Onze zoon (2,8) is geboren na een (voor mij) snelle bevalling (4:15), hij huilde veel en na 2x ziekenhuisopname bij een osteopaat beland en daar bleek dat hij het KISS-syndroom had (beknelde zenuw in de nek). Gelukkig hielpen de behandeling en kregen wij een heel ander kind. Met het doorkomen van de tanden en kiezen ging hij wel weer de zelfde kenmerken vertonen door zich uit te strekken en veel huilen (krijsen) Hij heeft nu alle tanden en kiezen en is over het algemeen gewoon een normaal kind met zijn peuterstreken. Maar toch zijn er periode's/nachten dat hij weer zo krijst en zich afzet in zijn bed of tegen ons, hij wil dan niet bij ons in bed en ook niet in zijn eigen bed. Wij worden er soms dol van. Het breekt soms echt op. Vannacht was het ook weer zo ver, nu hoeven wij vandaag niet te werken dus maken het ons maar makkelijk, maar als wij moeten werken breekt het mij echt op. Van sommigen krijgen wij te horen laat hem toch testen op autisme (van mensen die zelf autisme kinderen hebben). Maar daar is zo vinden wij geen reden voor want overdag is er niks aan de hand. Ik heb het er met de juf van de PSZ over gehad en zij zegt ook dat hij op de PSZ gewoon normaal is, maar zij heeft beloofd als ze wat ziet ze het zegt. Komt dit verhaal herkenbaar voor bij iemand? Is dit de leeftijd? (mijn dochter had deze dramanachten niet)
Nou, heb 2 kids met autisme en als ze dat hebben dan is er toch wel meer aan de hand dan alleen soms snachts huilen/krijzen. Om echt te kunnen achterhalen wat er is moet je meer vertellen over wat ie snachts doet. Als ie zo krijst/huilt, is ie dan bereikbaar? Beantwoord ie vragen? Of is ie alleen maar in paniek? Als ie in paniek is en niet wilt dat je hem aanraakt en alleen maar huilt/krijst dan is dat nachtangst. Kan hij niks aan doen en hij kan het ook niet navertellen. En is ie na dit gedoe ook klaarwakker? Gaat ie weer slapen? Kalmeert ie na minuten? uren? Helemaal niet meer en duurt het krijzen/huilen urenlang?
Hij wil dan niet aangeraakt worden, hij antwoordt overal nee op. Ik laat hem uitrazen en neem hem dan bij mij in bed en hij valt op/naast mij in slaap, soms helpt alleen de borst als troost en valt hij in slaap. Het duurt ongeveer een kwartier/half uur.
ja, is nachtangst. Heeft niks met autisme te maken. Tegen nachtangst valt niks te doen. Moeten ze vanzelf overheen groeien. Mijn oudste had het ook ( vreselijk eng is dat omdat ie ook zijn ogen dan open heeft maar je ziet gewoon dat ie er niet is zeg maar. Hele lege ogen. Doodeng werkelijk waar ) Nu heeft ie het alleen nog als ie ziek is/hoge koorts heeft. Maar je voelt je dan zo machteloos he als ze het hebben. Want alles wat je doet maakt het alleen maar erger. Je kan er alleen maar voor ze zijn en zorgen dat ze zichzelf geen pijn doen.
Ik vind het nog al wat dat mensen in je omgeving roepen dat het autisme is, gewoon omdat ie niet slaapt in de nacht / cq krijsen. Je kind is een peuter of een kleuter? Dan is autisme via bepaalde kenmerken te "achterhalen" en dat zal echt geen nachtelijk krijsen zijn. Misschien een nachtlampje aan? Toen mijn dochter ziek was, had ze veel baat bij een nachtlampje, dan werd ze wakker en raakte ook in paniek. Niet helemaal dezelfde situatie als jou, TS, maar misschien toch een bruikbare tip
Nee is geen autisme denk ik. Blijkbaar snachts heeft ze pijn emotioneel of fysiek. Ik herken het omdat dochter ook zo doet snachts als ze pijn lijdt. Ze zit dan rechtop bij ons huilt en wil niet aangeraakt worden. En het wissels met juist wel willen geknuffelt worden. Mijn dochter slaapt vreselijk snachts maar ik heb van nog niemand gehoort over autisme. Al ze heeft wat van dat plannen, patronen, opruimen, schoon houden etc. maar zelds dat is niet genoeg voor kenmerken want belaagrijke kenmerken zijn toch wel: afzondering, frustraties, niet lachen, dwang, niet doen iets als je vraagt, laat praten, voorsprong of achterloopt, obbsessie met iets cijfers bijv of letters etc. Bij 2.5-3 jaar autisme is vrij makkelijk te zien of vast te stellen al. Voor autisme heb je meer kenmerken nodig dan alleen huilen snachts.
Ik dacht ook meteen aan nachtangst. Hebben de oudste en middelste hier ook allebei gehad, de jongste zal nog wel volgen denk ik zo.
De buren hebben een zoon met autisme, en zij begonnen er ook over bij ons. Wij hebben doordat mijn zoon dit heeft ook geen goed contact meer met de buren, volgens hun moesten wij hem maar op de zolder leggen en laten huilen dan zou het over gaan. Ik heb een broertje waar autisme is vast gesteld toen hij 12 jaar was en mijn ouders begonnen ook over autisme (voornamelijk mijn vader). Maar ik herken het gedrag van mijn zoontje dus ook totaal niet van wat mijn broertje op die leeftijd had. Hij gaat na in januari naar zijn nieuwe slaapkamer op de zolder, wij willen hem ook voor zo ver dat kan bij een peuter betrekken bij het inrichten van de kamer. Hij slaapt nu nog in een ledikant en krijgt dan een groot bed, wij gaan in ieder geval zorgen voor een extra matras die we onder zijn bed schuiven en als hij dan angstig is dat een van ons bij hem gaat liggen
Onze dochter heeft dit onlangs ook een tijdje gehad. Krijsen, gillen, schreeuwen. Vooral als mijn vriend naar haar toe ging, geen contact te krijgen. Ze wilde alleen maar bij ons slapen, verder was niks goed. Nou heeft ze een spannende tijd achter de rug (psz, broertje, sint maarten, sinterklaas) dus ik denk dat ze gewoon veel te verwerken heeft. We hebben een nachtlampje gekocht en sindsdien slaapt ze weer 9 van de 10 nachten in haar eigen bed. Als er sprake is van autisme moet je idd overdag ook dingen opvallen, dat uit zich echt niet alleen bij het slapen.
Waarom ga je niet een keertje terug naar de osteopaat? Ook bij slaapproblemen kunnen ze helpen? Autisme is wel een beetje vergezocht bij slaapproblemen.