Ach arme lieve meid wat een rotsituatie!! Ik hoop voor jou dat je voldoende steun uit je omgeving kan krijgen? Het is voor nu erg belangrijk dat je een psycholoog gaat bezoeken, de huisarts kan je doorverwijzen, het is zaak dat dit niet doorschiet naar een postnatale depressie. Wat belangrijk is voor jou is dat je je echt moet proberen de schuldgevoelens van je af te zetten. Voor zo ver ik weet heb je 2 mensen nodig om zwanger te raken dus het kan niet alleen jouw verantwoordelijkheid zijn!
Je bent 36 weken jij kan nog geholpen worden meid dmv medicatie wat dan ook.. Ik ben 40.1 zwanger en heb ook een prenatale depressie alleen omdat ik laat aan de bel getrokken heb sta ik er zowat alleen voor. Geen medicatie niks. Bellen dus!
Goed zo!! Maar blijf er wel achteraan zitten zodat je niet onnodig lang niet wachten! De nieuwe vlam van je ex heeft het er moeilijk mee? Het wordt tijd dat jij jezelf eens voorop gaat zetten! Jij bent zwanger niet zij! Het is al schandalig dat je het allemaal alleen doet.
Jeetje wat een heftig verhaal maar wat ontzettend dapper en goed van je dat je het verhaal hier verteld. Super dat je aan de bel heb getrokken, ik hoop dat maatschappelijk werk je een steuntje in de rug kan geven. Sterkte met de laatste loodjes en even een digitale knuffel!
Jeetje snoepje, ik dacht eigenlijk al dat ik te laat was met aan de bel trekken. Hebben zij jou ook niet de keuze gegeven om ingeleid te worden? Of wil je dat sowieso niet? Ja ach ik zie het maar zo omdat ik de pil uiteindelijk heb uitgespuugd.. Ik roep het maar al te vaak tegen mezelf dat ik nu echt moet stoppen met me zo te voelen en de situatie moet accepteren. Helaas werkt het niet en raak ik alleen maar dieper in de put. Ik begrijp best dat zij het vervelend vind ja, je bent verliefd en hij verteld dat hij een kind bij een ander verwacht. Niet echt een goede start lijkt me. Ik gun het ze zo dat ze samen wat kunnen opbouwen mocht het iets serieus zijn. Maar dan wil ik hem, hoe egoïstisch dat ook klinkt, niet meer zien en hem volledig uit het leven van mij en mijn kind. Want dan gaat het niet werken. ( ik spreek uit ervaring, heb precies hetzelfde gehad met mijn vader!)
Ladys4, bij de forum gezondheid kun je mijn verhaal lezen. Ik had t al eerder aan de vk aangegeven maar er werd maar niks gedaan. Ik dacht ach zij weten het beter en ik zie het wel totdat de datum naderde en het alleen erger werd. Morgen heb ik toevallig een strip poging en dan wil ik meteen het inleiden bespreken hopelijk deze week nog want eerlijk gezegd ik trek het niet meer.. Bespreek het aub met je gynaecoloog, dokter wie dan ook dat is echt belangrijk.
Dapper dat je hier je verhaal doet en heel goed dat je aan de bel hebt getrokken. Wees alsjeblieft niet zo negatief over jezelf, want je bent fantastisch. Wat goed van jezelf dat je erkent hebt dat het zo niet goed gaat en dat je hulp van buitenaf nodig hebt. Daar is heel wat lef voor nodig. Je denkt dat je niets goed aan hebt gepakt, maar dit pak je wel zeker goed aan. Heel veel sterkte met het verwerken en ik hoop dat je toch nog een beetje kunt gaan genieten!
Pittige situatie hoor. Voel je alsjeblieft niet zo schuldig, je bent zwanger, veel spugen en niet slapen, dat put je gewoon uit. Dan wil je niets liever dan bijtanken, en als je kleintje je dan wakker houdt is dat gewoon zwaar vermoeiend. Dat je je daar schuldig om voelt is in mijn ogen al een teken dat je je verantwoordelijk voelt voor je kleintje. Ik denk heel eerlijk gezegd dat als je even echt kan bijtanken, dat het een stuk beter zal gaan. Misschien toch om hulp en/of slaapmedicatie vragen? Want in deze staat bevallen en de kraamtijd in gaat natuurlijk ook niet werken. En sta jezelf ajb toe dat je je zo voelt, zwanger zijn is niet altijd zo geweldig, je mag je zo voelen en dit ook uiten. Maar ondanks alle kwaaltjes, zwanger zijn is soms ook wel heel geweldig, hoop dat je toch gaat genieten met je uk en dat je ermee in contact komt
Goed dat je hulp hebt gezocht! Maar denk dat je ergens ook wel een "schop-onder-je-kont" nodig bent! Vind je erg negatief en de vader bij de kleine weghouden? Sinds wanneer is het jou verantwoordelijkheid hoe hij zijn leven inricht? Kan je netwerk wat voor je betekenen?
En dat is het laatste waar je je druk om moet maken! Om de nieuwe vlam van je ex of je ex zelf! Kom voor jezelf op meid! Als ik dit verhaal lees vind ik je ex maar een hork! Hij had ook een beetje cent kunnen zijn en er voor je kunnen zijn! Het eerste wat jij moet leren is je schuldgevoelens laten vallen en voor jezelf op komen! Je zit misschien niet in de meest perfecte situatie maar hier kom jij uit! Straks kijk je op alles terug als sterke vrouw/moeder. Zet je ex en andere onbelangrijke mensen uit je hoofd en werk nu aan jezelf en kind...zoek hierbij idd professionele hulp en het gaat je echt wel lukken! Kop op!
Ik weet niet of jij weleens ECHT slaapgebrek hebt gehad? Dan stort je namelijk bij een schop onder je kont op de grond neer en sta je niet meer op. Heel onverstandig dus. TS: heel erg veel sterkte. Zou het niet beter zijn om je te laten opnemen met een vochtinfuus? Dan pep je je lijf weer wat op en kun je misschien ook slaapmedicatie krijgen.
Sorry dat ik het zeg, maar een schop onder haar kont is het laatste wat ze nodig heeft. Mocht ze een depressie hebben dan gaat dat niet helpen en dan heeft ze alle hulp nodig die ze kan krijgen. Als je een depressie hebt kun je die negatieve gevoelens niet ineens aan de kant zetten. Daar is tijd voor nodig en heel veel hulp.
Heel goed dat je hulp hebt gezocht! Van ernstig slaapgebrek gaan de meeste mensen gekke dingen denken en doen, dat kunnen je hersenen gewoon niet aan. Heb je al geprobeerd om een andere houding te vinden door bijvoorbeeld met een voedingskussen te slapen? Of een muziekdoosje bij je buik te houden, daar werden die van mij altijd wel rustig van. Ik hoop dat je toch nog even kunt genieten, ik hoop dat je jezelf dat kunt gunnen. En ook al was het een ongelukje, het is geen ongelukje wat nu in je buik feest loopt te vieren. Je hebt het besloten te houden en die bewuste keuze telt zwaarder dan de daad zelf. Liefs
Wat een lieve berichtjes allemaal! ik heb het er met mijn ex over gehad en hij geeft aan er echt te willen zijn voor de kleine. Hij heeft ook gezegd dat het nou eenmaal zo is en we het er niet meer over moeten hebben wat er is gebeurd.. Wat betreft zijn scharrel or whatever dat is volgens hem over omdat ze het niet kan handelen.. heb eigenlijk nog proberen over te halen om voor haar te gaan want door mij kunnen ze nu niets opbouwen en ik heb altijd geleerd om niemand zijn of haar geluk in de weg te gaan. Het gekke is dat ik weet dat ik geen schuld gevoel moet hebben maar alsnog voel ik me erg lullig om het feit dat zijn nieuwe liefde nu al meteen over is omdat ik zijn kind op de wereld zet. En waarschijnlijk is het echt een schatje in me buik ik vind het zo zielig voor de kleine dat ik me zo voel.. wat moet de kleine uk nou met zulke ouders.. En jomidi misschien heb je wel gelijk. Ik hoor niet zijn leven te moeten willen inrichten.. maar ik doe dat denk ik eerder om mezelf te beschermen. Ben erg gek op hem en weet niet hoe we het gaan doen als we niet samen zijn, maar wel voor de kleine zorgen. Erg ego maar ik heb denk ik volgens mij gewoon van het is alles of niets. Heb gelukkig mijn moeder geheel achter me staan. En vrienden? Ja heb ik wel maar ben niet het type persoon dat haar problemen gemakkelijk bespreek met anderen. Vooral niet met mensen die ik ken. Dat ik dit nu zo vertel is al heel wat! ( jullie zien me niet kennen me niet en dat maakt het toch echt een stuk gemakkelijker) en ohja familie? Die hebben mij in de steek gelaten na het bekend maken van de zwangerschap. Ach..
Wel knap dat iedereen hier een depressie kan diagnosticeren op basis van een vrij eenzijdig verhaal! Ik lees een verhaal waar ik ook een slachtofferrol proef, maar klaarblijkelijk mag dat niet gezegd worden. Ik vraag me af of iemand gebaat is bij lieve woorden, bevestiging van 'hoe er het allemaal wel niet is' of dat er tot actie overgegaan moet worden << wat alleen zij kan doen << spreekwoordelijke schop onder de kont.
Top dat je hulp gezocht hebt en een maatschappelijk werker zal krijgen! Dat lucht in ieder geval op. Hoop toch ook dat je ze nog eens laat kijken/helpen met je slaapgebrek want dat kan je echt breken! Daarbij wilde ik je toch even zeggen dat je zelfbeeld zoals ik het hier lees wel wat minderwaardig over komt. Ik weet natuurlijk niet of dit iets is wat altijd bij je speelt of alleen nu in combinatie met de situatie met je ex, maar denk dat dat toch echt wel iets is waar je wat mee zou moeten hoor! Neem niet het geluk van de hele wereld op je schouders, daar ben jij echt niet verantwoordelijk voor!! Sterkte en kop op!!
Ja het niet kunnen slapen is vreselijk. Ben ook erg blij dat ik de stap heb genomen. Ik herken mezelf zo niet eens als ik heel eerlijk moet zijn. Ben normaal juist een heel vrolijk persoon dat zich niet zoveel aantrekt van alles en iedereen. Weet ook wel hoe het hoort dus maar ik ga er nu gewoon echt aan onderdoor. Baal erg van mezelf ook dat ik me zo rot voel en ik heb daarom ook besloten om me af te sluiten van sociale contacten. Ik merk dat ik het gewoon niet meer aan kan en echt geen raad met mezelf wil. En wat betreft mijn ex.. Ach ik heb het hem duidelijk gemaakt dat ik geen contact meer wil en het hem wel laat weten als het is begonnen dan kan hij zelf nog beslissen of hij wil komen of niet. Ik wil gewoon graag dat hij zijn eigen weg gaat en ons met rust laat. Want hij blijf mij een heleboel verwijten. En ook nog zeggen dat ik expres ben zwanger geworden. Begrijp echt niet waarom hij zoveel moeite doet als ik volgens hem toch zijn leven met opzet overhoop heb gegooid. Dit alles maakt me zo ongelooflijk moe. Ja we weten het nou wel dat ik stom ben geweest door te spugen maar waarom wrijft hij het steeds in mijn gezicht? Ik ben denk ik echt beter af zonder hem want hij maakt mij ongelooflijk onzeker.
Krijg beetje kromme tenen van hoe je sommige dingen schrijft over je ex... Hoezo is het allemaal jouw schuld dat je zwanger bent...? Waar 2 sex hebben is kans op zwangerschap, en dus 2 personen 'schuld'. Geen enkel voorbehoedsmiddel is 100%. Hoezo was dat alleen jouw verantwoording? Stom om te spugen? Dat gebeurd nu eenmaal soms ja. Hij had ook condooms kunnen kopen of mee kunnen denken als je spuugt extra pil of even geen sex. Jij staat in de weg voor zijn nieuwe relatie? Kom op zeg... ik weet niet wie de relatie beëindigd heeft, maar hij zou in deze periode bezig moeten zijn met de vrouw die hij zwanger heeft gemaakt. Jij wilt zijn geluk niet in de weg staan, maar jouw geluk dan? Hoezo komt alle schuld en last op jouw schouders? Hij mag zelf bepalen of hij voor bevalling komt? Jij moet bevallen, wilt eigenlijk geen contact, zegt dat hij je onzeker maakt... ik zou er nog eens goed over nadenken. Jij bent degene die mag beslissen wie wel en niet bij je bevalling is. En als hij je alleen verwijten maakt en onzeker maakt zou ik nog eens overwegen of je dat bij de bevalling kan gebruiken wel. Hoop dat je gauw bij maatschappelijk werk terrecht kan en dat ze je kunnen helpen. Dat je al die schuld en verwijten los kan laten ook en jezelf kan vergeven voor alles wat je jezelf nu (grotendeels onterrecht) loopt te verwijten. Sterkte!
Hi dames ik dacht even een update. Heb vanmorgen het gesprek gehad. Ben hartstikke blij dat ik ben geweest en heb door hem heel veel dingen duidelijk op een rijtje kunnen zetten. De laatste paar weekjes van mijn zwangerschap zal ik volledig richten op de zwangerschap, mijn kleine die op komst is en mezelf. Alles eromheen is niet belangrijk. Het is tenslotte iets zo bijzonders en ik bestempel het steeds als een fout en een probleem. Dat mag niet en dat wil ik ook niet meer! Kindje komt er nu eenmaal en om door te kunnen gaan zal ik toch echt het verleden achter mij moeten laten. Hij heeft mij geadviseerd om toch echt een goed gesprek aan te gaan met de papa van de kleine. Want ik weet eigenlijk niet eens waarom hij bij de bevalling zou willen zijn. Is dat omdat hij denkt dat een vader dat hoort te doen? Dan mag hij weg blijven. Maar als hij er bij wil zijn omdat hij mij wilt steunen en echt wil gaan voor de kleine dan is het prima. Ook over het erkennen etc. Ach hopen dat hij wil langskomen om het nog te bespreken en als dat al te veel gedoe is dan weet ik ook genoeg. Ik ben er natuurlijk nog lang niet na 1 gesprek maar ik voel wel dat ik op de goede weg zit en het de goede kant op gaat. Ik hoop dat als de kleine is geboren ik kan zeggen dat ik trots ben om zijn/haar moeder te zijn. Ipv hoe ik het nu bekijk, dat ik het gewoon zielig vind dat ik de mama word. Dank dat jullie allen mij zo hebben gesteund. Ik heb heb er vertrouwen in en ik geloof echt dat het goed zal komen als ik me richt op wat belangrijk is! Liefs Ladys4
Bijzonder hè, zoals je door een gesprek met een buitenstaander ineens een heel ander (duidelijker) beeld van de situatie kunt krijgen. Ga zo door, ik hoop dat je hierdoor ook iets beter kunt gaan slapen.