Elke ronde... nu ongeveer alweer een jaar lang... is een grote teleurstelling... Ookal moet ik wel zeggen dat het elke ronde steeds meer een ver van mijn bed show wordt dat zwanger worden! Ga en nu al bijna automatisch vanuit dat het toch niet raak is... Maar de grootste teleurstelling was toen we hoorde dat t zaad van mijn man niet goed is en we maar 5% kans hebben op een spontane zwangerschap... En dat we met IUI moesten/mochten beginnen...
vind het ook best lastig. En voor de mannen is het toch minder confronterend, die komen het niet tegen bij het naar de wc gaan, hebben niet de vreetbuien, de buikpijn en noem maar op wat er bij komt kijken als je ongi bent geworden. Zij hebben er gewoon toch minder mee, ook al vinden ze het net zo jammer als wij. Ik was in 3 rondes zwanger, wat uitliep op een mk. heb nu zo het idee dat ik zwanger MOET worden, omdat het toen ook zo snel was gegaan. nu alweer ronde 2 na de mk, dus heb echt het gevoel dat er nu maar weer eens wat moet gebeuren. Ben zo ongeduldig!!
Dat heb ik ook Sahi. Was na het stoppen met mijn anti-conceptie meteen de 1e rond zwanger, maar dus ook een mk. Dan hoop je zo erg dat het daarna weer heel snel gaat. Maar helaas ook wij zijn nu bij ronde 4. Ik denk dat het idd zo is dat de mannen het ook niet lijfelijk voelen. Wat je ook zegt: zij voelen geen buikpijn vreetbuien en worden niet kriebelig en chagarijnig.(tja..van ons dan misschien "fijn"om te lezen dat toch meerdere vrouwen met hetzelfde gevoel zitten. Bedankt voor jullie reacties
Heeeel herkenbaar! Vind de laatste paar dagen voor de verwachte NOD vooral lastig. Dan denk ik bij ieder buikpijnachtig gevoel....oh ik word weer ongi! De hoopvolle spanning maakt me dan sjaggie bah bah! Weet ook wel dat als het komt dan komt het, maar blijf het lastig vinden om me hierbij neer te leggen (ook een control-freakje hihi) Meiden met een lange cyclus (70 dagen enzo)....dan word je geduld al helemaal op de proef gesteld! Hoop voor jullie dat ze snel korter worden!
Ik zou eigenlijk morgen ongi moeten worden en ik heb sinds gister wat donkerrood/bruin bloedverlies. Dus dacht: de kansen zijn weer verkeken voor deze maand. Maar dat is vandaag weer bijna weg. Dan denk ik ook meteen: hmm..misschien is het een innestelingsbloeding? (dat hoop ik) Maar dat is dan ook wel wat laat...iemand die hier ervaring mee heeft??
Ik sluit me hier ook bij aan... Al zal ik eerlijk zeggen dat ik liever nu wel ongi zou zijn, want ik ben inmiddels alweer 4 dagen overtijd, getest, maar niks. Nu heb ik ook zoiets van: Laat dan maar komen ook. Maar inmiddels merk ik dat ik minder vocht vasthoud, er komt langzaam een migraine door en dan zal dat bloed ook wel niet lang meer op zich laten wachten denk ik. Maar de frustratie loopt elke maand weer een beetje op als ik alweer aan mijn lichaam merk dat het weer richting ongi gaat en niet richting een zwangerschap. Daarnaast word ik ook heel humeurig als ik ongi moet worden, dus reken maar dat mijn omgeving de afgelopen week het gemerkt heeft. Arme zij! Ik word er een beetje moedeloos van als er elke keer weer niks is. Want als het straks een keer wel lukt, dan kan er ook nog zoveel mis gaan! Wat staat ons daar dan nog mee te wachten allemaal...?