ik heb ook geen superband met mijn oudste broer. kan niet op hem rekenen en hij vind dat hij helemaal niets voor mij hoeft te doen, terwijl zijn vrouw alles voor haar familie doet. Van mijn part komt ie niet. hij zal toch op vakantie zijn tegen die tijd en hoop eigenlijk dat ie niet eens komt als ie terug is.
Ik zit er al jaren mee. Het vervelende is dat mijn vriend het echt niet door heeft dat dit echt niet klopt. Hij neemt het altijd voor ze op, laat zich compleet ondersneeuwen. Het frustreert mij heel erg. Ik ben eens voor onze privacy opgekomen, dat is al jaren geleden. Ik denk dat ze mij dat nog steeds kwalijk nemen. Iemand zei dat mijn vriend dat onzekere opzij moet zetten en voor zichzelf op moet komen. Vind ik ook! Het is alleen zo dat mijn vriend heel onzeker is (juist door de houding van moeder en zus van jongs af aan?) en dit dus niet opzij zet. Zij hebben toch altijd het laatste woord. En hij is niet adrem genoeg om er tegenin te gaan. Dus speelt het maar door. Ik probeer hem in te laten zien dat hij een betere behandeling verdient, maar dan blijft hij vaak met veel begrip komen waarom ze hem zo behandelen. De laatste tijd word ik er echt heel kwaad om. Misschien ontplof ik wel een keer als ik weer zoiets zie gebeuren. Ik ben helemaal niet zo, maar ik maak me er al zo lang zo kwaad over! Mijn vriend is hartstikke zachtaardig. Heeft altijd veel respect voor hun, maar andersom...
Ik sta er in ieder geval niet van te kijken. Zie het eens zo: Waarom zou zijn zus nu ineens veel met je vriend op hebben? Die behoefte is niet veranderd, lijkt me. Ik zou ook niet echt weten hoe een kind een verschil moet maken... Even heel lullig hoor, maar volgens mij doet hij er ook niet toe in haar ogen. Zoals ik al zei maakt een kind geen verschil.
Waarom maak jij je er zo druk om? Het is zijn familie en hij heeft er zelf geen problemen mee. Ik zou zeggen: Vergeet het. Accepteer dat het zo is. Je vriend is nou eenmaal zo. Hij heeft er geen probleem mee. Waarom zou hij moeten veranderen? Het is een hele grote verandering om ineens assertief te worden als je dat nooit bent geweest. Je bent toch voor hem gevallen zoals hij is? Waarom wil je dan dat hij verandert? Pas maar op dat dit niet een probleem tussen jullie beide wordt. Is allemaal goed bedoeld advies hoor! Soms is het beter dingen te accepteren dan je zo druk te maken en alles met man en macht proberen te veranderen.
Dit is het eigenlijk. En als zij er in zijn ogen nou ook niet toe deed, dat is het gelijkwaardig en wat mij betreft dus prima. Maar wat ik heel erg vind is dat de relatie helemaal niet gelijkwaardig is. Moeder en zus voelen zich beter dan mijn vriend en zijn min of meer vriendinnen van elkaar. Houden elkaar allebei de hand boven het hoofd en zij vinden elkaar belangrijker dan mijn vriend. Mijn vriend doet er voor allebei niet zoveel toe. Dus zeggen en doen zij alles bij mijn vriend, waardoor hij niet met respect behandeld wordt. Andersom wordt er wel verwacht dat hij wel respect heeft voor zijn moeder en zus. En dit heeft hij dan ook. Hij doet precies wat zij zeggen, doet altijd wat er van hem wordt verwacht, staat altijd klaar. Enig weerwoord of kritiek mag er niet gegeven worden van mijn vriend uit. Dan houdt de een de ander de hand boven het hoofd en wordt mijn vriend wederom de mond gesnoerd. Want dan was een sarcastische opmerking maar humor bv. Maar mijn vriend mag zelf wel veel kritiek en desinteresse ontvangen. Dit is gewoon ongelijkwaardig en ik kan hier helemaal niet goed tegen. Misschien mijn fout, maar ik kan moeilijk aanzien hoe een goed persoon zo afgekraakt en als onbelangrijk wordt gezien. Een kind zal dit inderdaad niet veranderen. Ik heb mijn post hier geplaatst omdat ik even dacht dat ik gek was, dat ik dingen zag die er niet waren. Dat het normaal is dat hij een jaar lang min of meer buiten het kindje om wordt gehouden. Zijn zus hoeft echt niet ineens veel met mijn vriend op te hebben. Maar iemand een heel jaar totaal niet bij je kindje betrekken, je kindje er niet eens op wijzen dat je broer er is, of nooit een keer het kindje op schoot zetten oid, dat is wel het andere uiterste. Het is een hele moeilijke situatie. Het ergste vind ik nog wel dat mijn vriend niet ziet dat hij een betere behandeling verdient, en eigenlijk bang is voor zijn moeder en zus, en er dus vaak niet tegenin gaat, en uiteindelijk toch dingen doet die zij gewoon van hem eisen, soms zelfs door hem onder druk te zetten. Ik vind dat heel moeilijk.
Ik wil niet lullig zijn hoor, maar eigenlijk begrijp ik niet waarom het jullie zo boeit. Ik bedoel, het is het kindje van zijn zus en als hij sowieso nooit een goede band met haar had, waarom zou dat kindje van haar dan opeens zo belangrijk voor hem zijn? Ik zet mijn kindjes ook niet op schoot bij mensen waar ik geen goede band mee heb, ook niet als het familie van me is. Het is misschien beter om wat afstand te houden van die familie van hem als zijn moeder en zus zo raar tegen hem doen. En waarom beginnen jullie dan zelf niet gewoon aan kindjes? Dan hebben jullie je eigen kindjes, waar je het fijn mee kunt hebben.
Het gaat niet om het kindje. Het gaat meer om het idee/principe dat het gewoon denigrerend overkomt naar mijn vriend toe door hem zo straal te negeren. Alsof hij er totaal niet toe doet. Dat boeit mij heel erg, niet het kindje zelf. Ik wilde weten of mensen het normaal vinden dat hij zo wordt genegeerd hierbij. Omdat dit een forum is over zwangerschap e.d. dacht ik dat ik het hier wel kon kijken of de meeste mensen hun broer/zus ook zo straal zouden negeren als er geen goede band mee hebben.
Hoi meid, Er is zo'n liedje van Frank Boeijen en dat heet "de wind nam hem mee" en daarin wordt gezonden "zoals een broer voor zijn zus hoort te doen" en telkens als ik dat hoor heb ik het moeilijk, want mijn broer heeft het zo druk met zijn eigen leven dat wij (zijn familie) er niet meer echt bijhoren.. dit is dus een beetje de andere kant.. Hij is niet op mijn verjaardag gekomen (druk) en heeft me nog niet met mijn dikke(re) buik gezien.. ik heb erover gepraat met mijn moeder en die zegt dat ik het los moet laten, maar we waren vroeger dikke maatjes en het kwetst me dat al het contact van mij af moet komen en ik mis hem ontzettend..er is geen ruzie of zo.. totaal niet, maar ik vraag me af of hij meteen komt als zijn nichtje geboren is.. dat heeft hij bij mijn zus ook gedaan, maar ik twijfel er aan.. hij heeft geen tijd voor ons.. zoals ik dit lees betwijfel ik of het echt bij dit onderwerp past, maar ik kan het begrijpen dat je hier mee bezig bent.. x
ik heb helemaal geen band met de kinderen van mijn zus.. en ook met haar niet. heel af en toe ( 1 keer per 2 jaar ofzo) dan tref ik ze bij mijn ouders.. en dat is het dan. Ik heb geen idee of ze op hoogte is van mijn zwangerschap.. ze wist wel dat ik nog kinderwens had en daar werd toen heel afwijzend op gereageerd. Ik vind het dan ook niet vanzelfsprekend dat als je met zus geen band hebt.. je het wel zou krijgen met haar kinderen.
ze vond het belachelijk omdat ik al 38 was toen wens er nog was.. en ik al 2 kinderen had... ze vond het asociaal om nog meer kinderen op de wereld te zetten.
Ik denk ook eigenlijk niet dat wij een goede band met het kindje van zijn zus krijgen. Het zou misschien ook wel raar zijn als dat wel zo zou zijn. Ik vind het alleen heel denigrerend naar mijn vriend toe komen. Hij is toch oom van het kindje, en hij zou er net zo goed bij moeten horen. Helaas heb ik dus vaak het idee dat hij niet serieus wordt genomen en dat hij als niet belangrijk wordt gezien. Hem totaal niet betrekken bij het kindje vind ik daarbij in diezelfde lijn horen. Ik vind dat dus vooral denigrerend overkomen tegenover mijn vriend. Waarschijnlijk zal ik me er bij neer moeten leggen, maar dat is niet altijd even makkelijk. Het gaat niet om het kindje, het gaan mij om de denigrerende behandeling die mijn vriend steeds krijgt op verschillende manieren. Ik zie dit als 1 ervan. Niet leuk Limmeke, dat ze zo op jou reageerde. Is ze er nog op terug gekomen of heeft ze nog haar excuses oid aangeboden?
Ik word er zo moedeloos van! Vriend heeft kritiek gehad (terecht) op zijn zus. Moeder springt meteen weer in de bres. Volgens haar moeten mijn vriend/wij zelf contact zoeken met zijn zus dmv uitnodigen, aandacht aan kindje geven enz enz. Van zijn zus uit hoeft volgens haar niets te komen. In het verleden heeft mijn vriend haar weleens uitgendigd. Dan heeft ze het of te druk of ze vindt het niet leuk wat hij voorstelt om te doen. Als je dan zelf nooit met een ander voorstel komt of als je het altijd te druk hebt voor je broer maar niet voor andere mensen dan is de conclusie toch gauw getrokken?? Echt verschrikkelijk, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Van zijn zus uit hoeft niets te komen, maar er wordt wel van ons verwacht dat wij voor alle verplichte nummers klaarstaan. Als we dan niet willen komen is het huis te klein. En als we er dan toch zijn (mijn vriend dan want ik ga vaak niet eens meer mee) dan worden we gewoon straal genegeerd of krijgt mijn vriend alleen maar gekat en kritiek te horen. Wat moet ik nu hiermee? Ik word er helemaal gek van.
Waarom wil je überhaupt nog contact met zulke lui? Zoveel mogelijk links laten liggen. En laat ze maar katten en bekritiseren. Als jullie niet mee willen, gewoon niet doen. Zéker niet voor hun.
Ik denk er precies zo over. Alleen mijn vriend laat zich altijd domineren en doet toch wat zij zeggen. Dat is het probleem eigenlijk.
Dan gaat hij toch alleen? Vertel hem maar dat je je rot voelt bij hen, vanwege hoe ze met hem omgaan. En wat ze zeggen en doen. Is misschien ook een beetje self-preservation... Als hij alleen gaat, merk jij niet hoe ze hem onder de voet lopen. En hem deert het schijnbaar niet.
Zo gaat het ook vaak. Ik blijf het wel moeilijk vinden omdat ik weet hoe het er daar aan toe gaat als hij alleen gaat en dat mijn vriend niets ertegen doet. En soms krijg ik dus wel mee hoe hij gedwongen wordt dingen te doen. Ik vind het jammer dat hij hierin mee gaat en geen tegenstand biedt. Vind ik echt zonde en moeilijk om mee om te gaan.
Misschien iets raars hoor, maar kun je niet met een prof gaan praten? Die kan je misschien leren hoe je er mee om kunt gaan, zonder dat het je van binnen opvreet. Je hoeft niet gek te zijn om hulp te zoeken
Dat vind ik toch iets te ver gaan. Het is heel vervelend allemaal. Ik moet er toch zelf mee proberen om te gaan, maar dat is niet altijd even makkelijk. Even 1 ding spuien nog. Toen mijn schoonzusje bevallen was is mijn vriend niet meteen op kraamvisite gegaan. Wel snel gaan kijken een keertje toen ze net bevallen was. Echte kraamvisite met mij was 1 maand later of zo. (dit is inderdaad vrij laat) Mijn vriend heeft toen commentaar gekregen van zijn moeder toen hij nog niet geweest was, en dat het wel zijn zus was waar het om ging. En dat het daarom niet netjes was dat hij nog niet geweest was. Sinds 3 maanden hebben wij een nieuw huis. (ok is niet hetzelfde als een kind ) Zijn zusje woont op 10 min afstand met de auto. Zij is nog niet 1 keer langs geweest om te kijken. Verder belt of informeert zij nooit. Toen mijn vriend hulp vroeg ivm verhuizing (van mij had hij het niet hoeven vragen) kon dat niet omdat ze boodschappen moest doen en het kindje niet alleen kon laten thuis en een andere keer met dezelfde vraag had ze een loge dus kon er ook geen hulp komen. Voor mij is dit een duidelijk signaal dat ze haar broer dus niet WIL helpen. Maar dat terzijde. Mijn vriend heeft tegen zijn moeder gezegd dat hij het niet netjes vindt dat zijn zus nog niet 1 keer is langsgeweest of heeft gebeld ivm het nieuwe huis. En dat wij mensen met kinderen kennen die 100 km verderop wonen en die uit zichzelf bji ons zijn langsgekomen. Ik kan niet precies na vertellen wat zijn moeder zei, maar het kwam er op neer dat ze het weer voor zijn zusje opnam en iets zei in de trant van: dat vrienden niet hetzelfde is als je zus. Dit is weer zo'n vb waar ik dus helemaal niet tegen kan. Mijn vriend krijgt altijd commentaar over van alles, maar als hij dat andersom uit is het nooit waar. Ik word er heel erg moe van. Vindt het vooral erg voor mijn vriend dat hij zo behandeld wordt. Er is waarschijnlijk geen kant-en-klare oplossing, maar ik wilde het toch even kwijt omdat ik mij er heel erg aan irriteer.
@cat2: ik weet het fijne er natuurlijk niet van, maar als mijn zusje pas na 1 maand langs zou komen voor kraamvisite zou ik echt goed pissed off zijn hoor. Dit kun je echt niet vergelijken met een huis idd. Misschien dat ze daarom niet langs is gekomen?