ik kan je geen tips geven want ben zelf ook bang, maar probeer zelf wel van het positieve uit te gaan! succes en gefeliciteerd!
Ik weet hoe lastig het is, zeker nadat ik die 2 mk had gehad. Ik heb vooral geprobeerd om afleiding te zoeken en te genieten van het feit dat ik op dat moment zwanger was. De ene keer ging het beter dan de andere keer. Sterkte met alles en probeer ook te genieten.
Dat probeer ik maar het is te mooi om waar te zijn... Na de eerste IUI raak!! (Niet door vruchtbaarheidsproblemen maar ik ben met een vrouw samen) Jij ook gefeliciteerd!!
Ik heb vorige week nog een topic geopend omdat ik zo bang was dat ik er wel mee kon janken. Ik heb eigenlijk maar 1 tip, lees geen enge verhalen Voor de rest is het afwachten en afleiding zoeken. Oja, en gefeliciteerd natuurlijk! Een juli kindje, ik ook
Ja geen enge verhalen lezen is een goede haha... Maar ja zo makkelijk om even te googelen he.. Probeer ik wel minder te doen.. Idd een juli kindje maar als ik een week later beval niet haha Jij ook gefeliciteerd!
Uitzitten en afleiding zoeken inderdaad. Ik probeerde als ik dan toch al zowat lag te huilen van angst (want afleiding zoeken werkt niet zooo goed) bewust stil te staan bij het feit dat ik ondanks mijn angst toch ook heel blij was met deze zwangerschap. sterkte en praat er over met je partner!
Even Off topic trouwens... en het is wellicht ook onbeleefd om te vragen maar ik vroeg me af hoe jullie besloten hebben wie van jullie twee zwanger zou worden? In een man/vrouw situatie is er weinig keuze )als die er was dan zou ik het wel weten Als je het onbeleefd vindt dan mijn excuses.
Leuke dingen plannen Tot jullie eerst echo en echt van leuk naar leuk leven en verder positief proberen te blijven als er geen vreemde/vervelende tekenen zijn er ook niet aan denken. Wij waren met vakantie toen ik net ontdekte dat we weer een tweede op komst hebben, zo fijn, 3 weken leuke dingen doen en dan weer terug naar het echte leven. Gefeliciteerd, succes deze spannende tijd.
Mag je vragen hoor Ik heb meer de behoefte om zwanger te zijn dan mijn vrouw. Ondanks de angst vind ik dat nog steeds haha. Het is natuurlijk jammer dat haar DNA er dan niet in zit maar misschien ooit een tweede van haar (en dezelfde donor)
Ik probeer ook wel afleiding te zoeken maar soms ben je zo bang en down dat je dat niet kan opbrengen. Ik heb het vooral 's ochtends als ik naar mijn werk moet. Hele lijf staat in de stress (vooral bij wakker worden tot dat ik weg ga) en dat zakt dan af in de loop van de ochtend..
Ik weet hoe je je kan voelen. Ook omdat je het kindje nog niet voelt schoppen, is deze tijd erg onzeker. Na drie miskramen gaat het nu goed, al durf ik dat soms nog niet eens hardop te zeggen. Zo erg hakken miskramen erin. Het vertrouwen in je lijf moet weer groeien. Waar ik mij aan vast hield, was dat het gelukkig vaker goed dan fout gaat. En als het fout zou gaan, je er niets aan kunt doen. Probeer ook momenten te genieten. En hopelijk worden deze momenten steeds langer
Dankjewel voor je lieve reactie. Dit is mijn eerste zwangerschap, nog nooit een miskraam gehad.. Lijkt me erg heftig om mee te maken. Dat vormt ook mijn angst. Het gevoel hebben dat niet aan te kunnen.. Net een enorme huilbui gehad... Ben nu weer redelijk rustig.. Pfffff...
Ja dat hoort er allemaal nu een beetje bij. Lastig is dat vervelende gevoel zeker wel. Ik had het liefste meteen met zwangerschapsverlof gegaan en lekker in mijn bed gelegen tot nu ongeveer. Heb inmiddels 5 echo's gehad, dus ik zag wel dat het goed ging. Mijn lijf vertelde dat ook steeds met dat vervelende gevoel, misselijk zijn en zo. Maar nu voel ik de kleine ook echt. En dat is een heel fijn gevoel. Het onzekere gaat wel weg hoor, en het lamlendige gevoel ook probeer je een beetje te concentreren op de leuke dingen die gaan komen.