Denkt jullie omgeving ook dat je van suiker bent nu je zwanger bent? Hier wel. Ik was een paar dagen terug bij mijn broertje op bezoek, opa en oma waren er ook, en opa was bijna in shock toen hij hoorde dat ik een goede twintig minuten was komen FIETSEN daar naartoe???? Kon dat nog zomaar in mijn conditie van 28 weken zwangerschap? Ja hoor, en ik ga straks ook door het donker een half uur naar huis fietsen Een weekje eerder ging ik boodschappen doen met mijn schoonmama. Ze had onder meer tien kilo rijst nodig; zij kwam er net mee een winkel uit, ik was nog even snel iets wezen halen in een andere winkel. Het was duidelijk te zwaar voor haar, ze is de jongste niet meer, maar ze werd boos toen ik m over wilde nemen: dat kon echt niet meer hoor! Net zoals mijn schoonouders me al op mn donder gaven toen ik, negen weken zwanger, het goede nieuws bekend maakte bij thuiskomst van drie maanden buitenland: hoe had ik het in mijn hoofd gehaald om daarnet nog die zware tassen zelf uit de auto te tillen? En lief doet ook mee: hij heeft me wekenlang gek gemaakt met "mag je dat wel eten? Weet je dat wel zeker?" En ook van hem mag ik al maanden niks zwaars meer sjouwen, en mocht ik al toen we erachter kwamen niet meer hardlopen. Al maak ik van dat laatste ook weleens een beetje misbruik hoor: gisteren een kopje kapot laten vallen op de badkamervloer (vaatwasser staat in de badkamer), de scherven lagen letterlijk overal, heb ik hem op laten ruimen met mijn dikke buik als excuus Is jullie omgeving ook zo?
Ja hoor ik schoof/tilde een stoel aan de tafel zei mijn werkgever dat mag je niet doen! Tuuuuurlijk werk in de zorg... Wat denkt hij dat ik op de werkvloer doe?? Ohja en zn fourpack cola tilde ik mijn karretje in, zei mijn moeder geirriteerd waarom ik haar dat niet liet doen.. Vervolgens keek ze bezorgd mn kar in want er lagen maar vier appels, kiwi's en een banaan in dat is toch niet voldoende! Dus ik reageerde best fel haha "ja mam ik ben nu al een slechte moeder! Verwaarloos der nu al..!" oh en ik gooide er ook nog een "je bent net oma nu!" tussendoor toen keek ze wel lichtelijk geschokt haha. Ach ze bedoelde het lief.
Haha moet erg lachen om dit topic... Ik vind namelijk ook dat heel zwangeren zelf zo zijn. Jij bent een taaie voor jezelf net zoals ik haha. Ach je voelt zelf het beste wat je wel en niet kunt is mijn mening. Maar over alles prakizeren of je dat wel kan/mag is veel lastiger. Mijn omgeing is verder niet echt zo. Ze kennen me .
Ik ken het... Van mijn pa mocht ik met 8 weken niet op een trap staan om het plafond te witten, wel gewoon gedaan. Ik ken meerdere mensen die me nerveus aankijkn als ik mijn paard een appel ben gaan geven (beest.is 18 en is moeilijk te motiveren tot enige activiteit) het is niet dat ik er op ga rijden ofzo. Ik moet wel zeggen dat ik eerder teveel dan te weinig doe, ben denk ik iets te eigenwijs. Ik ben daardoor te laat wat.minder gaan werken (toen ik echt.niet meer vooruit kwam). Sommige dingen laat ik echt over aan mijn vriend, maar ik voel.me regelmatig vreselijk onthand omdat ik vanalles wil maar het fysiek niet moet doen... Soms doe ik het dan toch even snel ( bijv. Ff snel.iets bij een patient op mijn werk) en dan krijg ik daar later voor op mijn donder (harde buiken / pijn in mijn rug / bekken)
ja hoor... hier idd presies hetzelfde! En me nekharen gaan overeind staan... verschrikkelijk. Ik bepaal zelf wel wat ik zelf nog wel of niet kan.
Gelukkig niet. Ik heb mijn hele leven alles zelfstandig gedaan, en dan bedoel ik ook timmeren, tegelen, voegen, groot zeilschip varen. Mensen weten van mij hoe ik ben. Toe ik reuma kreeg heb ik zelf al geleerd om keuzes te moeten maken en dingen te moeten vragen. Nu laten de mensen me behoorlijk mijn gang gaan. Als mijn vriend echt vind dat het niet zo handig is vraagt hij wel zou je dat wel doen. Heel soms zegt hij dat het echt niet gaat gebeuren. Gisteren de baby kamer geschilderd. In alle rust en eigen tempo. Ging prima en vind het ook heerlijk om te kunnen doen.(was wel komisch, had geen klus broek meer waar ik in paste, dus in boxershort staan verven. Vond manlief wel een leuk gezicht ) Maakt wel dat ik dus zelf goed mijn eigen grenzen in de gaten moet houden.
Dat vind ik dan wel weer knap; hardlopen met zwangere buik van 32 weken.... Poeh, hoe krijg je dat voor elkaar?
Goed naar je lichaam luisteren . Nu loop ik niet meer hoor kreeg echt last van mijn banden dus dat was het teken om te stoppen. Maar je moet doen waar je je goed bij voelt en wat veilig is natuurlijk! Hoe je je voelt is subjectief en dus voor iedereen anders! Geniet ervan dames en succes!!