Jeetje, wat is er weer veel gebeurd meiden. Xon allereerst welkom. leuk dat je mee komt kletsen hier! Miiir, ik had je middels een pb'tje al gefeliciteerd maar bij deze nogmaals van harte. Hoop dat je je een beetje goed voelt en dat alles goed blijft gaan. Mar: Balen dat het huis verkocht is,maar als het huis wat je nu op het oog hebt beter aanvoelt, dan is het misschien maar goed dat je het andere huis niet hebt gekocht.Ik duim voor je. Big wish: Ik vind het zo knap van je hoe je dat doet, het verlangen naar een kindje nog even uit te stellen en eerst je huis helemaal op orde te brengen. Ik ben in het ziekenhuis geweest en de arts stelde voor om opnieuw te opereren en dan alle endometriose weg te laseren en de eileieders opnieuw door te spuiten. Dat zou er voor moeten zorgen dat de kansen wellicht groter zijn op een zwangerschap maar ook de maandelijkse ellende wat dragelijker. Ik ben benieuwd. Alleen is er een wachtlijst van 4 maanden ofzo. Hij vertelde dat het verstandig was om evt aan de pil te gaan, maar ik heb voor nu besloten het toch niet te doen en verder te gaan met insemineren in de hoop op een wondertje zodat operatie niet nodig hoeft te zijn. (al acht ik die kans klein). Hij heeft het niet gehad over iui of ivf e.d. Ik wel, maar hij zei dat hij denkt dat dit niet nodig is (heb het idee dat ze beetje afwijzend tegnover het bam schap staan ofzo), want ik lees op het endoforum dat niemand meer ongi mag zijn en meteen op hormonen e.d. gezet worden na een operatie en dan meteen ivf krijgen. Maar goed. Ik hoop dat het me allemaal bespaard mag blijven en dat ik gewoon op deze manier zwanger mag worden. Want ik wil liever een leek blijven op het gebied van allerlei medicijnen, injecties e.d. Ik hou jullie op de hoogte. O ja, de menstruatie was de laatste keer te behappen door denk ik medicijnen die ik van de acupunctuur had gekregen. Ik heb ze nu zelf besteld,want baadt het niet zal het hopelijk ook niet veel schaden.
O ja, Mar, tuurlijk vinden ze je vast geschikt in de kliniek. Maar ze halen je wel door een heel traject volgens mij. Je hebt nog 8 maanden om je voor te bereiden. Maar ik zou me niet te veel zorgen daarom maken. En anders komen wij wel voor je op,haha!
Speciaal voor pimmetje Lieverd, je mag hier altijd je verhaal kwijt. Dat weet je. Ik snap hoe je ervan baalt e.d. Hoop echt dat je alsnog iets kon regelen qua metingen voor een volgende keer. Mag ik vragen welke ovutesten je gebruikt? En echt, jouw kindje komt echt. Dikke knuffel van mij
Hallo allemaal, Leuk zo een warm welkom Heb een beetje de balen, maandag in zhuis geweest, had een groot ei van 20 mm na eerste maand clomid! En dat al op dag 10! Met grote spoed mijn donor 's avonds laten komen, maar had nog geen positieve ovutest. Ik boos dat die dingen dus blijkbaar toch niet kloppen!!!! Maar vanochtend de hele ochtens enorme steken/krampen rond rechtereierstok, en een positieve test, het roze streepje knalde zowat van het stickje af!!!!!! Potver!!! Vandaag dus pas eisprong, of zelfs morgen pas! Denk dat mijn follikels groter groeien dan 20 mm waardoor het langer duurt. Natuurlijk zijn de zaadjes van maandagavond laat misschien nog wel ergens in the building, maar hebben jullie ook niet het idee dat door inseminatie die zaadjes gewoon minder sterk zijn en ook minder lang leven. In mijn geval potje, spuitje, inseminatie! Ik heb vandaag nog mijn donor gesmst, maar hij is aan t verhuizen, dus heb nu nog geen antwoord. Moet me er maar bij neerleggen dan he? Zijn jullie al bezig in en rond het ziekenhuis? Musicalfan zag dat jij al andere ellende hebt, endometriose!!! Heeft vriendin van mij ook en is terwijl ze aan het zoeken was naar iemand voor eiceldonatie, zomaar spontaan zwanger geworden! Geef de hoop niet op dus! De arts zei overigens wel dat het een wonder is. Weet je soms denk ik wel eens, het is toch niet helemaal eerlijk, wij moeten al zoveel alleen doen, krijg je er ook nog van die ongein bij! Nou ja, we doen er in ieder geval alles aan toch? Kan later niet zeggen dat ik een kans heb laten liggen. En oh ja, ik heb ook het idee dat sommigen (vooral mijn gyn) in het zhuis niet geheel open staan voor het bam-schap!
Hey Xon Als je gisteren hebt geinsemineerd, dan moet dat op tijd zijn geweest. Zaadjes kunnen best een tijdje blijven leven. Ik ga hard voor je duimen. Hoe vaak komt je donor langs per maand. 1 keer of meerdere keren. Anders zou je nog een poging kunnen wagen. En inderdaad van die ovutestjes word je niet altijd wijzer. Ik temp ook en ben er ondertussen wel een beetje achter hoe en wat. Maar soms blijft het lastig. En inderdaad ik hou hoop, maar het is niet altijd makkelijk. Ik ga voor je duimen,meid. En o ja over dat de zaadjes misschien minder sterk o.i.d zijn. Tja, dat zal best wel maar er zijn er zat die er zwanger mee worden, dus daar geloof ik wel in. En met ivf e.d. worden die potjes eerst nog eens bewerkt e.d, voordat het wordt ingebracht.
Lieve Musicalfan: Dank je wel voor je lieve kaartje en dito berichtje. Ik heb het met tranen in mn ogen zitten lezen! Goh.. Weer een operatie.. Zie je dat zitten? Wat een enorm vervelende ziekte is het toch!! Die arts was dus niet echt negatief over jouw kans van slagen? Dat is dan in elk geval weer positief, toch? Wel raar dat hij een andere weg aanbeveelt dan dat jij hier leest. Heb je ook naar de reden gevraagd? Het is in elk geval super dat je deze keer minder last van je menstruatie gehad hebt zodat je niet verplicht aan de pil moet.. Heel veel sterkte meid!! Ook jou gaat het lukken!! Xon: Volgens mij ben je op tijd. Zaadjes kunnen wel vijf dagen blijven leven dus het kan nog best. Wel jammer dat je donor vandaag niet kon want dan waren je kansen waarschijnlijk wel iets groter geweest. Mar: Als dit huis beter voelt dan is deze ontwikkeling alleen maar fijn!! Jammer dat je paps en jij niet samen kunnen gaan kijken... Ik hoop op een mooi stulpje voor jou en je gezinnetje! Wel jammer dat de intake 8 maanden duurt. Voor hetzelfde geld word je afgewezen en dan kun je opnieuw beginnen. Het lijkt mij handiger om eerst te intake te doen en daarna mensen te plaatsen op een wachtlijst. Zo werkt het bij adoptie bijvoorbeeld ook.. Eerst maar een huisje!
vandaag naar de kliniek geweest en daar was een eitje van 19 mm te zien . Mijn cyclus is dus een beetje van slag. Pregnyl gespoten zodat het eitje morgen gaat springen en morgen de reis weer terug voor de behandeling. Fijn dat het toch nog deze maand kan! De echo kan ook in de buurt worden gedaan maar dat doen de ziekenhuizen zelden. Je moet blijkbaar daar ook echt patient zijn. Ik ga natuurlijk wel ff bellen want het zou voor mij wel heel erg fijn zijn! Liefs, Pimmetje
Lieve pimmetje, gelukkig toch nog een kans,dat is heel fijn. Ik ga weer hard voor je duimen. Ik zie een operatie wel zitten in de zin van meer slagingskans misschien. Inderdaad hij ziet het kennelijk niet zo somber in, maar mijn pijn zegt mij wel genoeg. Ik heb in Maart nog telefonisch contact en dan zal ik toch nog wat vragen stellen die ik heb. Nee, ik weet niet de reden dat hij het bij de rest kennelijk anders doet. Nou ja, we zien het wel. Ik hoop in ieder geval dat het allemaal snel gaat gebeuren. En inderdaad onze wondertjes komen vast! Liefs van mij
Xon: je bent echt ruim op tijd hoor! De kwaliteit van die zaadjes lijden echt niet zo hard van het potje... Maak je maar geen zorgen! Musicalfan: wat een ellende zeg, zo'n endometriose! Je zegt dat de arts het voorstelde... Heb je al besloten? Sta je al op de wachtlijst van 4 maanden? In welk ziekenhuis ben je? Ik werd geweigerd en ben vervolgens naar een privékliniek gegaan. Maar volgens mij mogen ze je, als je eenmaal in behandeling bent, geen énkele behandeling weigeren... Dus ik zou het gewoon eens vragen: "ik heb het idee dat jullie tegen het BAM-schap zijn, hoe zit dat??". Hier alles goed. Nu ik tegen mijn eigen verwachtingen in opeens toch zwanger ben komen er heel veel dilemma's in me op: als ik mensen ga vertellen dat ik zwanger ben (natuurlijk met uitzondering van de kleine kring om me heen die vanaf mijn eerste intakegesprek al op de hoogte was), wordt er vast meteen gevraagd naar de vader... Wat moet je dan vertellen?? Wat zijn jullie ideeën? Of voor de dames die dat al aan de hand hebben gehad (Gusam, Loopy): hoe hebben jullie dat aangepakt??
Hey miirrr Ik sta wel op de wachtlijst voor de operatie en laat het zeker wel doen, maar heb nog wel vragen opgeschreven voor de arts tijdens het telefoongesprek in Maart. En tja, dan tegen die tijd kan ik het altijd naar voren brengen, maar zou dat dan pas doen,nadat hij heeft geopereerd. Ik hoop op een wondertje nog voor de operatie. Je weet nooit toch? En de vader. Ja die is er niet. Ik ga het alleen doen zeg ik gewoon tegen de mensen die het weten. Jij hebt je keuze hierin goed overdacht. Eigenlijk zou je gewoon moeten denken, wat maakt het uit wat anderen er van vinden (ik snap dat dit soms best moeilijk zal zijn), maar mensen vormen altijd overal een mening over. Iedereen heeft altijd ergens wat op te zeggen of dat nu goedbedoeld is of niet. Het belangrijkste is dat jij je goed voelde bij deze keuze. En inderdaad we maken deze keuze, maar dat betekent niet dat alles altijd makkelijk zal zijn. Maar we weten wel zelf heel goed waarom we deze keuze hebben gemaakt. En dat zal bij iedereen anders zijn, denk ik. Dus dat komt vast wel goed. Kan me wel voorstellen dat je van mede bammers die al moeder zijn daar graag van wil horen hoe en wat. Misschien hebben zij hierin nog goede tips. Succes meid, en geniet ervan. Liefs van mij
Redelijk veel mensen in mijn omgeving weten dat ik in dit traject zit. Zo is het makkelijk om te verklaren waarom ik ineens weg moet, zoals gisteren. Eigenlijk hebben alle mensen heel positief gereageerd. Natuurlijk was ik wel bang voor hun reacties want het is toch anders dan anders. Deze angst was bij mij ongegrond. Men vindt het moedig dat ik er alleen voor ga en steunen mij daarbij. Ze waren ook enorm nieuwsgierig hoe alles in zijn werk gaat. Hoe zit het met de domor? Wat is een IUI? Welke hormonen gebruik je en wat merk je ervan? Enz. Daarbij moet je in je achterhoofd houden dat de steun van je directe omgeving belangrijk is. Wat anderen ervan denken en ervan vinden, moeten ze lekker zelf weten. Hoe voel je je? Heb je al last van de zwangerschapskwaaltjes?
Thanks voor de reacties tot dusverre... Ik heb het dus niet over de directe omgeving, maar de kring eromheen. En daar weer omheen... Eigenlijk vind ik dat hoe mijn kind is ontstaan, iets is tussen mij en mijn kind. En die directe omgeving mag daar inderdaad best van op de hoogte zijn... Maar de rest??
Diegene die niet precies weten hoe jouw situatie is, zullen er dus niet naar vragen. Dan blijft de categorie over van de mensen die weten dat jij alleenstaand bent maar waarvan jij vindt dat ze er niets mee te maken hebben. Tsja.. volgens mij kun je twee dingen doen, nl. geen antwoord geven op dé vraag (vertellen dat je bijvoorbeeld geen contact meer met de vader hebt en dat je hier niet verder over wilt hebben) of ze het toch vertellen? Ik ben hier misschien heel makkelijk in maar waarom zou je het niet vertellen. Wat heb je aan speculaties? Gekletst zal er toch worden. Nogmaals: dit is mijn mening en iedereen mag hier natuurlijk anders over denken. Wat ga je je kindje straks vertellen als hij (even voor het gemak) bijvoorbeeld naar school gaat? In de kring bijvoorbeeld vertellen de kindjes wat het beroep van papa is. Wat wil jij dat jouw kindje zegt? Waar is zijn papa? Ik denk dat dit antwoord ook antwoord geeft op jouw vraag. Hoe wil je de vader aan de buitenwereld verklaren? En dan heb ik het hier idd niet over de directe omgeving maar ouders van klasgenootjes e.d.
Jeetje wat een reacties allemaal! Hoop dat ik niemand vergeet: @Musicalfan: ik wil even zeggen dat ik je een super stoere vrouw vind! Het is echt niet makkelijk wat jij door maakt, maar je blijft zo positief! Ik hoop echt dat al die pijn en moeite wordt beloond met een wondertje! @Pimmetje: hoera, je kansen zijn dus toch nog niet verkeken voor deze maand! Spannend! Ik ga heel hard voor je duimen! @Mmiiiir: ik heb mij dezelfde vragen ook gesteld. Ik denk dat ik er, tot op zekere hoogte, gewoon eerlijk over zal zijn. Je vertelt gewoon wat jij er over wilt zeggen. Want hoe geheimzinniger jij er over doet, hoe nieuwgieriger de mensen en dan gaan ze de gaten zelf invullen. Maar ik zou het ook heel spannend vinden om te vertellen hoor!
Oh toch nog wat vergeten: @Xon: ik ga heel hard voor je duimen. En volgens mij zijn 'verse' zaadjes uit een potje nog zelfs iets beter dan de 'bewerkte' uit een rietje, dus moet goed zijn! @Pimmetje: ja 8 maanden is lang, maar het is ook een Plan B. Ik wil nog steeds, als ik mijn 'angst' heb overwonnen via internet op zoek naar een donor. Mocht dat niet lukken dan heb ik altijd de kliniek nog (en zoals Musicalfan al zei: geen reden om aan te nemen dat ik word afgewezen). Maar inderdaad eerst een huisje!
HA Dames, Wel grappig om te lezen dat jullie allemaal dezelfde dingen doorlopen. Bij mij weten ook veel mensen om me heen dat ik het op deze manier probeer. Het enige waar ik nog mee zit, is dat ik op een school werk. De ouders hebben er natuurlijk geen bal mee te maken, maar sommige weten dan wel dat mijn relatie afgelopen jaar is uitgegaan en zullen zich nog eens achter de oren krabbelen hoe ik dan zwanger ben geraakt (als dat eindelijk eens gebeurt ). Ik werk op een school waar de ouders zeker geen blad voor de mond nemen, en dus zeker er iets over gaan vragen. Tegen de tijd dat het zover is, moet ik nog even goed gaan nadenken wat voor antwoord ik daar dan toch op ga geven! Wat betreft die verse zaadjes dat is natuurlijk ook zo. En ik weet dat mijn donor goed zaad heeft (haha, raar om dat zo te vertellen), hij heeft gedoneerd aan de spermabank waar ze hem graag wilden hebben aangezien hij anderhalf keer meer zaadjes in een ml had dan een gemiddelde man hihi. Maar op de een of andere manier is deze keer zo raar gelopen, met de eerste keer clomid, met die voor mij absurd snelle follikelrijping, met die rare pijnen rond ovulatie enz. enz. Mijn gevoel zegt gewoon dat deze keer een zeker weten 'nee' is! Nu hoop ik gewoon dat door mijn supersnelle eisprong mijn menstruatie gewoon snel komt, dan kan ik op naar poging 8! Ben nog steeds niet goed ingelezen(ga ik even in het weekend doen), maar ik begrijp dat Mmirr zwanger is en dat musicalfan een hoop medisch gedoe heeft. Pimmetje haar verhaal ken ik dan wel van het 35+forum! Nou veel liefs, Xon
Mar: Thanks voor je lieve woorden. Ik hoop dat jij ook snel een wondertje mag krijgen. Maar eerst een huis. Spannend morgen. Ben benieuwd wat je vader ervan vind. En dan ga jij Maandag kijken toch? Hey meiden, volgens mij is het weleens eerder ergens geschreven, maar zou best mogelijk zijn dat we misschien een zelfde donor hebben???? Dan zouden onze kids, half broer, halfzus zijn. Is dat niet apart. Hebben jullie daar weleens over gedacht en wat vinden jullie daarvan? Ik moet zelf zeggen dat ik er niet heel veel bij stil sta, maar soms duikt die gedachte wel op. Ik weet van een aantal mensen dat zij dezelfde donor hebben (en al kinderen hebben of zwanger zijn)en die hebben ook contact met elkaar. Wel apart hoor. Zij vinden het zelf wel heel leuk om zo contact met elkaar te hebben.
Ik heb besloten om morgen toch ook zelf maar te gaan kijken bij het huis. Een collega neemt een paar uur voor mij waar. Mocht ik het huis helemaal te gek vinden, dan ga ik meteen een bod doen. Geen risico nemen dat het huis voor mijn neus wordt weggekaapt! Inderdaad wel een apart idee dat een aantal van ons dezelfde donor zouden kunnen hebben!
Musicalfan: hoezo denk je dat er gebruik wordt gemaakt van eenzelfde donor? Doen jullie overigens allemaal ZI, of zijn jullie bezig via een kliniek. De donor'pot' is natuurlijk niet zo groot dus het zou natuurlijk best heel goed kunnen. Mijn donor heeft naast een onbekend aantal kinderen via de spermabank ook nog twee kindjes bij bammams, dus als er bij mij een kindje mag komen, dan zijn er al heel wat 'half brothers and sisters', hihi. Aan de ene kant vind ik dat heel raar, en denk ik, ik hoef het niet te weten, maar aan de andere kant ben ik er ook wel nieuwsgierig naar. Lijken ze op elkaar? Lijken ze op mijn donor? En het is voor het kindje ook wel grappig, toch een soort broertje of zusje. Ik moet nog heel even mijn ei (haha) kwijt, ik zit (samen met Pimmetje) op een super leuk 35+ forum, met een heleboel leuke meiden die ook zwanger proberen te worden. Maar ik word soms zo onzeker van hun verhalen! Rond hun eisprong, klussen ze zich een slag in de rondte, wat voor ons totaal niet geldt natuurlijk. Ze maken zich druk over of ze elke dag, of om de dag moeten klussen. Pfff, en dan denk ik, kom ik aan met mijn ene (heel soms twee) inseminatie! En dan zeggen ze wel heel schattig, joh zaadjes blijven heus wel lang genoeg leven voor een paar dagen, maar ondertussen klussen zij zich een ongeluk en zijn ook nog steeds niet zwanger! Ik word daar zo onzeker van! Mirrrr, hoe ben jij zwanger geworden? ZI? En dan ook van 1 inseminatie? Heb even een positief verhaal nodig. Groetjes, Xon
Xon, ik begrijp je onzekerheid maar helaas ben ik bang dat ik je niet kan helpen. Hierbij toch effe mijn verhaal. Na zo ongeveer heel 2008 nagedacht te hebben, heb ik op oudjaarsnacht besloten voor een onbekende donor te gaan, via een kliniek. 2009 bestond voor een groot deel uit wachtlijst en "toelatingsexamen BAM" met oa gesprekken met een psych om te kijken of ik niet gek was hahaha. Vervolgens wachten op een donormatch. Om het wachten te verkorten heb ik besloten om deel te nemen aan het reciprociteitsbeginsel, wat voor mij betekende dat ik eicellen gedoneerd heb. (dit hoeft overigens niet, je kunt ook een spermadonor "werven"). Eind 2009 IVF, gevolgd door twee terugplaatsingen (één "vers" embryo en één cryo). Die zijn niet aangeslagen. In 2010 heb ik iedere cyclus een IUI gehad, eerst op mijn normale cyclus, dus met ovulatietests, en sinds de zomer met hormoonondersteuning (hoewel daar geen medische indicatie voor was, want met mijn cyclus en hormoonhuishouding is eigenlijk niets mis, wel ben ik inmiddels 38). Vervolgens ben ik weer naar IVF gestapt: een kleine maand geleden was de punctie, twee dagen later terugplaatsing en nu ben ik dus bijna 6 weken zwanger. Omdat we leeftijdsgenoten zijn, kan ik je aanraden om niet te lang te wachten voordat je in de MMM stapt, desnoods zeg je dat je al langer bezig bent met zwanger worden dan dat feitelijk het geval is. Hiermee zeg ik niet dat er iets mis is met je, maar ik heb het meedenken en de geruststelling van de artsen als zeer prettig ervaren, je staat er immers toch alleen voor. Over reguliere ziekenhuizen hoor ik slechte verhalen, ikzelf heb er geen ervaring mee omdat de wachtlijsten erg lang waren en in het ziekenhuis bij mij om de hoek werd ik geweigerd als BAM vanwege hun christelijke achtergrond blah... Ik ben vanaf het begin in behandeling geweest bij een privékliniek (wel vergoed door de zorgverzekeraar hoor!): het Geertgen (ben ook actief op dat topic hier op zp). Overigens heb ik me het afgelopen jaar wèl herhaaldelijk afgevraagd of ze wel écht embryo's en zaad bij me binnenbrachten, als ik weer gewoon netjes op tijd ongesteld werd. Dus die onzekerheid en dat ongeduld dat ik uit jouw woorden lees, blijft. Ook als je echo's en gyns hebt die je "bewijzen" dat je alles doet wat mogelijk is blijf je je dus afvragen of je het wel goed doet. En zelfs nu ik al zes weken niet ongesteld ben geworden, ben ik nog onzeker. Volgens mij geldt dat voor alle dames die niet meteen de eerste cyclus zwanger zijn ... Succes!