Hallo meiden ik wil graag jullie mening over vaginaal bevallen na een keizersnede, Ik zit hier namelijk heel erg mee,, ik wil het wel maar ben zo bang dat het weer uitloopt op een spoedkeizersnee, en dat ik dan weer een uur alleen op de uitrust kamer lig.. En mijn kindje niet bij mij is. Geplande keizersnee is voor mij nu de best optie want dan bootsen ze een "natuurlijke" bevalling na. Gelijk het kindje bij je op de borst, word niet uitelkaar gehaald etc. Maar ik zou graag jullie verhaal willen horen hoe het is gegaan, goed of niet goed. Misschien dat ik dan van gedachten kan veranderen, want wil het wel heel graag meemaken maar durf het gewoon niet, omdat ik vind dat er meer nadelen aan zit dan een geplande keizersnede.
Het ligt denk ik aan de reden waarom je een keizersnee hebt gehad. Ik kreeg een ks bij de eerste wegens niet vorderend ontsluiting en in het vruchtwater gepoept. Ik was erg bang en gespannen in de bevalling en tsja dat werkt niet! Bij de tweede wou ik perse zelf bevallen. De bevalling kwam met 40.0 spontaan op gang en ging snel, was wel spannend (veel helder rood bloed verlies tijdens de weeën ) maar met het volste vertrouwen werd in totaal 5.10 uur later m'n zoon geboren. Wel met een knip maar op eigen kracht zonder opwekkers en gekke dingen. Het was voor mij echt helend om natuurlijk te bevallen na die akelige keizersnee. M'n kindje direct bij me, op m'n buik, daarna lekker kunnen douchen en S middags naar huis. Genieten! (Wel een week lang pijn aan m'n hechtingen gehad en een enorme aambei van het harde persen.
Ja ik kreeg de keizersnede omdat ik op 9 cm bleef hangen en ze was sterrenkijker,, 2 x weeën wekkers gehad en na 6 uur nog steeds geen vordering vandaar
Ik heb ook een spoedkeizersnede gehad en ga de volgende keer ook weer voor een keizersnede. 1 omdat ik niet weer zo'n ellendige bevalling wil hebben wat alsnog eindigt in een ks. 2 als ik het tevoren plan mag de baby bij mij blijven. Met de spoedkeizersnede heb ik 2,5/3 uur mn kindje niet gezien en nooit huid op huid contact gehad. Dat zijn voor mij genoeg redenen! Je moet doen wat goed voelt...en keizersnede is ook een echte bevalling he. Je moet je niet minder voelen omdat je evt voor een ks kiest.
Een keizersnee is zeker niet minder als een vaginale bevalling maar als de bevalling goed gaat, is het wel veel prettiger om zelf te bevallen zonder buik wond en het hele herstel eromheen. Ik vond de keizersnee echt veel pittiger als de bevalling! (Toch zou ik nu wel vrede hebben met een ks als ze niet beiden goed liggen, maar liever gewoon bevallen en snel thuis!)
Jaa en toch nog steeds zeg me gevoel dat ik voor een ks moet gaan.. Ik heb ook het idee dat ik niet normaal kan bevallen, omdat ik denk dat mijn bekken te klein zijn (waarom weet ik niet) verloskundige zei ook gewoon dat ik normaal kan bevallen maar iets in mij zegt toch van niet.. Heel vreemd maarja het duurt nog een tijd zot hier toch echt wel mee,, Nog meerdere mensen? Wil zoveel mogelijk horen en weten en ga het der zowiezo ook over hebben met de vk.
Mijn zoon is geboren dmv een geplande keizersnede ivm stuitligging. Bij mijn dochter ging ik in eerste instantie voor een vaginale bevalling, omdat de keizersnede erg traumatisch voor mij is geweest: de ruggeprik deed halverwege de ingreep niks meer. Maar toen er met 41+1 weken een aantal signalen waren die erop wezen dat mijn dochter het niet meer zo leuk vond bij mij in de buik, ben ik van gedachten veranderd. De hartslag van mijn dochter dipte enorm bij mijn harde buiken en ik had veel bloedverlies, maar geen ontsluiting. Dit zat mij absoluut niet lekker, want hoe zou ze reageren op weeën? En waar kwam dat bloed vandaan, zou er iets met het litteken zijn? De gynaecoloog gaf mij 2 opties: of inleiden en kijken hoe mijn dochter zou reageren op weeën (de kans was groot dat het zou uitdraaien op een spoedkeizersnede), of in alle rust een geplande keizersnede. Ze mocht geen advies geven, maar ik kon aan alles merken dat ze aanstuurde op het laatste. Inleiden voelde voor mij helemaal niet goed, ik vertrouwde het zaakje niet. Voor de veiligheid van mijn dochter en van mijzelf hebben mijn man en ik voor een keizersnede gekozen. Een uur na dit besluit lag ik op de OK Gelukkig ging het de tweede keer wel goed! Mijn advies: Doe wat voor jou goed voelt!
Ik heb bij de eerste een spoedkeizersnede gehad onder narcose. De ruggenprik werkte niet voldoende. Pas uren later mijn zoontje gezien. Nu gaan we voor een vaginale bevalling. De kans is natuurlijk aanwezig dat het weer een keizersnede wordt aangezien ze het niet "te lang aankijken". Maar dat vindt ik op zich prima. We zien het wel. In dat geval zal de keizersnede minder spoed zijn (ligt aan de omstandigheden natuurlijk). Maar dan wordt het een gentle sectio. Dus we'll see. Ik hoop op een natuurlijke bevalling.
Oo oké kan dat ook leen82 dat als het niet lukt ze der alsnog een gentle sectio van maken,, dat lijkt me wel wat!!
Ik heb zelf een spoedkeizersnee gehad en ik zou het liefst als ik weer zwanger wordt vaginaal bevallen. Met name omdat ik al een kind heb en ik het zo jammer zou vinden als ik hem 6 weken niet zou mogen optillen. In zijn algemeenheid herstel je sneller van een vaginale bevalling. Ik zou wel net als Rijo in plaats van inleiden kiezen voor een geplande keizersnee. Ook als er verder geen complicaties zijn. De kans op een spoedkeizersnee is nu eenmaal groter als je andere 'kunstgrepen' hebt toegepast. En wat Leen82 aangeeft zal niet bij alle ziekenhuizen zo gaan. Op het moment dat wordt besloten dat een vaginale bevalling niet het beste is voor je kindje terwijl je al aan het bevallen bent, dan ga je niet nog even 4 uur wachten tot het team wat beschikbaar moet zijn voor een gentle sectio bij elkaar geraapt is en geen andere werkzaamheden heeft die voorgaan. Dat is het hele idee van een geplande keizersnee, dat al die mensen zijn ingepland voor jou en je kindje. De reden dat je niet direct huid op huid hebt etcetera bij een spoedkeizersnee is dat er geen capaciteit voor is qua personeel.
O daar heb je zeker een punt! Daar heb ik helemaal nog niet aangedacht,, dat ik me dochtertje 6 weken niet mag tillen.. Hmm word nog wat dit. Nog meer mensen met opties?
Over het tillen... Het mag eigenlijk niet, maar soms heb je geen keus. Mijn man moest na 2 weken weer aan het werk en tja, ik moest mijn zoontje toch naar bed brengen. Ik heb hem zoveel mogelijk zelf laten traplopen, maar ik moest hem wel in zijn bedje tillen. Het verschonen deed ik zoveel mogelijk op de tafel, hij klim er via de stoel op. En zo zijn er allerlei trucjes om je toch zoveel mogelijk te ontlasten. Ik compenseerde met het huishouden, ik heb de eerste zes weken heel weinig gedaan (wasmanden tillen, stofzuigen etc), dit nam mijn man op zich. Ik vond de zorg voor mijn zoontje veel belangrijker
Mijn zoontje is ivm stuitligging in 2012 geboren via een geplande keizersnede. Nog zo'n "ouderwetse" waarbij kind en papa met de verpleging mee gaan en je de kleine pas weer ziet als je de verkoeverkamer uitgereden wordt. Over iets minder dan zes weken verwachten we ons tweede kindje en in overleg met de gyn heb ik besloten om voor een natuurlijke bevalling te gaan. Door het litteken wordt ik steeds met een ctg in de gaten gehouden. Mocht ook maar ergens het erop lijken dat het niet goed gaat, dan wordt hier direct overleg over gepleegd en mag de keuze voor een ks worden gemaakt. In het ziekenhuis waar ik loop wordt dan ook een gentle sectio gedaan, tenzij er sprake is van echte enorme spoed. Maar juist door alles nauwlettend in de gaten te houden willen ze dat voorkomen (en dat moet natuurlijk ook met het oog op het litteken). Mocht er om wat voor reden ingeleid worden dan kies ik waarschijnlijk alsnog voor een ks, gewoon omdat je dan toch vaak hoort dat bevallingen moeilijker gaan.
Mijn tweede is met een geplande keizersnede gekomen, de eerste met spoed (niet vorderende ontsluiting 8cm, bleek ook een sterrekijker, en vrij grote kerel, ca4,4kg) de tweede wilde ik afwachten wat hij qua groei zou doen. Bleek ook groot te worden, en de gynaecoloog vertelde me dat ik 50%kans had op een succesvolle vaginale bevalling, dat percentage vond ik toen te laag, en toen hebben ze met ruim 39 weken een geplande keizersnede gedaan, wat prachtig, zo'n gentle sectio, hele mooie ervaring! Inderdaad na de bevalling is het wel even behelpen, ik heb op de dagen dat mn oudere kind thuis was extra hulp van de oma's gehad, en "gelukkig" ging de oudste 3 dagen per week naar een kdv, en sliep al in een normaal bed, waardoor ik het tillen veel kon vermijden!
Ik heb bij de oudste een ks gehad (combi gepoept in vruchtwater-niet verder indalen- niet vorderende ontsluiting, bleef hangen op 4cm). Daarna 2x een vaginale bevalling gehad, die erg goed gingen Nu zelfs al instructies gehad van de vk dat ik echt op tijd moet bellen als het zover is ben morgen 11 weken Ik kreeg bij de tweede eigenlijk ook niet de keus om gelijk een ks te kiezen, gyn ging er vanuit dat het wel moest lukken.
Ik heb twee spoedsectio's gehad en de laatste is met een geplande gehaald omdat na twee sectio's ik echt niet meer gewoon mocht bevallen. Hier dus helaas geen geslaagde vbac. Maar....ik ben heel blij dat ik het wel heb geprobeerd. Ik heb er alles aan gedaan om gewoon te bevallen en ik zou het zo weer doen. Mijn kinderen waren te groot, daalden niet in en lagen verkeerd. Dus de gynaecoloog denkt dat er een misvorming is in mijn bekken of dat ik een ingegroeid staartbeen heb. Ook vond ik de geplande keizersnede zo raar. Je gaat het ziekenhuis in zonder weeën of wat dan ook en een paar uur later lig je daar met een kind. Hier helaas nog geen gentle sectio mogelijk destijds. Nu wel. Ook vind ik het herstel van een keizersnede gewoon echt niks. Je hebt gewoon een grote operatie gehad. Je hebt een baby, razende hormonen en bij de tweede en derde ook nog andere kind(eren) rondlopen waar je gewoon weinig mee kan. Maar ben uiteraard ook blij dat in Nederland een keizersnede gewoon goed en veilig kan worden uitgevoerd. Mijn advies laat je gewoon heel goed voorlichten door de gynaecoloog. Bij een vbac laten ze je gewoon niet zo heel lang doormodderen. Als het niet gaat krijg je alsnog een keizersnede. Balen, maar je hebt het in ieder geval geprobeerd.
Ik heb na de eerste spoedks ervoor gekozen (nou ja, moest het van de gyn ook weer proberen, maar wilde ik zelf ook) om toch weer een vaginale bevalling te proberen. Mijn 1e kindje woog 10 pond en ze zouden mij goed in de gaten houden. Ahum... Helaas. Ze bleven beweren dat de 2e niet zo groot zou worden, wat ik niet met ze eens was en ook de echo's wezen anders uit. Maar goed, ik wilde zelf ook heel graag natuurlijk bevallen. Waar ik geen rekening mee had gehouden was dat ze me gewoon door lieten lopen na de 41 weken, dat was vantevoren anders gezegd en dat mijn 2e kindje zelf nog wat zwaarder was. Uiteindelijk is het na dik 48 uur weeën en opwekkers en mensen die op mijn buik stonden te duwen, weer een keizersnede geworden. Ik ben niet zo snel geneigd een keizersnede aan te raden, maar ik wil je wel op het hart drukken, welke keuze je ook maakt, dat je iemand erbij hebt die goed voor je opkomt en dat je alles van te voren duidelijk vastlegt. Mijn 2e bevalling was een hel, met uiteindelijk alsnog een keizersnede tot gevolg. Mijn 3e was een geplande ks en dat was een super ervaring. Ik had het achteraf niet anders willen doen, ik vond dat ik het verplicht was tegenover mijzelf om het te proberen, maar wel ben ik heel slecht begeleid en zou nooit weer in dat ziekenhuis willen bevallen.
Mijn eerste was een spoedkeizersnede (origineel een geplande, maar kreeg met 37weken weeen) Als we ooit een tweede zouden krijgen ga ik 100% zeker voor een tweede keizersnede. Waarschijnlijk ook omdat het medisch gezien moet, maar zelf als het een keuze was zou ik nog voor de keizersnee gaan. Het gevaar dat je litteken openbarst tijdens het persen bij een vaginale bevalling na keizersnede vind ik doodeng. Echt het idee.. Brrr En je kind komt er dan ook niet bepaald goed vanaf, laat staan of jij het overleeft.. Dus ik heb zoiets van; nee, laat maar. Het zal best dat het maar een kleine kans is dat zoiets gebeurt. Maar toch. Ik zou de hele bevalling doodsbang zijn. Je kindje mag je na een keizersnee trouwens gewoon vasthouden en zelfstandig optillen. Mij is ook verteld, niets tillen dat zwaarder is dan je baby. Maar bij voorkeur ook gewoon liever niets behalve je baby.