@zogelukkig Ik herken het wel bij mijn oudste dochter hoor! Daar vond ik het vanaf dag 1 fantastisch. Nu met twee kinderen vond ik het een stuk pittiger. Ik vond het ook een tegenvaller voor mezelf hoor! Ik had veel zin om opnieuw bv te geven en toen het zover was viel het me tegen. Gelukkig vind ik het nu weer fantastisch .
Ik had ook 'romantische' ideeën bij het geven van bv, maar ook mij viel het (zeker in het begin) erg zwaar. Ik had niet heel veel melk en mijn zoontje had wat moeite met drinken. Dus was ik eerst 5 kwartier bezig met voeden. En dan moest ik daarna nog eens een half uur kolven. Nou, dan had je gekolfd, alles opgeruimd, omgespoeld e.d. en dan kon je nog een uurtje iets doen en dan begon het hele circus weer opnieuw. Als ik er nu nog aan terugdenk, vraag ik me wel eens af, waar ik toen de kracht en energie vandaan heb gehaald om het vol te houden. Ook ik had in het begin zoiets dat ik het gevoel had dat ik nergens naar toe kon en dat voelde voor mij ook best heel beklemmend. Later merkte ik dat je er makkelijker in word, en vooral als er ook meer tijd tussen de voedingen kom te zitten. Zorg dat je altijd een voorraadje in de vriezer hebt. Dat gaf mij al een geruster gevoel als ik een keer even weg was en de kleine bleef thuis bij mijn man. En af en toe even lekker klagen als je een dip hebt, mag gerust. Genoeg mensen hier om je er even doorheen te slepen!
Ik weet precies wat je bedoelt, ik mis vooral het langer dan 5 uur kunnen slapen (want na 5 uur staan mijn borsten op knappen) en het eeuwige plannen van het de deur uitgaan omdat je elke zoveel tijd toch echt even moet kolven. Simone is prematuur, geboren met 30.4 weken dus ik heb een hele goed reden om er mee door te gaan, maar dat maakt het niet minder zwaar. Ik geef overigens ongeveer de helft live en de rest met de fles, Simone heeft in het ziekenhuis nou eenmaal leren drinken met de fles en is thuis pas aan de borst gegaan, en papa vind het zo leuk om het flesje te geven