Dit topic is bedoeld om je hart te luchten over dingen die je van je kids lastig vind, hun eigenaardig heden en. Ik heb opzich een best makkelijk en rustige dochter van 5,5. Maar ze wil bijna niet ergens anders spelen. Ook niet logeren bij mijn ouders en broer en zus gaat moeizaam. Ik ben ook tbm en vind het zwaar dat ze zich nu weken zelf lastig kan vermaken en aan mijn lip hangt. Pff need some fresh air! wie herkent dit?
Hier een zoon die heel erg aan mij hangt en zeker nu hij ziek is is het 100x per dag mama ik moet NU met je knuffelen! Is niet erg voor een dag of 2 maar nu is het al 8 dagen zo! En dochter enorm eenkennig dus als ik met zoon naar de HA moet kan ik dochter nergens even stallen dus met 2 op de fiets en beide niet in hun hum. Ow en als ik dan toch mag klagen dan zou ik ook wel weer een nacht door willen slapen want dat zit er nu ook even totaal niet in
haha ja kan ik ook wel een boekje vol over schrijven Vooral mijn jongste zoon heeft soms hele eigenaardige dingen. Zoals dat alles altijd precies moet gaan zoals hij gewend is, het mag niet anders gaan anders is het drama. Hierdoor vaak drama's omdat ik ook best veel werk en de oppas (oma) het dus niet hetzelde doet als ik of andersom.. Wil ook niet uit logeren, is nog nooit gelukt altijd moesten we hem weer ophalen dus proberen het ook niet meer. Heel soms even uurtje spelen bij opa en oma als ik naar de dokter moet ofzo maar zelfs dat is vaak een drama. Mijn vriend en ik zouden dolgraag eens een weekend of dagje met zijn tweeen zijn maar dat lukt dus voorlopig niet..
Knuffelen is wel fijn, maar op een gegeven moment wil je echt ruimte. Met andere woorden een uur ff rustig zitten met een bakkie en een boek,laptop of tv. Faye, dat is ook niet altijd prettig. Kan hij dan er ook niet tegen als er een afspraak dan niet doorgaat etc? Kijk en mijn dochter is weer erg flexibel daarin.
Ik heb een dochter van bijna 5 die heel gevoelig is voor dingen. Afscheid nemen is een drama bijvoorbeeld. Verandering is heel moeilijk en ze huilt snel. Soms wordt ik gek van dat huilen... Afscheid nemen gaat nu na een jaar op school wel iets beter. Net met zwemles begonnen, en daar beginnen we dan ook weer van voor af aan... Wachtend: pff ik ken het! Erg dan he, dan moet je soms heeeeeel ff tot 100 tellen
Onze dochter, 2,5, is heel er van de 3 R's. Ik zelf trouwens ook, ik moet ook weten waar ik aan toe ben. Als baby was ze snel overprikkeld na bv boodschappen doen of een paar winkels bezoeken. Dan was het bij thuiskomst standaard een drama. En dan deed ik niks geks hoor, gewoon in de Maxi-Cosi, in de auto, winkels snel bezoeken en weer naar huis. Ik vraag me nog steeds af hoe die andere moeders dat toch doen, een baby de hele dag op sleeptouw nemen, want denk maar niet dat dát kon, mevrouw wilde ook niet slapen in de wandelwagenbak. Het liefst sliep ze gewoon in haar eigen bed. Bij een eventuele 2e ga ik me ook aan vast dagritme houden, maar ik zal wel vaker de deur uit gaan, geen uren, maar wel laten wennen dat het soms ook gewoon een keer anders moet dan normaal. Ik werd namelijk een soort kluizenaar, want elke keer een overprikkelde baby, nou, dan is de lol er snel vanaf om de deur uit te gaan. Ze zit nu midden in de peuterpuberteit, ze heeft er behoorlijk last van en nu heeft ze dus ook heel veel baat aan het strakke dagritme wat we hebben. Gelukkig ben ik thuisblijfmoeder, dus we hoeven niet met haar naar hot en her te slepen. Voor de rest heeft ze geen eigenaardigheden, ze is een pittige tante, ontwikkeld zich snel en moet veel uitdagingen hebben, heb mijn handen vol aan haar, maar aan de andere kant heeft ze zoveel dingen waar we enorm gezegend mee mogen zijn; goed eten, goed slapen, bijna nooit ziek en gewoon een vrolijke meid(met af en toe een echte puberdag, hahaha!).
Hier een kind dat heerlijk grappig is, superlief en soms .... nogal geleid wordt door haar emoties, zeg maar. Dus dan speelt iedereen lekker en loopt onze meid ineens stampend weg en snapt niemand waarom. Zijzelf ook niet altijd. Of kan ze niet ontspannen in het spel met anderen, maar probeert ze de hele boel te regelen. Niet echt handig als iedereen gewoon lekker wil spelen. Ze heeft een wat andere belevingswereld dan de kindjes uit haar klas; veel fantasie, veel empathie voor en interesse in beestjes, trekt sneller naar volwassenen. Ik herken er veel van mezelf in. Een heerlijke open en nieuwsgierige dame die soms wat apart is. Gelukkig heeft ze wel veel vriendinnen die komen spelen.
Wij hebben een heerlijk puberend, pittig meisje van bijna 2,5 jaar op het moment. Ze wordt met de dag brutaler, heeft altijd een weerwoord en durft mij of haar broertje ook te slaan Aan de andere kant is ze heel sociaal, stapt op iedereen af, trekt en krijgt aandacht van iedereen en zingt de hele dag. Ze maakt daarbij een enorm kabaal Ze is zo totaal anders dan ik, dat ik het soms best moeilijk vind om dit van haar te accepteren. Toevallig bedacht ik me dat vandaag (lastige dag achter de rug).