Zit al een paar dagen in een dip(je) en knal het gewoon maar hier neer. Misschien heeft 1 van jullie een andere kijk erop en zie ik het allemaal wat positiever in. Nog een paar dagen en dan wordt onze kleine man 1 jaar, een mijlpaal! Ik vind het ontzettend leuk, maar ook een beetje emotioneel want wauw wat gaat de tijd snel. We laten een taart maken, de afbeelding heb ik al in elkaar geknutselt en natuurlijk een hoop slingers en ballonnen. Maar nu wat me dwarszit... we vieren die dag waarschijnlijk alleen met mijn schoonouders. Nu zal het heus wel gezellig worden hoor, maar ergens steekt het me. Zitten we daar met 4 personen en een 1-jarige met een taart voor 15 personen En als hij later zijn fotoboek doorkijkt en hij ziet zijn 1ste verjaardag zonder een groepje visite? Het maakt me verdrietig, we worden altijd geacht op te draven bij van alles maar terug komt niemand. (we wonen 125 km van onze familie af) Van de week vroeg mijn moeder wanneer we weer eens kwamen. ik zei, nou ja. De kleine is bijna jarig, neem aan dat we elkaar dan wel zien. Kreeg echt zo'n lauwe oh.. ja.. hmm. Dus ik denk niet dat ze komt. Na de bevalling is ze pas na 4 weken komen kijken en eigenlijk alleen omdat mijn neefje en zijn vrouw haar geen keuze lieten. "wij komen op kraamvisite en we nemen je moeder mee." Ze is toen wel meegekomen, maar na anderhalf uur moest en zouden ze weer weg. Mijn neefje en zijn vrouw hadden amper de kans hun drinken op te drinken. Mijn schoonouders bieden vaak aan dat ze mee kan rijden maar dat wil ze niet. En op het moment ben ik het onderwerp van roddel (alweer) in de familie, erg negatief en ook nogeens gelogen. Ik hoor van niemand iets meer en ik voel me zo familieloos. Was het mijn eigen verjaardag, soit... daar zie ik ze sowieso al jaren niet op. Maar dit gaat om onze kleine vent, onze trots. Lucht wel ff lekker op en ben benieuwd hoe jullie hier tegen aan kijken.
Oh, moeilijk zeg! En herkenbaar, helaas, al hebben wij dan de mazzel van hele lieve vrienden die de leegte goed opvullen, zowel fysiek als emotioneel... Heb je iedereen wel echt expliciet uitgenodigd? Ik weet dat dat in mijn familie altijd een 'ding' is: Ze verwachten van mij dat ik bij hun verjaardagen zelf uitvogel wanneer het gevierd wordt enz., maar voor verjaardagen bij ons moet er een uitnodiging komen, anders zijn ze er zeker niet Heel flauw, maar soms zijn mensen gewoon zo. Sterkte, meis! En weet je, ga anders gewoon wat leuks doen met zijn 5en op je kindjes' verjaardag! Dan valt het ook niet zo op dat het maar een klein clubje is *knuffel*
Pff wat een verhaal . Het is inderdaad niet leuk dat jullie maar met een klein groepje zijn, en je eigen ouders er ook nog eens niet bij zullen zijn!! Ik vind het erg lullig van je ouders, maar ook dat ze pas na 4!!! weken op kraamvisite zijn geweest. Ik zou, als ik jou was, gewoon helemaal niks meer laten weten aan je ouders, zij laten niet alleen jou, maar ook hun kleinkind in de steek, en dat kan ik mijn ogen écht niet! Als zij het contact niet opzoeken, zou ik het ook niet richting hun doen. Verder... Heb je geen vrienden/vriendinnen die je wil en kan uitnodigen op de verjaardag van je zoontje? Wij hadden ong. 30-35 mensen, waarvan het merendeel vrienden en vriendinnen van ons waren. Mijn familie woont ook ver weg (220km), maar de belangerijkste personen waren er.
Ik heb geen oplossing voor je, maar ik wil je wel sterkte toewensen. Ik zou het ook niet echt leuk vinden als zelfs mijn ouders niet op de verjaardag van mijn dochter zouden komen. Misschien een ideetje om dan ook vrienden van jullie uit te nodigen? Veel succes.
Ik herken je gevoel/frustratie wel hoor... Deze tip komt niet van mij maar van mijn oma, met wie ik vaak soortgelijke verhalen deel: Je kunt mensen niet dwingen en ook niet veranderen. Wil jouw familie niet komen? Dan is het hun gemis dat zij niet de 1e verjaardag van jullie kleine trots willen vieren. Waarom nodigen jullie niet ook wat goede vrienden uit? Vier het met degenen die het met jullie willen vieren omdat ze dat leuk vinden en die speciale dag met jullie willen delen. Dat hoeft niet persee alleen familie te zijn
Kun je niet die dag van zijn verjaardag naar bijv een dierentuin of grote speeltuin? Dan maak je er op die manier een bijzondere dag van.
Wie hebben jullie allemaal uitgenodigd? Heb je uitnodigingen gestuurd? Ik vind het echt rot van je moeder dat ze haar dochter en haar kleinzoon zo behandelt. Maar je weet wel waar je aan toe bent. Wij hebben echt heel veel mensen uitgenodigd voor de eerste verjaardag van de kindjes. Familie, tantes met neven/nichtjes, maar ook onze vrienden met hun kleine kindjes, onze beste vrienden enz. Gewoon een lekker groot (tuin)feest van gemaakt.
woow ik kan me ontzettend voorstellen hoe je je voelt voor mij waren alle 1ste verjaardagen ook erg vol emotie toch het eerste jaar waarin ze het meeste leren en gaan doen, en dan te bedenken dat jij straks met 4 man zit ik vind het wel heel sneu ik vind de tip van jada dan ook wel heel goed een speeltuin of dierenpark dan heb je in elk geval leuke foto's voor later ook en bedenk ook dit, hoe hard ook wees blij dat de mensen komen wie écht van je kleintje houden, je moet maar zo denken liever 3 mensen die oprecht zijn dan 10 die niet oprecht zijn want ook dat levert geen leuke foto's op
Joh, wat rot zeg! Ik denk dat het voor je kindje niets uitmaakt en dat het uiteindelijk fijner is om een verjaardag te vieren met mensen die van harte komen, maar het is natuurlijk vooral voor jullie niet leuk... Je zou denken dat mensen juist voor je kleintje wèl zouden willen komen. Ik hoop dat jullie uiteindelijk toch echt een leuke dag hebben met elkaar! Groetjes!
Uitnodigingen voor verjaardagen doen we in onze families niet aan. We sturen alleen kaarten bij bruiloften en begravenissen Meestal bellen we van te voren op welke dag er gevierd wordt. Het gaat hier alleen om mijn moeder, mijn vader is een paar jaar geleden overleden. Mijn man zegt weleens: Als je vader er nog was geweest hadden we ze bij de deur weggekeken. Dan stonden ze om de haverklap op de stoep. Ik snap wel dat er veel veranderd is, eerder kwamen we voor ieder wissewasje die kant op maar dat gaat niet altijd met een kleine. In het begin van mijn zwangerschap heeft mijn moeder 2 tia's gehad en daar is ze erg door veranderd. Maar ik weet niet of ze zonder die tia's wel was gekomen of ook had gewacht tot we weer eens die kant opkomen. Vrienden hebben we niet zoveel, mijn beste vriendin zou zielsgraag hier zijn die dag. Maar haar financiele en persoonlijke situatie laten dat niet toe. En van haar begrijp ik dat ook, weet dat ze aan ons denkt en ze zal zeker van zich laten horen die dag. We hebben afgesproken op de dag een lekker lange wandeling te maken en het wordt ook echt wel gezellig hoor. Ik voel me alleen zo teleurgesteld in mijn kant, mijn familie.
he bah wat mega rot wat vervelend dat je zo'n lauwe reactie van je moeder krijgt op de vraag of ze naar je zoontjes verjaardag komt en dat ze ook pas zo laat kwam kijken toen hij geboren was jeetje dat zou ik ook echt niet leuk vinden. ik zou gewoon iedereen uit nodigen die je wilt, en als ze dan niet komen dan weet je het wel gelijk. Kijk dan kan je moeder vragen van wanneer Jij weer een keer komt, maar dan zou ik zeggen tsja als jij niet eens voor zijn kleinzoon zijn verjaardag wilt komen waarom zou ik dan langs jullie komen? Ik snap dat het totaal niet leuk is en dat je je echt familie loos voelt, maar wat iemand anders ook al zei, je kunt mensen niet dwingen, en anders zitten ze daar ook misschien met zo'n gezicht van ik Moet hier zijn, of willen ze binnen een uurtje weer weg zijn.. wat anderen ook al zeiden, ga lekker wat leuks doen als jullie echt met zo'n klein clubje zijn, dan valt het niet zo op en dan word het vast een hele leuke dag, je zoontje is in iedergeval omringd door mensen die echt veel van hem houden en om hem geven! dikke knuffel!
He getsie, dat lijkt me echt heel vervelend zeg. Kun je niet lekker een dagje met je schoonouders en de kleine een dagje naar de dierentuin gaan ofzo? Heb je toch nog een hele leuke dag en zijn jullie er lekker op uit
Dierentuin gaat hem niet worden, maar vlakbij is een kinderboerderij en dat is natuurlijk leuk om heen te wandelen Zijn we laatst ook geweest en hij vindt het super die beestjes. En s.ouders vinden dat alleen maar leuk, vooral s.vader die je niet om je heen moet hebben als je cameravrees hebt Ik weet ook wel dat het net als na de bevalling een mix is van mijn vader missen en niet snappen waarom wij niet de moeite waard zijn om bij langs te gaan.
ik snap hoe je je voelt. onze jongste wordt over enkele dagen 2. mijn schoonouders en de broer van mijn vriend komen niet. schoonvader is ziek en doet net of hij 3 keer per dag dood gaat. het zijn van die types die de hele dag binnen zitten voor de tv wij zijn vaak deboeman in welke vorm dan ook. zo zachtjesaan zijn we er behoorlijk klaar mee. zijn oma leeft nog en zou graag willen komen(van mijn vriend dus) maarja 250 km rijden is voor iemand van 85 ook niet echt leuk meer en dan een uurtje of wat later weer terug.dat wordt dus een telefoontje.mijn eigen opa's en oma's zijn helaas allemaal gestorven. mijn eigen moeder leef ook niet meer en sinds die tijd nu 10 jaar geleden heeft mijn vader al 30 vriendinnen gehad. ze hebben tegenwoordig bij ons ook een nummer. elke verjaardag zit er dus wel iemand anders bij want je moet niet proberen om ze niet mee uit te nodigen.mijn middelste zoon zit in de fase dat hij vooral zichzelf belangrijk vind dus dat is nog maar de vraag of die komt. mijn broer met zijn gezin nog niks op gehoord. de uitnodigingen zijn 4 weken geleden de deur uitgegaan en zo blijven er nog een handvol mensen over die wel graag willen komen. het zij zo, ik heb liever dat ze komen en graag komen en anders blijven ze maar weg.we maken het zo ook wel gezellig voor hem. ik hoop dat jullie ondanks alles toch een fijne eerste verjaardag voor jullie kleintje hebben.
Jee wat vervelend, hier komt de familie gelukkig wel maar vrienden haken ook steeds vaker af... nou ja, dan niet hoor... Mijn moeder is ernstig ziek maar die woont hier zo'n beetje om de hoek en heeft alles op alles gezet om hier met femkes eerste verjaardag te zijn, sindsdien is ze helemaal ingestort... Maar van Tia's kan je heel heel erg veranderen... mijn oma zo ook... Ze was altijd heel erg sociaal ed en nu riep ze dat ze mij niet lief vond als ik dit en dit niet voor haar deed ed... ze kunnen er ook erg depressief van worden en mijn oma heeft er vasculaire dementie aan overgehouden. Heb je geen leuke buren die misschien ook wel willen komen?
Jee, ik kan me voorstellen dat je je niet blij voelt met die situatie! Uiteindelijk mist je moeder een hoop, of dat nou te verklaren valt door die tia's of een door een ander excuus... ze mist veel aan jou en aan haar kleinzoon. Als andere familie zich wil laten inpakken door nare roddels - wat een ontzettend lage streek, trouwens - dan zijn ze hartstikke dom! Wij hebben al jaren geen contact met mijn ooms, tantes, neefjes en nichtjes (en grootouders toen die nog leefden) omdat mijn moeder slecht ligt bij haar broers en zus. Dat deed ontzettend pijn en ik heb me lang afgevraagd wat er dan zo mis met mij is dat ze mij ook niet meer wilden kennen. In november is ons dochtertje geboren, de eerste van haar generatie. We hebben hen niet eens een geboortekaartje gestuurd. Dan maar geen familie van die kant. Het zijn geen leuke mensen. Ik hoop dat jij - ondanks de stomme reactie van je moeder en je familie - toch een geweldige dag hebt met je zoontje. Jullie zijn de moeite waard, of je familie dat nou door heeft of niet. Ik las al wat geweldige tips om er toch een geweldige dag van te maken. En je moet maar zo denken, als hij straks die foto's ziet en hij ziet er allemaal mensen op staan die hij niet kent omdat hij ze toch nooit ziet, is het ook raar. Maar ik kan goed begrijpen dat het pijn doet! Sterkte!
Jeetje Blub, da's ook een flinke familie puinhoop! Helemaal met je eens hoor, gezellig wordt het voor hem echt wel. Dat wordt het hier ook, het is vooral mama die er mee zit. Maar die 1ste verjaardag ga ik genieten hoor en iedereeeeen (grinnik, arme s.ouders) vervelen met mijn "een jaar geleden zaten we nog...."-verhaal. Mijn vader vertelde me iedere verjaardag hoe de dag was dat ik was geboren en hoe hij me voor het eerst zag. (keizersnede) Zilvervosje, ook al van die top-exemplaren lees ik. Wat is dat toch met familie dat ze zo naar kunnen doen? Dat zou toch je basis moeten zijn, waar je op terug kan vallen? 1 ding wat ik ons zoontje dus absoluut wil meegeven
Bij onze kids hun eerste verjaardagen waren er niet meer personen bij als alleen mijn ouders en ze hebben een geweldige dag gehad, wat wij hebben gedaan bij onze zoon is lekker een huisje gehuurd lekker gezwommen enzo dat was al deel van het kado! Het gaat niet om het aantal maar om het feit dat de mensen die er WEL willen zijn er ook echt zijn en ook wat voor je betekenen!