Hoi Dames, Na veel wikke en wegen toch besloten mijn verhaal hier te doen in de hoop dat iemand het herkend, of me misschien gerust kan stellen. Ik ben op dit moment moeder van 2 geweldige kids en nu in verwachting van de derde. Deze zwangerschap was absoluut niet gepland en ik heb er nog steeds moeite mee om het te accepteren. Na de bevalling van de tweede, onze dochter, is er iets gebroken in mijn hoofd waardoor er een hoop ellende van mijn tienerjaren naar boven is gekomen. Ik ben 10 jaar lang misbruikt, heb alleen een abortus gedaan omdat ik hierdoor in verwachting was en niets anders wist te doen. Nu heb ik de diagnose PTSS met traumatische dissociatie. Hier had ik medicijnen voor maar moest ik direct mee stoppen toen ik ontdekte dat ik zwanger ben. Op dit moment is het allemaal heel zwaar, moet ik morgen voor een inwendige echo naar het ziekenhuis en buiten alles waarvoor ik onder behandeling ben ook nog de hormonale veranderingen. Ik vraag me af hoe ik dit moet vol houden, samen met de zorg voor mijn gezin en dat ik blij moet gaan zijn met het kleine wonder wat er komt. Ik zit niet te wachten op reacties van eigen schuld, AC is niet 100%veilig is nu weer eens gebleken, en ik loop niet weg voor mijn verantwoording maar ben gewoon heel bang voor deze zwangerschap, de bevalling en de periode erna.
Tjonge wat een verhaal... Ik kan niets anders dan je sterkte wensen! Het lijkt me dat je wel psychische hulp hebt? Amders zal ik dat overwegen als ik jou was! Sterkte
Ontzettend moeilijke situatie. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte en succes wensen. Ik hoop voor je dat je er samen met je gezin uiteindelijk sterk uitkomt en dat je mensen om je heen hebt die je steunen!
Ik wens je allereerst een mooie en voorspoedige zwangerschap. Ik hoop dat je ondanks alles er toch van kunt gaan genieten. Mijn moedere heeft PTSS met DIS dus ik weet een beetje (vanaf de zijlijn) wat het is en wat voor impact het heeft op je leven. Zorg dat je goede steun hebt van je naasten en je begeleiding. Ik geloof zeker dat je hier goed doorheen kunt komen en dat ze over een tijd een heel mooi wondertje in je armen mag sluiten.
Heel veel sterkte in deze situatie! Maar desondanks natuurlijk een onwijs mooie en voorspoedige zwangerschap gewenst.
Bedankt voor jullie reacties, ik was bang om ondankbaar te zijn met wat ons gegund wordt. @lootje80, ik heb al bijna 2,5 jaar hulp en er begon een kleine vooruitgang te komen op het moment dat ik ontdekte zwanger te zijn. @pleegje, dank je, ik hoop dat ik voldoende steun heb maar sta heel erg alleen door dit geheim. Het is gewoon zwaar maar hoop echt nog te kunnen gaan genieten van deze zwangerschap. Het zal de laatste zijn. Krissa
Het zal misschien niet helemaal lekker gaan, maar misschien is dit "ongelukje" wel t beste geluk wat je nu kan overkomen. Veel succes en probeer toch een beetje te genieten.
Je mag bepaalde medicijnen slikken hoor. Overleg even met je gynaecoloog en psychiater. En misschien doet deze zwangerschap je juist veel goed en kunnen oude wonden genezen. Zo heb ik mijn zwangerschap ervaren. Probeer in plaats van in problemen in kansen te denken. Dat heeft mij geholpen! En ja ook ik heb ptss... Wat mij ook hielp is om alles gestructureerd weg te zetten. Wat wil ik wel en wat wil ik niet. Zelf de regie zo veel mogelijk houden. En datgene wat je echt niet in de hand hebt loslaten. ..
Ik heb DIS, ben al wel ver w.b behandeling. Ik slik ook nog antidepressiva nu ik zwanger ben en ik word goed in de gaten gehouden. Goed voorbereiden is het enige dat je kan doen denk ik, en laat je helpen!!
Hier een soortgelijk verhaal. Praat. Zoek hulp. Er is ook een speciale poli voor zwangeren met psychische/psychiatrische problematiek. Vind een fijne verloskundige (helpt mij enorm). Deel alles. Voel je niet bezwaard. Ik heb ook het gevoel dat ik heel veel eisen stel. Qua onderzoeken, bevalling, hulp. Maar het is wel míjn zwangerschap en ik voel me verantwoordelijk naar mijn kind en het komende kindje dus zorg ik voor veiligheid. Dan maar veel 'eisen'. Als je wilt kletsen, pb staat open.
Wat heftig! Kzou t allemaal bespreekbaar maken En ik weet niet waarom die echo inwendig is, dat lijkt me nu helemaal niet prettig maar met 11 weken en 3e kindje kan t makkelijk uitwendig! !
Ik weet niet wat voor behandeling je naast de medicijnen al hebt, maar ben je al bekend met EMDR? Niet alle psychologen doen dit, dus misschien kun je er eens naar vragen en er eventueel voor naar een andere psycholoog toe. Het is een hele effectieve methode om te leren omgaan met je trauma. Verder zou ik heel erg op je strepen staan. Als je dingen niet wil (bijv. inwendige echo, mannelijke gynaecoloog...) geef dit dan duidelijk aan van tevoren. Sta er op dat ze het opnemen in je dossier, zodat ze er ook als je een keer onverwachts langs moet komen rekening mee kunnen houden. Verder wil ik je heel veel sterkte wensen en hoop ik dat je stap voor stap zult kunnen genieten van je zwangerschap.
Net terug van het ziekenhuis. De echo kon gelukkig uitwendig, was effe zoeken en duwen maar toch gelukt. Gelijk 6 dagen naar voren gehaald. Wel moet ik onder controle van het ziekenhuis blijven, mijn hoop om dus zelf de touwtjes een beetje in de hand te kunnen houden is helemaal weg. De gyn zei zelfs dat ik maar weer mijn medicijnen moest gaan slikken als ik ergens moeite mee heb (mannelijke gyn etc.) En als mijn eigen psychiater dat niet wilde dan regelde ze dat wel even in het ziekenhuis. Maar je gaat toch geen medicijnen slikken waarbij zwangerschap een contra-indicatie is. Ik ben even volledig van slag. Ga straks mijn psychologen weer mailen. @mamske, mijn psychologen doen ook aan EMDR maar zijn er mee gestopt omdat het me teveel uit balans brengt. Er wordt nu ingezet op samenwerking tussen de verschillende delen die zijn ontstaan. En dat is moeilijk, want elke reageert ook nog eens anders op situaties. Ik ben even van slag en blij dat ik mijn hart hier even kan luchten. Krissa
Pff nu voel ik toch wel een beetje de woede opborrelen... Hoeveel moeite kost het zo'n gyn nou om ervoor te zorgen dat je alleen vrouwelijke gynaecologen hebt?? Moet je dan maar extra risico voor je kindje lopen met die medicijnen zodat zij geen moeite voor je hoeven te doen? En last but not least; denken ze nou echt dat medicijnen alles meteen voor je oplossen. Begrijp me niet verkeerd; het kan best zijn dat een gynaecoloog een afweging maakt en besluit dat het voor jou en je kindje beter is om je medicijnen wél te gebruiken (ivm stress e.d.) Daar is hij/zij tenslotte arts voor. Maar het moet niet een afweging zijn waarin meegenomen wordt dat zij niet teveel moeite willen doen voor jouw situatie. Het ziekenhuis heeft een verantwoordelijkheid om jou als patiënt passende zorg te geven, zeker in jouw situatie moeten ze gewoon rekening met je houden. Blijf kiezen voor jezelf hoor! Geef duidelijk aan wat je wel en niet wil, daar heb je recht op! En als ze niet meewerken dan is hopelijk voor je een ander ziekenhuis een optie... Sterkte ermee...
Wat dapper dat je dit hier kan delen. En wat naar voor je dat je op onbegrip stuit terwijl je al zoveel hebt moeten knokken voor jezelf. Ik kan me heel goed voorstellen dat je nu liever geen medicatie gebruikt. Vanuit mijn werk spreek ik veel mensen die ook EMDR hebben gehad, en ja het is heel heftig en zwaar, maar wel bijzonder effectief en het lijkt daadwerkelijk de angsten en reacties weg te nemen. Wellicht toch nog eens overleggen met je artsen? Heel veel sterkte met dit alles. Zet jezelf op de eerste plek, en laat je gevoelens en twijfels toe. Hoop echt dat je uiteindelijk kan gaan genieten van je derde kindje.