Ik werd gebeld door mijn werkgever of ik aankomende week wil werken in een tijdelijke vluchtelingenopvang. De meeste van mijn collega's wilden niet, dus hij was al blij dat ik ja zei. Nu ben ik eigenlijk helemaal niet zo heel bang uitgevallen, maar juist doordat hij zei dat je steeds met zijn tweeën moet lopen, we ieder een portofoon meekrijgen waarmee je continue in contact bent met de beveiliging had ik zoiets van..... okeeeee. Dus: wie werkt er momenteel in de vluchtelingenopvang, hoe bevalt het? Hoe is de sfeer? En zijn bovenstaande maatregelen nu echt noodzakelijk, of is het meer voor de zekerheid?
Ik (nog) niet, maar ik zou heel graag wat willen gaan betekenen als het hier in de buurt geopend wordt. Succes en super dat je ja heb gezegd!
Nou het is niks hoogdravends hoor Ik help de mensen zelf niet of zo, is gewoon in de schoonmaak, maar goed, dat moet uiteraard ook gewoon gedaan worden
Heb je enig idee wat de opvanglocatie precies omvat? Wat voor groep mensen er zit? Ik denk dat je werkgever sowieso het zekere voor het onzekere wil nemen, maar er zijn natuurlijk wel wat problemen geweest tussen verschillende (groepen) jonge mannen in sommige centra. Veel mensen (vooral jonge mannen) op een kleine ruimte wil al snel leiden tot wat kortere lontjes. Ik ben bang dat je pas een idee hebt van hoe prettig / veilig het voelt als je op de locatie bent geweest. De ene locatie is de andere niet en dat heeft natuurlijk ook gevolgen voor de sfeer en veiligheid.
Was daar niet laatst iets mee? Niet om je bang te maken ofzo maar ik dacht, en nu weet ik niet of dat ook daadwerkelijk in Nederland was of ergens anders in Europa, dat er alleen mannen mochten werken ivm aanranden/beledigen van vrouwen?! Was wel een opvang met voornamelijk mannen, dus weet niet waar jij heen moet?
Ik ben (vrijwillig) ehbo hulpverlener bij het Rode Kruis en heb meerdere keren geholpen. Ik vond het indrukwekkend maar ook heftig. Die mensen hebben zulke heftige verhalen en zoveel meegemaakt. Je hoort en leest eigenlijk bijna alleen maar de negatieve verhalen over de vluchtelingen, maar mijn ervaring is dat het hele lieve mensen zijn die enorm graag willen helpen met van alles. De meeste zijn enorm dankbaar en vriendelijk. De sfeer was eigenlijk altijd goed bij de groep waar ik zat. Er zaten veel gezinnen met kleine kinderen op de plekken waar ik was. We liepen per 2 wel met een portofoon rond, maar dat was ook meer zodat als er iets was we meteen contact hadden. Iemand die ziek was enzo en soms waren we een stukje verder en dan konden we dingen vragen zonder een stukje te hoeven terug lopen De beveiliging heeft niks hoeven doen bij de plek waar ik zat. Nu weet ik wel dat het er in Ten Apel enzo anders aan toe gaat, maar in het algemeen valt het echt mee.
Het is een groep van max 200 mensen, maar geen idee of het alleen mannen, of gezinnen of zo zijn. Wij zijn hier geen Ter Apel, maar een klein stadje. En het is alleen maar tussenopvang voor een paar dagen. Ik ga er zelf van uit (maar ben misschien erg optimistisch) dat het om gezinnen gaat en er niks gebeurd. Nou ben ik zoals gezegd ook zelf niet bang aangelegd, dus dat scheelt vast Wel worden er "volwassenen" ingezet, met ervaring, dus geen jonge meisjes. Maar ben vooral nieuwsgierig en hoop dat deze mensen van een glimlach en een groet toch een klein beetje blij worden.
Dat was hier idd ook zo, ik woon ook niet in een grote stad en het was noodopvang voor eerst 72 uur en later is dit verlengd naar nog 72 uur. Zo ging het ook met andere locaties hier in de buurt. Ter Apel schijnt soms wel heftig te zijn naar wat ik heb gehoord van collega's en de beveiliging, maar ik heb daar zelf geen ervaring mee. Wel met de noodopvang hier, en die vielen mee. De mensen die daar zitten, doen gewoon hun ding, soms is er wat irritatie als er iets is of een onenigheid maar verder dan dat was het hier niet. Het Leger Des Heils hielp hier ook, die praatte met de mensen, speelde met de kinderen en er werden activiteiten georganiseerd zodat ze zich niet zo verveelde. De mensen vinden het heel fijn om even te praten met iemand, sommige hebben daar echt even behoefte aan. Hier zaten merendeels gezinnen met kinderen, maar ook tieners/pubers zonder ouders maar ook alleenstaande mannen en (zwangere) vrouwen. Die werden dan een beetje zo verdeeld dat ze elkaar geen overlast bezorgde.
Ik heb in ons dorp een paar uurtjes geholpen toen hier noodopvang was. Vond de sfeer prima en heb me geen moment onveilig gevoeld.
Zwolle toevallig? Want daar worden idd alleen mannen opgevangen. Ze hebben in Zwolle ook inwoners gevraagd om vluchtelingen uit te nodigen om mee te eten bij mensen thuis, ik weet dat daarbij ook stond dat je dit niet als vrouw alleen mocht doen maar altijd icm met een man. Gewoon een voorzorgsmaatregel denk ik. Ik zou me er ook niet druk om maken en ik vind het heel mooi dat je dat doet en je een bijdrage levert aan de opvang!
Ik zou me er ook geen zorgen om maken. Ik heb ook een paar dagen vrijwilligerswerk gedaan toen er hier een week noodopvang was. Hier waren het vooral gezinnen en hele aardige mensen. Zo dankbaar dat ze hier waren. En zelfs als het mannen waren, niet alle mannen zijn verkrachters. Het zijn ook gewoon vaders, broers etc. Ik heb een man in tranen zien uitbarsten toen hij Minnie mouse badslippers kreeg omdat zijn eigen schoenen kapot waren.
Hier ook vrijwilligerswerk gedaan bij de crisisopvang. Vond het ook best spannend, maar dat was echt nergens voor nodig. Er is beveiliging aanwezig en de mensen bij ons waren vooral heel dankbaar dat ze nu veilig waren. Ook vanuit m'n werk betrokken geweest en ook hier helemaal geen incidenten ofzo... Beveiliging is het meest bezig met nieuwsgierige aagjes buiten houden
Ik heb hier in de noodopvang meegewerkt. Was in eerste instantie voor 72 uur maar is 2 weken geworden. Hier was de sfeer heel goed, vriendelijk en gemoedelijk. Er liepen wel wat engerds rond maar die lopen ook buiten rond haha. Hadden geen portofoon e.d. Wel liep er veel bewaking rond. Maar dat is standaard volgens mij.
Een vriendin van mij werkt in de vluchtelingenopvang en ik zie op haar Facebook regelmatig berichten voorbij komen van hele lieve dankbare mensen die echt gewoon de hulp nodig hebben en haar heel erg dankbaar zijn en toch met cadeautjes aan willen komen zoals een bloem of een toetje dat ze hebben gekocht of andere (vanuit ons oogpunt) kleine cadeaus waarmee ze grote dankbaarheid willen tonen. Ik neem de media altijd met een groot pak zout en nu ik haar verhalen lees hoe het er bij haar aan toe gaat, al helemaal. Het zijn mensen zoals jij en ik. Ze hebben andere gebruiken, andere ervaringen maar nog steeds mensen van vlees en bloed die een rotsituatie achter de rug hebben (en met het huidige geschreeuw van de vluchtelingenhaters misschien nog wel even een rottijd zullen blijven hebben). Natuurlijk zullen er ook een paar rotzakken tussen zitten - maar die heb je helaas overal. Geen enkele bevolkingsgroep komt daar onder uit. Over het algemeen lees/hoor ik alleen maar goede dingen.
nee, het is niet in Zwolle. Maar fijn om te lezen dat het bij de meeste opvang prima gaat en dat de mensen blij zijn dat ze veilig zijn. Al blijf ik het triest vinden: voor al die mensen die haard en huis moesten achterlaten en nu zo in onzekerheid zijn. Triest ook dat ze maar een paar dagen ergen zijn en dan weer weg moeten
Portofoon is puur een voorzorgsmaatregel. Maak je geen zorgen, het is hartstikke leuk! Je hebt kans dat de vluchtelingen je willen helpen en als de mogelijkheid er is zou ik ze dat ook -binnen de grenzen- laten doen. Ze krijgen daar een stuk eigenwaarde van. Ik heb op verschillende azc gewerkt en het is enorm leuk!