Aangezien het bij ons nog een maandje duurt voordat we het zelf kunnen ervaren, ben ik wel benieuwd hoe het bij jullie ging. Dus, vraagje aan de mensen met 2 kindjes of meer, hoe reageerde jouw eerste op de komst van de tweede? En, heeft iemand nog tips? Heb al wel de tip gelezen om de baby niet bij je te leggen als de oudste hem of haar voor het eerst ziet, dat vond ik wel logisch klinken. Staat zo... opgestaan, plaatsje vergaan
hier reageerde mijn dochter heel positief, ze is nog steeds geen dag jaloers geweest. ik nam haar altijd mee naar de vk en betrok haar overal bij en toen mijn zoon eenmaal geboren was was zij degene die als eerst mocht komen kijken. we hebben haar gewoon overal bij betrokken en het gaat super!
Hier lag babybroer wel in mn armen toen dochter hem voor het eerst zag. Had een ks dus het was al gek mama weg, in het ziekenhuis maar ze was anderhalf dus opzich scheelde dat wel... ze liet alles over zich heen komen. We hebben gewoon onze dochter vrij gelaten... wou ze kijken, knuffellen, helpen, goed... leuk. Zo niet dan niet. Ook bewust dingen doen zonder baby en uitleggen dat dat ook kan en leuk is maar er soms momenten zijn dat 1 van de 2 moet wachten. Gewoon veel uitleggen, ze pikken meer op dan je denkt. Mn dochter is nooit jaloers geweest en nu zijn ze een leuk team. Trekken zich echt aan elkaar op. Nu 2,5 en 4.
in het begin slaapt je baby ook veel overdag dus krijgt de oudste alsnog genoeg aandacht voor zichzelf.
Mijn oudste reageerde in eerste instantie heel goed. Hij had een nachtje gelogeerd en kwam toen 's ochtends thuis en wist al dat de baby er was. Hij stond onderaan de trap al te roepen waar de baby nou was. We hadden hem ook goed voorbereid, met boekjes, meegaan naar de verloskundige, helpen kamertje inrichten, buik voelen etc. Een aantal weken later werd hij plotseling wel stierlijk vervelend. Het zal ook wel een beetje de peuterpuberteit zijn geweest, maar hij was heel gemeen tegen de baby, sloeg, kneep, beet hem. Erg vervelend allemaal. Gelukkig is hij daar na een week of 6 weer mee opgehouden en nu zijn ze ontzettend leuk met elkaar. Hij vindt het leuk om de baby te helpen, doet kiekeboe met hem, aait hem, geeft gevallen speeltjes weer terug. Alleen het delen van zijn speelgoed, daar heeft hij nog wat moeite mee, maar dat lijkt me heel normaal. Ik weet niet goed hoe ik daar mee om moet gaan, maar ik hoop gewoon dat het ooit vanzelf overgaat. Hij is in elk geval niet meer gemeen tegen de baby.
de eerste ontmoeting was heel lief kusje geven enzo maar toen ik na een dag thuis kwam van het zieknhuis wou mijn dochtertje niet met me praten ze was boos negeerde me totaal ze was boos op der neiuwe broertje en zei dat ie weg moest toen heb ik der echt overal bij betrokken schone luier aan als hij snachts wakker werd mocht ze helpen met flesje geven omdat ze wakker werd van hem en langzaam aan kwam het weer en is ze heel lief voor haar broertje
dat dacht ik ook maar dat gaat hier niet op hoor ik ben snachts bevallen in het zhuis,toen ik thuis kwam hoorde mijn dochter hem huilen en was klaar wakker en riep BABY dus gelijk kennis gemaakt, ze vond het eigenlijk wel leuk, ze gaf vaak kusjes en riep de hele dag baby baby nu gaat ze wat jaloerser worden ( mijn zoontje huilt bijna de hele dag ivm zware reflux en mogelijk kma) dus nu gaat ze der aandacht wel opeisen, en nu is ze met 4 kiezen tegelijk bezig dus is het helemaal feest ze is trouwens 14 maanden 13 maanden toen me zoontje werd geboren
Hier tot nu toe alleen maar goed gereageerd. Hij is heel lief voor zijn kleine zusje en wil aldoor kusjes geven. Hij probeert nu wel wat meer aandacht te krijgen, maar doet dat niet op een vervelende manier, dus valt me 100% mee.
Hier ook alleen maar positief! Vanaf het begin af aan was ze heel erg lief voor haar babybroertje. Heb haar ook overal bij betrokken, ze mocht helpen met alles en wat ook wel belangrijk is om af en toe je baby ook te laten wachten als je met de oudste bezig bent. Klinkt mss logisch, maar je bent toch gauw geneigd om iets sneller naar je baby toe te lopen wanneer die je nodig heeft. Wanneer je iets met je oudste aan het doen bent, weet zij ook dat ook de baby soms moet wachten tot mama klaar is. Verder is het enorm genieten, zo'n 2 kindje erbij! Ook wel hard werken soms, maar zo leuk om te zien hoe ze op elkaar reageren! Hoop dat alles bij jou ook soepel verloopt.
Hier ook positief,ze is nog nooit jaloers geweest. Heb haar overal bij betrokken,vk,helpen met luier en flesje... Wel had ze in het begin dat ze af en toe ook weer baby was ( kwam ze liggend op schoot een flesje drinken ) hebben we ook zo gelaten en was zo weer over. Nu hebben ze de grootste lol samen en als ik in de stad tegen komt ze iemand zegt wat tegen Sophie zegt ze gelijk dit is mijn zusje Roosje en Roosje is lief....zo schattig. Sophie was 23 maanden toen Roos kwam!
Kyra is vanaf het eerste moment super trots op haar kleine zusje. Ze is er heel lief voor en helpt met alles heel goed mee. Toen ik zwanger was hebben we haar ook overal bij betrokken dus ze vond het ook echt hbeelm spannend op het laatst wanneer de baby nou eindelijk zou komen. Tijdens de bevalling heeft m'n moeder haar opgehaald (was om half 5 's morgens!) Om 7.30 uur was Kyra alweer thuis om als 1e haar mooie babyzusje te bewonderen. Ik had Dinja gewoon in mijn armen toen ze binnenkwam en ze kroop gelijk lekker erbij op schoot om te knuffelen.
Hier ook een hele lieve grote broer. Hij wil haar constant kusjes geven en als ze boven in bed ligt vraagt ie steeds naar haar. Hij wil ook steeds knuffelen met haar (als ze bij ons op de arm ligt) en gaat dan half op haar liggen, dit is heel goed bedoeld maar hij plet haar dan bijna dus daar moeten wij heel goed mee opletten. Maar aan de andere kant kan hij heel moeilijk doen als ik de fles geef of gewoon. Trekken aan beentjes, slaan etc. Maar kan dus ook van de peuterpubertijd zijn! Daar ga ik iig van uit. Geniet nog van de laatste loodjes!
Hier ging het geweldig. Merel was 23 maanden toen Anouschka kwam en ze is heel trots op haar kleine zusje. Geen dag jaloezie oid. Vanaf dat ik wist dat ik zwanger was hebben we haar erbij betrokken, altijd mee naar de verlos of gyn. Samen met papa mama en de baby ophalen.... Ze keek even raar toen ze Anouschka zag, maar was altijd al gek op baby's en nu had ze zelf een echte in huis. Helemaal super. Merel helpt ook altijd met Anouschka badderen, luier verschonen enz. Is nu helemaal normaal, alsof het nooit anders is geweest. Alleen tijdens het voeden wil Merel nog wel eens aandacht vragen, maar dat is 1 maal per dag ofzo.....Dan is ze ook makkelijk af te leiden.
Hier gaat het tot nu toe ook goed. Hij is lief voor zijn zusje, hij helpt ook met de luier en haar in bad doen etc. en als hij een keer niet wilt is dat ook goed. Hij geeft ook zelf aan wanneer hij haar op schoot wil. En we doen idd ook dingen apart met hem, zonder de baby.
Hoi! Hier ging het de 1ste dag goed. Maar daarna was onze zoon een paar dagen ontzettend opstandig. Toen even goed met hem gepraat hij was al 6 en is ook 6 jaar alleen met papa en mama geweest en nu komt zo'n zusje dat verstoren! Zo voelde het voor hem. Ik had hem overal bij betrokken de zwangerschap de bevalling en hij had er ook ontzettend naar uitgekeken. Maar in werkelijkheid was het toch wel wat anders. Ik was er druk met Nana omdat ik haar borstvoeding gaf, ik had niet veel productie dus moest haar veel aanleggen waardoor ik minder tijd met hem had. Tuurlijk was papa er wel, maar hij was mij ook gewend. Nadat we goed met hem hebben gepraat en hij zijn gevoelens kon uiten en ik hem kon geruststellen dat ie niet out of the picture is was het ook weer helemaal goed. Broer en zus zijn een super team samen! Ben ontzettend trots hoe hij met zijn zusje omgaat.
Bijna alleen maar positieve verhalen dus, wat fijn Gelukkig ziet Lena nu op het kdv ook een boel baby's (bibi's) en vind ze ze, net als plaatjes van baby's en baby's op tv ongelofelijk interessant dus ik heb wel goede hoop... Maar fijn om jullie positieve verhalen te lezen, thanx!
Hier ook één en al positief hoor! De eerste nachten waren vervelend omdat mijn zoontje wakker werd van haar. Dat wende enorm snel bij hem! Na een week werd hij niet meer wakker terwijl toen de krampjes pas echt begonnen. Verder helemaal geen jaloezie hier. En eigenlijk heb ik in het begin de baby gewoon weinig aandacht gegeven, als ze sliep bedoel ik, dus niet slapend op schoot gehouden bijvoorbeeld ook al vind ik dat erg lekker. Dan kon ik al die tijd gewoon lekker met mijn zoontje doorbrengen. Nu Noa vier maanden is gaat alles echt als een trein. Jari weet al echt niet meer hoe het zonder haar was en het eerste wat hij roept als mijn man bijvoorbeeld alleen mijn dochtertje meegenomen heeft tijdens het wandelen is 'sesje?' En dan die armen omwijd van 'waar is zusje nou'? Ze schelen exact 14 maanden.
Hier boeit het haar niet zoveel. Ik denk dat ze het leuker gaat vinden als ze er echt mee kan spelen. Ze geeft wel vaak kusjes en als hij huilt, geeft ze zijn speentje (of zoals laatst bijna een hap cornflakes). Als ik bv geef, is ze wel jaloers, dan gaat ze vaak klieren en aandacht vragen.