Na een ongewild kinderloze relatie van 7 jaar ontmoette ik een leuke andere man. Deze had wat psychische probkemen in de vorm van een burn out en ptss, maar hij werkte er aan en ging stukje bij beetje voruit. Totdat ik onverwachts en door de prikpil heen zwanger bleek.Na de eerste schok werd het fantaseren en nadenken over later.Maar helaas, de stress van een naderend vaderschap kon hij niet aan en hij gleed wer af in een diep donker gat. Ik wil hem graag steunen maar hij wijst me af. Vindt dat ik beter verdien dan hem.Daar ben ik het niet mee eens, ik wil met hem ouder worden en niet met een ander. Door dik en dun.Maar hij laat me niet toe en zoekt zijn vlucht in contacten met andere vrouwen. Fysieke contacten dus... En daar sta ik dan. Geen man geen huis en zwanger.Bang voor wat er komen gaat, bang voor reacties uit mijn omgeving. Waarom? Omdat ik 40 ben. Testte een dag na mijn verjaardag positief, toen leek het nog een mooi geschenk.... Ik ben niet op zoek naar reacties die hem afkraken, al lezend over PTSS merk ik dat hij geen uitzondering is qua gedrag. Eigenlijk wil ik ' gewoon' even mijn verhaal kwijt. Verder weet ik het nu even allemaal niet meer. Maar dat komt wel weer. Rug rech, kin omhoog, borst naar voren. Maandag, morgen dus, pas de eerste echo, en bijna niemand weet het nog.Ben nu een beetje de weg kwijt, eerst maar kijken of de echo laat zien dat alles goed is.Maar als het hartje gelijk met het mijne gestopt zou zijn verbaast dat me eigenlijk niet eens.... Edit: even wat geknipt, dubbele tekst leest lastig
Kan je alleen maar heel veel sterkte wensen. Misschien is het beter om nu jouw leven op de rails te krijgen kwa huis en een goede zwangerschap. Ik denk dat hij op het moment met rust gelaten moet worden denk je niet? Jij kan nu toch niet vechten voor zoveel dingen tegelijk. Hoe enorm verdreitig dat ook is. Proffesionele hulp is voor hem hier toch wel een must. Toch wil ik je feliciteren, ook al is/was het schrikken voor je door de prikpil heen. Heb zomaar het gevoel dat jij dat wel aankan. Denk aan jezelf en je groeiend kindje in je buik. En ik hoop dat er mensen zijn die je kunnen steunen met deze weg naar de toekomst. Laat je niet gek maken. Groetjes Mitty.
Aller eerst Heel veel sterkte en gefeliciteerd Wat een rot situatie zeg. Je wilt zoo blij zijn maar tegelijkertijd zit je met je hoofd bij je man. Dat begrijp ik wel. Ik snap wat dat betreft zijn reactie ook wel dat hij jou daar niet mee "lastig" wil vallen. Maar ik vind (ook al heb je niet om een mening gevraagd, excuus alvast) dat hij dan wel iets van professionele hulp moet gaan zoeken. Ik weet zeker dat als hij op die manier zich goed openstelt en zijn best doet dat de stress misschien al wat minder wordt. Je moet je ook zoveel mogelijk op jou zwangerschap concentreren. Je komt op mij over als een sterk persoon, dus ik weet wel zeker dat je er uitkomt.
Allereerst gefeliciteerd en ook meteen veel sterkte gewenst. Wat een dubbel gevoel en een lastige situatie meid. Je bent bang voor reacties uit je omgeving omdat je 40 bent? Je hebt al genoeg aan je hoofd dus ik zou zeker proberen dat naast je neer te leggen. Jij telt nu en het kindje wat in je groeit,jullie zijn het belangrijkste op dit moment. Ik duim voor je dat je morgen iig een mooie echo zult hebben. Dikke knuffel voor jullie tweetjes!
Bedankt voor jullie berichtjes. Doet me goed. En het is toch ook best fijn de visie van een ander te horen. Proffesionele hulp voor vriend is gestart, dat heeft hij inderdaad nodig.
Beste Pasta, He, wat een nare situatie voor je, zeg! Ik sluit me aan bij de rest... In ditzelfde forum zit een dame met de naam Busster. Zij heeft ook een man met PTSS. Misschien dat zij nog goeie tips voor je heeft. Heel veel sterkte en toch enorm gefeliciteerd met dit prachtige wonder.
Bedankt voor jullie lieve reacties. Junior1, dank voor deze tip, ik ga eens kijken of ik contact met haar kan leggen. Vandaag een mooie echo gehad. Wát bijzonder. Met een lach en een traan, maar ik moet en zal voor dit beebje gaan.
Oh jeetje meid, sterkte! Probeer te genieten van de geweldige tijd die je tegemoet gaat. Hoe moeilijk het ook is, maar probeer zoveel mogelijk van je af te zetten. Stress is niet goed voor jou en je beebje.
Veel sterkte hiermee! Bedenk wel, jij en de beeb staan altijd op nummer 1, maar wat zou het fijn zijn voor je om met z'n drietjes op die eerste plek te kunnen staan.. Vergeet ondanks deze situatie niet elke seconde te genieten van dat frummeltje, dat helpt je hier hopelijk doorheen.
Prachtige echo heb je. Wat een mooi wondertje. Ik kan me voorstellen dat je heel diep in de put zit Ik vind het ook heel erg voor je vriend dat hij zich zo voelt. Heb het zelf ook,dat ik mijn man te goed voor me vind. (Ik ga alleen niet vreemd ) Wat ik vooral wil zeggen is dat je je van de omgeving echt niets aan moet trekken! Dit is jouw/jullie wondertje! (je vriend is toch de papa) Laat ze lekker kletsen. Ik vind het prachtig dat je na zo lang wachten toch nog zwanger bent geworden.
Gefeliciteerd en geniet er zoveel mogelijk van. Ik ben zelf ook een oudere mama en ik heb alleen maar goede opmerkingen gehad iedereen was geweldig blij. Ik zou nu eerst voor een huis enz gaan een plekje voor jou en de baby en vandaar uit zien wat de toekomst zich brengt met de papa. Heel veel succes
Gefeliciteerd met je zwangerschap! En wat een mooie echo foto's heb je! Fijn dat je je verhaal hier kwijt kunt, vaak het uiten ervan lucht al erg op. Als advies zou ik je willen geven om voor nu voor jezelf en je baby te zorgen en ondertussen de deur voor je vriend open te laten staan. Ik ben niet bekend met PTSS, maar ik kan me voorstellen dat het iets is waar hij zelf mee om moet gaan en moet accepteren, voordat jij dat voor hem kan doen. Zorg dat jezelf alles geregeld hebt voor de komende periode en geef voor jezelf ondertussen goed je grenzen aan. Wat vind je wel toelaatbaar gedrag van hem en wat niet. En probeer voor de rest geduld te hebben, hoe moeilijk ook, als je hem de kans wilt geven om bij je terug te komen. En wat betreft leeftijd en reacties van je omgeving, het gaat erom hoe jij/ jullie er in staan en niet wat zij denken! Dus probeer te genieten van de komende periode met de baby in je buik! En hopelijk kunnen jullie straks met zijn 3-en genieten!
Jeetje wat een rotsituatie en dat is nog zacht uitgedrukt. Wel een prachtige echo met een mooi wonder heb je, probeer dat zoveel mogelijk te koesteren. Wat andere mensen vinden... Lekker laten lullen snap dat het niet leuk is maar omstandigers hebben altiid wel wat te zeuren op een ander. Zelf heb ik ook ptss gehad en weet hoe moeilijk dat voor diegene is maar ook voor de mensen die dicht bij je staan. Ik wil je wel het advies meegeven zelf een grens te trekken anders word er misschien teveel over je heen gewalst en dat bedoel ik niet gemeen want waarschijnlijk heeft hij het op dat moment helemaal niet kn de gaten. Ik hoop dat jullie alsnog een mooi gelukkig gezinnetje worden met zijn drieen. Liefs Eline
Meis gefeliciteerd, je bent de trotse moeder van een mooi wondertje! Wat een prachtige echo foto's......smelt!!!! Je moet nu je weg gaan zoeken. Deze situatie: jij zwanger(wat echt super is) en je ex die nu niet met je kan/wil zijn. Is 1van de laatste situaties waar je in wilt zitten. Toch heb je (hard gezegd) geen keus. Probeer vooral met jezelf en het kleintje in je buik bezig te zijn. Een woonplek zoeken, proberen deze situatie met je ex een plekje te geven en je langzaam gaan voorbereiden op de kleine die komt. Je kan dit zelf, maar het zou zoveel fijner en makkelijk zijn als je hier wat hulp bij gaat krijgen. Ik ken jou familie en vrienden/kennissen niet, maar er zal vast wel iemand zijn waarvan je weet dat ze positief reageren. Deel het met iemand, misschien ontvang je wel veel meer steun dan je nu denkt. Blijf hier lekker van je afschrijven en advies vragen(als je dit wilt) wij zullen je er sowieso doorheen proberen te slepen. Voor zover dat met deze afstand kan.
Gefeliciteerd meid! Ik sta er ook alleen voor. Huurflatje, geen werk, weinig geld... Maar geloof me het is het allemaal waard. Ik heb getwijfeld of ik het kindje moest laten komen, maar na de echo kreeg ik het niet over mijn hart om het weg te laten halen. Nu ben ik 3 maanden moeder en het is geweldig!!!
Trek je niks van anderen aan. Mensen hebben toch vaak een oordeel. Je hebt een prachtig kindje in je buik waar je voor gaat. Hij weet niet wat die missen gaat. Probeer van je zwangerschap te genieten. Ik hoop voor je dat de vader ooit nog bij draait als je verder met hem wil.
Het is zeker wel een geschenk en daar mag je zeker heel trots en blij om zijn! Veel vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen, zouden er een moord voor plegen! ik snap echter wel je situatie, zoek een eigen plekje en zorg voor een gezonde zwangerschap. Een ander kun je niet veranderen, je kunt wel je eigen leven sturen voor zover mogelijk! Mijn ex vriend, ook de vader van mijn kindje, heeft PTSS en ook ik heb PTSS, dus mocht je vragen hebben of wat dan ook, stuur me gerust een berichtje hoor. Hij zal eerst zelf zijn probleem moeten inzien en vanuit daar kan hij aan herstel werken.. Bij de een duurt het alleen veel langer als bij de ander. Geniet van je zwangerschap en kop op! ik zie je berichtje wel tegenmoed als je er behoefte aan hebt .