Balans…

De vergelijking met het zuurstofmasker in een vliegtuig heeft mij geholpen: die zet je eerst bij jezelf op, zodat je daarna je kinderen kunt helpen. Andersom is een groot risico, dan hebben je kinderen hem op, maar kun je hem waarschijnlijk niet meer op tijd bij jezelf op krijgen. De formulering was mooier toen ik het las, maar het kwam er op neer dat je soms eerst voor jezelf moet zorgen om er voor je kinderen te kunnen zijn.

En ja, dat is (heel) lastig. Maar vaak is het wel zo. Dus wel die oppas een keertje extra nemen of zelfs dat weekendje alleen weg als je daar behoefte aan hebt. Dan kun je opladen en daarna met hernieuwde energie er echt weer voor je kinderen zijn ipv steeds ‘net niet’ (of helemaal niet). Dat is voor iedereen veel prettiger en effectiever.

Ik probeer het inderdaad in activiteiten met de kinderen te zoeken, wat cowgirl80 schrijft. En hetzelfde met sociale verplichtingen, die hebben we om die reden niet extreem veel en als we bv. naar een verjaardag gaan, dan vinden we dat meestal ook leuk en is dat ook quality time. Sporten ben ik mee gestopt na de geboorte van de jongste en pas vorig jaar (toen was ze 9) weer mee begonnen. Ik doe het nu onder schooltijd, even tijd voor mezelf, maar wel op een moment dat zij op school zitten. En qua werk ben ik juist blij dat dat weer fysiek op locatie kan, even eruit en iets anders doen. Daar krijg ik ook weer energie van. Ik zie mijn werk dus ook echt als even tijd voor mezelf.

Man werkt ook nog thuis, ik probeer af en toe een plek in huis te vinden waar ik wel even alleen kan zijn. Of ga in m’n eentje een stuk wandelen of boodschappen doen (kan natuurlijk van alles zijn, net wat je fijn vindt ). Of dus sporten, al is dat in mijn geval in een groep.

Het is zoeken naar wat voor jou werkt, maar ergens zul je consessies moeten doen. Alles kan nu eenmaal niet en het hoeft ook niet. En dat is een proces en kost tijd. Ook wordt het meestal we wat makkelijker als de kinderen ouder en zelfstandiger worden. Die eerste jaren zijn wat dat betreft gewoon pittig (en daarna ook nog, maar anders).

En soms moet ik gewoon echt even aan dat zuurstofmasker denken… Soms lukt het niet er iets mee te doen, soms wel. En het werkt meestal echt wel.

 

Klopt hoor, niet dat het verkeerd is haha. Maar mijn man kan momenteel niet alleen thuis zijn met de kinderen ivm zijn gezondheid en mijn eigen uren zijn op

 

Kinderen nachtje uit logeren en zelf een nachtje weg?

 

haha nou, hier ook thuisblijfmoeder van 4 en veestapel.. en nee ik kan momenteel de ballen ook zeer slecht hooghouden haha.

Ik denk dat dit ook weer per gezin/situatie verschilt.. en… waar de ene moeder/ouder bruist van de energie heeft de ander weer moeite om de dag door te komen

ik denk dat ruimte in/om huis ook wel mee speelt net als de financiën etc..

hoe dan ook…. Het zijn maar momenten!
Dus maak ik t mezelf maar zo makkelijk mogelijk op n manier die voor mij werkt

 

Het max niveau qua zorgen: neem ik een broodje filet, tonijn of kaas....Oh zalig!

Ik zo rond etenstijd in de avond "ik wil naar huis!". Ongeacht waar ik ben en om welke reden, de roedel is incompleet.

Dus mijn "opladen" is meestal een paar uurtjes overdag. Maar een bak koffie voordat t hele spul wakker is, in alle stilte, doet gelukkig al veel goed. Of ongestoord douchen ook zo'n goddelijkheid.

Het zijn hier dus meer micro en mini pauzes.

 

Wat mij geholpen heeft. Veel minder sociale media! Daar worden altijd de perfecte dingen op gedeeld waardoor het lijkt alsof je zelf gigantisch gefaald hebt en het nooit goed genoeg is. Daarnaast, als je ziet hoeveel tijd daar (ongemerkt) in zit, schrik je je een hoedje. Die tijd kun je prima aan andere dingen besteden waardoor je relaxter wordt

 

Zeker met een heel rijtje kleine kinderen thuis heb je het gewoon druk. Vaak ook te druk, maar doordat je tbm bent heb je meer mogelijkheid om je huishouden te spreiden, dan wanneer je er 2/3/4 dagen bij werkt.
Jij zit nog volop in de kleintjes, daar ben ik inmiddels uit. Maar ook met een rijtje kleintjes heb ik nooit het gevoel gehad over te lopen.
Het scheelt misschien dat ik best makkelijker boel de boel kan laten. Dat geeft zoveel rust. Heel lastig hoor als je dat niet kunt...

 

Even de apps eraf gooien en enkel via de browser erop gaan ( en wel telkens sluiten dan ) is een goed idee. Als je ziet hoe vaak je gedachteloos met die vinger richting die app gaat schrik je je helemaal rot.

 

Veel mensen denken dat kinderen gewoon meedraaien in je ritme. En dat je leven hetzelfde blijft. Maar dan met een kind erbij. Dat idee moet je loslaten. Er is een leven voor en na kinderen. Het leven stopt niet maar er zijn wel veranderingen.

Bespreek met je partner of jullie verdeling nog wel goed is. Doet hij ook wat in het huishouden of met de kinderen?

Op je werk zijn kan ook een moment van rust zijn. Niet de hele dag kinderpraat en poetsen. Maar onder volwassenen en alle tijd voor een rustig gesprek en met volwassen zaken bezig zijn. Laat thuis dan ook los.

Kijk welke taken wanneer moeten. Ik douche bijvoorbeeld altijd in de avond. In alle rust terwijl de kinderen in bed liggen. Een relaxed moment zonder ochtendspits. Boodschappen laat ik bezorgen of doe ik in de avond of direct na het werk (terwijl kinderen bij partner of oppas zijn).

Wij gaan veel met de kinderen naar buiten. De herfst is daar een heerlijk moment voor!

Hou de focus op je partner en jullie relatie. Veel mensen laten dat erbij inschieten. Terwijl jullie de basis zijn van het gezin. Plan tijd voor elkaar en ga een avond/dag weg of weekendje. Of doe thuis een date night en laat lekker eten bezorgen in het weekend als de kinderen slapen.

 

Ik bedoelde ook niet dat niemand meer thuisblijfmoeder is, maar meer dat je niet meer een hele straat/schoolplein vol thuisblijfmoeders hebt (want dat maakte het een stuk makkelijker om elkaar te helpen...). Dat is ook een stuk netwerk, wat de meeste van ons tegenwoordig niet meer hebben (omdat veel mensen werken).
Ik vond het al tegenvallen hoe lastig speelafspraakjes zijn te midden van werk, opvang opa en oma, BSO...

 

Ja dat klopt wel. Hoewel hier op het dorp toch nog best veel moeders tbm zijn.
Maar je bent steeds meer een uitzondering idd

 

Heb ik ook gedaan.
Geen huisje en boek. Maar tentje en fiets. 2 dagen alleen maar bezig geweest met fietsen. Hoofd helemaal leeg gefietst. En de jongens hadden "mannenweekend".

Maar de balans in de dagelijkse ratrace .... echt moeilijk. Jongste vraagt veel extra aandacht. Huishouden loopt altijd achter. En m'n werk is momenteel ook heel druk. Oudste elke zaterdag voetballen. Dus ook regelmatig rijden/kijken.
En we komen er ineens achter dat de rest van het jaar zowat alle weekenden weer vol zitten met uitjes, verjaardagen, afspreken met vrienden etc. Dat zijn we ook niet meer gewend.

Echte tips heb ik niet. Bedenk wat belangrijk is en besteed daar het eerst je tijd aan.
En zie jezelf als een fiets. Wanneer je daar veel op fietst zonder onderhoud te plegen gaat hij stuk. Ook jezelf moet je ook af en toe onderhouden. Bedenk wat je nodig hebt om weer door te kunnen.

 

Balans in de tropenjaren? Nooit gelukt hier, vond het een leuke maar pittige tijd.

Hier beide kids op de basisschool, maar je blijft continu aan staan en altijd wat moeten.
Ik heb gekozen om in mn werk een stap terug te doen. Werk momenteel 24 uur, terwijl ik altijd 32 heb gewerkt of meer.
Daarnaast gaan man en ik elk jaar een keer los van elkaar opladen met vrienden of vriendinnen. Lekker paar dagen naar de zon in het buitenland. Dit is echt een aanrader, een paar dagen alleen voor jezelf zorgen.