Terwijl ik dit schrijf, schaam ik me rot maar toch moet ik het echt even kwijt. Ik ben zó ontzettend bang dat mijn vriend iets overkomt sinds ik zwanger ben. Nu gaat hij over een paar dagen een paar dagen naar het buitenland (met het vliegtuig..) en zit ik in doodsangsten omdat ik bang ben dat zijn vliegtuig neerstort/gekaapt wordt. Hoe ik dit in mijn hoofd heb gehaald weet ik niet, maar ik denk er constant aan dat ik hem kwijtraak en niet meer zie/aan kan raken etc. Normaal ben ik helemaal niet zo'n angsthaas en ik probeer echt normaal te denken etc maar ik kan het niet helpen.. Ben hartstikke verdrietig en bang.. Stom he?
Nee joh helemaal niet stom. Toen ik net zwanger was dacht ik dat ook vaak en er is nooit iets gebeurt. Dat zijn volgens mij gewoon de hormonen. Gaat ook vanzelf weer over.
Volgens mij is dat "normaal". Toen ik zwanger was droomde ik vaak dat mijn man verongelukte (hij zit veel in de auto). Schijnen normale zorgen te zijn, dus geen zorgen! Eh.. En je zult merken dat je zorgen blijft houden, want nu ben je ergens verantwoordelijk voor, namelijk je kindje, dus wil je houvast.. etc etc.. Daar komt het waarschijnlijk vandaan. Probeer te ontspannen, stress is niet goed. Succes en veel geluk!
meid je hoeft je helemaal niet te schamen...klinkt erg bekend en moet zeggen dat ik er nog steeds wel beetje last van heb, als hij langer onderweg van werk naar huis is al...
Heel vervelend maar volgens mij heel normaal. Als ik alleen met mn man in de auto zit ben ik altijd bang dat ons iets gebeurt en dat de kindjes zonder vader en moeder komen te zitten. Als ik op werk ben en ik hoor een ambulance merk ik dat ik altijd even luister of die richting de creche rijdt. Etc etc. Tis erg loos, maar hoort bij het moederschap vrees ik. Probeer het een beetje normaal te doseren en laat die gedachtes niet te ver doorslaan.
Ik ben blij dat iemand schrijft over bang zijn. Ik ben ook vaker bang dat de mensen waar ik van hou iets overkomt. Een soort verlatingsangst ofzo. Misschien dat dat er al was, maar nu even extra eruit springt, nu je kwetsbaarder en zwanger bent. Bij mij lijkt het ook even erger. Kon ik vroeger gerust de hele week zonder mijn vriend, nu mis ik hem ontzettend en zit ik overdag echt op mailtjes te wachten en wil ik hem veel vaker bij me hebben. Daar schaam ik me ook een beetje voor. Maar het zal wel normaal zijn nu en later vanzelf uitdoven
ik ben ook bang nu sinds ik zwanger ben. Ik heb bij 'Echo's en onderzoeken' een topic waarin ik het geschreven heb (helaas weinig reacties)... Maar klinkt herkenbaar...
Hmm eigenlijk helemaal nergens voor nodig natuurlijk. Ik gooi het maar gewoon op de hormonen. Maar bedankt!
Ik begrijp je helemaal! Ik heb precies hetzelfde! Me man moest vorige week plotseling naar Turkije vanwege het overlijden van zijn opa. Hij is daar een weekje gebleven maar ik had echt de vreselijkste angsten. Heb wel 10 keer op schiphol.nl gekeken of hij al was aangekomen.. En dan was ik ook nog superbang dat ik opeens zou moeten bevallen en ik verder hier geen familie of vrienden in de buurt heb.. Veel sterkte meid, en voor je het weet is hij weer terug!
Mijn man had zich een keertje verslapen bellen ze vanaf zijn werk mij op. Ik in paniek naar huis want hij nam de telefoon niet op. toen ik thuis kwam was hij er niet meer. Ik heb echt giga zitten janken. even later belt hij op ben nu op mijn werk had me verslapen. In mijn gedachten zat ik al in het ziekenhuis aan zijn bed.