Onze zoon van 1 jaar en 15 maanden wil s'avonds niet meer op bed. Ik ben voor een maand geleden bevallen van onze 2de zoon. Ik heb 3 weken in het ziekenhuis gelegen al met al. De eerste keer heb ik er 2 nachten gelegen en mocht ik weer naar huis. Ik moest wel elke week naar de gyn toe. Mijn bloeddruk was te hoog en ik had eiwitten in mijn urine daarom moest ik opgenomen worden. Ikmoest zondag weer komen voor een ctg en die was goed. Maandag moest ik weer naar de gyn en ja hoor weer mijn bloeddruk was weer hoog en weer eiwitten in mijn urine. Ik mocht nog even weer naar huis toe om het een en andere te regelen voor mijn zoontje. Dus moest me dinsdagmorgen om 8 uur melden zodat ze me gingen inleiden. MIjn zoontje was dus bij mijn ouders omdat mijn moeder toevallig vrij was die dag. Het inleiden heeft geen infect gehad. Heb de hele week verder in het ziekenhuis gelegen enmijn zoontje kwam elke dag langs. Dinsdagavond is hij met zijn andere opa en oma mee gegaan omdat mijn moeder weer moest werken. Donderdag ben ik nog weer gestrip maar heeft ook neit geholpen. Ik mocht vrijdag met weekend verlof maar moest wel even elke dag terug komen voor de ctg en bloeddruk meten. We zijn dus zaterdagmiddag naar mijn schoonouders gegaan omdat onze zoon daar was. Daar gegeten en ik heb hem op bed gedaan en toen zijn we weer naar huis gegaan. Zondag avond weer naar het ziekenhuis toe. Maandag heb ik een ballon katheter gekregen en ik ben dus s'avonds bevallen van onze zoon. Ik heb nog tot vrijdag in eht ziekenhuis gelegen omdat onze zoontje een slechte start heeft gehad. Dus onze oudste zoon kwam ook elke dag langs maar ging dus ook weer weg. Ik ben dus vrijdags thuis gekomen. Om een lang verhaal kort te maken Zou het kunnen dat onze oudste zoon bang is dat ik weer weg ga. Als ik hem op bed breng s'' avonds dan gaat hij wel liggen maar zodra ik weg loop gaat hij huilen en is hij niet meer stil te krijgen. Het duurt soms tot 11 uur voordat hij gaat slapen. Nu heb ik hem dus gisteravond bij ons in bed gedaan en ben er zelf bij gaan liggen maar dit is natuurlijk ook niet de oplossing. Weet iemand hoe ik hier meemoet omgaan? s'middags slaapt hij anderhalf uur en dan is het geen probleem.
Ik heb er geen ervaring mee, maar zal je vertellen hoe ik dit, denk ik, zou proberen op te lossen. Ik denk dat ik hem wel in zijn eigen bed zal leggen en dan zou wachten tot hij in slaap valt. Ik denk dat als hij weer dat vertrouwen heeft dat je er bent dat het dan vanzelf weer goed komt. En tegen hem zeggen dat je snapt dat het voor hem ook allemaal moeilijk is geweest. Hij zal misschien niet snappen wat je zegt, maar wel wat je bedoelt en ik denk dat kinderen het fijn vinden dat hun gevoel erkent wordt. Begin ik nu zweverig te klinken? Hij moet natuurlijk ook zijn aandacht verdelen nu, dus er is een hele hoop gebeurt in zeer korte tijd in zijn nog jonge leventje. Succes!