus toen ik hier op handen en voeten door de huiskamer heen kroop en het van ellende niet meer wist waar ik het moest zoeken, wist ik wat er ging komen. Een paar dagen na die miskraam had ik nog een beurs gevoel in mijn buik en heel moe, dus gebeld, er werd meteen contact gezocht met een gyneacoloog om mij een antwoord te kunnen geven op mijn vraag of dit normaal was en binnen 10 minuten hadden ze al antwoord. Ook vinden ze het hier niet vervelend als je bij wijze van 10 keer per dag belt, of om de twee dagen zou komen voor een echo als je in je zwangerschap licht bloedverlies hebt en hier ongerust over bent. Dus, wat dat betreft is het hier kei goed geregeld. Ook word er veel tijd vrijgemaakt voor de voorlichting aan mij en aan mijn man ( heel belangrijk, want die mannen worden nogal eens vergeten, vind ik). Zelf zou ik een curretage nooit durven laten te doen, ik zou veel te bang zijn dat er iets beschadigd zou worden, maar ja, ooit kan iets niet anders. Ik wil je vanaf hier heel veel sterkte wensen. Ook hoop ik dat je een aardigere assistente treft die je begeleidt terwijl je de ingreep moet ondergaan.
Klinkt erg fijn Havefun. Hier word je letterlijk aan je lot over gelaten. Zeker als je er voor kiest een miskraam te laten komen. En omdat ik nu al weet dat t mis is kan ik wel ff 5 dagen wachten vind men Word er iig niet blijer van kan ik je vertellen. Had gehoopt deze week nog n curetage te kunnen krijgen maar dat zal dan wel volgende week ooit gebeuren. Als ik tenminste niet zelf nog ff n spontane krijg deze week. We moeten het er maar voor over hebben. Ook fijn voor mn man die net vandaag met zn nieuwe baan begonnen is. Hopelijk kan hij zn gedachten er n beetje bij houden daar.
Lieve Wilma, Ik wens je heel veel sterkte toe de komende tijd. Hopelijk wordt het inderdaad 3 x is scheepsrecht... Dikke kus, Sas