Heel veel sterkte Jel. Ik kan me heel goed voorstellen hoe het voor jou moet zijn deze dagen, afgelopen maandag was het voor ons precies een maand geleden dat Tristan en Kyra geboren zijn. Ik heb ook alles van uur tot uur weer beleefd. De nacht ervoor ben ik huilend als een klein kind bij mijn man in slaap gevallen, in mijn achterhoofd wetende dat mijn kindjes die nacht om 01:47 en 02:10 uur geboren zijn..
Dankjewel MissQ. Voor jullie is het allemaal al helemaal vers... Hoe gaat het met jou/ jullie? Trek je het allemaal een beetje?
Hallo Jel, Hier gaat het redelijk. Gisteren moest ik bij de bedrijfsarts komen, bleek hij ziek te zijn. Niet eens een telefoontje gehad dat die ziek was, beetje jammer. Heb wel mijn collega's gezien en met ze gepraat, dat was wel fijn. Gisteren een jaar geleden.. hoe ben je de dag door gekomen? Ik denk aan je...
Hoi MissQ, dat is zeker raar dat ze je niet afbelden. Kom je daar voor noppes... Heb je ook een beetje steun aan je collega's? Aanstaande dinsdag, de 24e, is de officiele geboortedag van onze dochter, dus die datum houden we echt aan. We zijn dan ook samen vrij. Maar gisteren ging het boven verwachting. Het ging best goed eigenlijk. Tuurlijk zat ik met mijn gedachten bij bepaalde tijdstippen wanneer ik naar het ziekenhuis ging voor de echo. Wanneer ik voor een ctg ging, wanneer ik naar een ander ziekenhuis ging en waar geconstateerd werd dat ze overleden was. Hoe vreselijk gehuild we hebben samen die nacht die volgde. Dat zijn allemaal dingen die me bijstaan, en wat ik nog weet als de dag van gisteren. Maar ik dacht dat ik gedurende de dag emotioneler zou zijn, maar dat viel me reuzemee. Niet dat dat niet mag of zo.... Ik had die ruimte wel, maar de tranen kwamen niet. Het voelt ook wel als een soort van "opluchting" dat we dit gehad hebben. Ik heb echt het gevoel nu dat we vooruit kunnen gaan kijken naar hopelijk mooie dingen, dit voelt echt als een afsluiting, nu we bijna een jaar verder zijn....
Fijn te lezen Jel dat je gister ondanks de terugblikken toch een goede dag hebt gehad, kun je idd dit afgelopen jaar afsluiten, voor zoverre dat je het eerste jaar overleeft hebt! En dat geeft zeker ruimte voor leuke en nieuwe dingen, wat mooi zeg! Heel herkenbaar die nacht die je omschrijft, huilent de nachten in...pff brengt bij mij ook het nodige omhoog! Ga zo door, en alvast een bijzondere dag toegewenst dinsdag! Liefs
Miss Q, jij je eerste maand alweer voorbij dat je de twins moet missen, elke maand denk ik op de 28ste, vandaag weer een beetje mijn meisjes dag, deze week 9 maand geleden, dat gevoel blijft denk ik... Shit zeg dat je voor niets op de afspraak bent gekomen! Hoe gaat het met je herstel? Liefs
@Jel, goed om te horen dat jullie de dag "goed" door zijn gekomen. Het lijkt me een moeilijke dag, zeker omdat je als de dag van gisteren de dag van een jaar geleden voorbij ziet komen. Mijn collega's zijn stuk voor stuk schatten op hun manier. De een reageert natuurlijk anders dan de ander, maar ik vind veel steun bij ze. Na binnekomst liep ik linearecta (?!) door naar de kamer van mijn leidinggevende. Hij vroeg me alleen maar hoe het met me ging en mee kwamen de tranen. Ik vond het zo spannend om weer voor de eerste keer alleen op het werk te komen. 23 december, nadat we de as van Tristan en Kyra op hadden gehaald ben ik samen met manlief op het werk geweest, maar toen waren we met zijn allen, nu was ik alleen..... auto geparkeerd in de parkeergarage, als ik daar maar niemand tegen kom, daarna trapje op, deur open, niemand! Gelukkig! Pasje tegen lezer, niemand in de gang te zien. Pfffffff. Ook de lift was leeg, ik was zo blij toen ik "eindelijk" bij de leidinggevende op kantoor zat. De laatste keer dat ik bij hem op de kamer zat was met mijn dikke buik, alles komt in als een film voorbij. Ik heb gehuild en gelachen bij hem. We hebben alles besproken, hij vind dat ik alles wel redelijk op de lijn heb, maar geeft toch aan dat als ik met de maatschappelijk werkster wil praten, ik dat altijd mag doen. Achteraf denk ik, WIL ik dat wel???? Na veel nadenken, wikken en wegen, denk ik dat ik zijn aanbod toch af ga slaan. Is dat stom? Of moet ik met een mens gaan praten die ik nooit heb gezien die mij wellicht kan vertellen wat ik wel of niet moet doen???? Zoveel gedachten, zoveel malen in mijn hoofd. Ik kan er slecht van slapen. De laatste dagen. Word in de nacht wakker en kan de slaap niet meer te pakken krijgen. ZUCHT. Ik wil weer verder, maar hoe?? ...en wanneer? -x- MissQ.
@Evelien, mjn herstel gaat langzaam. De eerste tijd na mijn bevalling ben ik voornamelijk bezig geweest met het regelen van de crematie en alle dingen eromheen. Ik ben serieus heel dankbaar dat ik het allemaal heb mogen doen, maar normaal gesproken moet je een beetje rust nemen na je bevalling. En die heb ik niet genomen/kunnen nemen. Ik denk dat alles er nu een beetje uit aan het komen is. Ik kan niet veel doen of ik heb weer "last" van mijn buik, ben er moe doordat ik in de nachten wakker wordt en lig te malen. Het is niet alleen de bevalling of mijn kindjes* waar ik over aan het denken ben, het is gewoon alles. En dat is veel! Ik heb van mijn moeder homeopatische druppeltjes gekregen; star of bethlehem. Die moeten me minder laten malen. Morgen ga ik ermee beginnen, ben erg benieuwd of het me gaat helpen. Ik denk dat het gevoel rond 15/16e wel zal blijven, hetzelfde als wat jij de 28ste hebt. Zo K he... Hoe red jij je op zo'n dag? En wanneer ben jij weer aan het werk gegaan? Liefs..
Dankjewel! Ja dat was vreselijk moeilijk... Maar nu dus hopelijk betere en mooiere dingen. Hoe gaat het met jou? Liefs Jel
Logisch dat het moeilijk was om weer naar je werk te gaan. Je wist van tevoren niet hoe mensen zouden reageren je weer te zien. Maar niemand gezien dus, behalve dan je leidinggevende.... Of het stom is weet ik niet, om een maatschappelijk werkster af te slaan. Iedereen gaat er anders mee om, met verlies. Als je denkt dat je het niet nodig hebt, tja dan hoeft het misschien niet. Ik heb ook heel lang gedacht na vorig jaar dat ik het wel alleen kon verwerken, maar dat bleek toch niet zo te zijn. Ik liep tegen veel dingen aan. De moeite die ik had met andere zwangeren (en baby's), en daarbij de onbegrip weer van sommigen van hun. Ik kon gewoon niet met bepaalde dingen goed omgaan, en nog steeds niet trouwens. Kan nog steeds niet goed zwangere vrouwen en baby's aanzien. Het is zo moeilijk om zelf met lege handen te staan. Naast Lenthe hebben we natuurlijk geen andere kinderen. Dus echt helemaal met lege handen. Zo moeilijk....en op een gegeven moment besefte ik dat ik toch hulp nodig had. En ben nu blij met mijn psycholoog. Ik kan alles bij haar kwijt en alleen dat lucht al op. Ik zeg niet dat je het moet doen, maar ik zou er wel over nadenken als ik jou was.... Pfff moeilijk is het toch allemaal he? Als ik je laatste zinnen lees, dan denk ik ook terug aan hoe moeilijk het was in vooral het begin, kort nadat ze overleden was. Veel sterkte.
Nu naar 9 mnd wordt het anders dan toen het nog zo rauw allemaal was, ik herken je gevoel, dat doet zoveel verdriet! En idd alles bij elkaar is teveel, je loopt gauw over van alles, dat heb ik nu nog weleens.. Ik ben na een week of 10 aan het werk gegaan, ging de ene week beter dan de andere. Goed van je dat je op het werk bent geweest, heb ik ook gedaan om de drempel wat te verlagen. Je lichamelijke herstel komt nu eigenlijk pas lees ik, neem de tijd nu voor jezelf, je hebt al zoveel voor je kindjes en anderen gedaan! Ik hoop dat je druppels wat verlichting mogen geven, gewoon uit proberen denk ik, zelf van Dr.Vogel van die anti-nerveusiteit druppels genomen, en af en toe een wijntje voor de ontlading eh ontspanning.. Sterkte meid, dit is een zware tijd.. Liefs
Lees net in je reactie aan MissQ, hoe zwaar het voor je moet zijn om echt met lege handen te staan! Vind het hartverscheurend voor je, wat dat is precies wat je ervaart als je anderen wel ziet moederen toch, of zwanger ziet zijn...(het benadrukt zo je eigen verlies) Ik hoop zo dat jou dit ook gegunt is in de nabije toekomst, ik kan alleen maar zeggen dat die gevoelens iets anders worden, nu ik zelf zwanger ben komt het minder hard en diep binnen,maar verdwijnen doet het zeker niet! Toen mijn vriendin onlangs liet weten dat zij zwanger is, krijg ik toch weer dat onbestemde gevoel over me heen, hoe blij en dankbaar ik ook ben..Raar he? Met mij gaat het goed, zou niet anders durven zeggen, maar het blijft een emotionele achtbaan, volgende week onze geo in het ziekenhuis, dat brengt de nodige herinneringen omhoog, de angst en zorgen zijn altijd aanwezig, maar ondanks dat probeer ik zoveel mogelijk te genieten! Het gaat snel, alweer op de helft, confronterend, ukkie is bijna net zo groot als ons meisje*.. Misschien wordt het allemaal iets anders als ik de termijn voorbij ben dat ons dochtertje geboren is, heb soms het onbestemde gevoel dat ik alweer moet bevallen.. Het natuurlijke verloop van een zwangerschap, is bij mij in de war, logisch he! Liefs
Lieve Jel, denk aan jullie in deze moeilijke dagen. Gaan jullie nog iets speciaals doen op de 1e vlinderverjaardag van Lenthe*? Ik vind het verschrikkelijk dat je een jaar later nog steeds met lege handen staat. Oh meid ik hoop zo dat je gauw weer een positieve test in handen mag hebben.. dit keer met een 9 maanden lang durende zwangerschap van een gezond kindje. Hele dikke knuffel van mij en sterkte de komende dagen..
Hoi VlinderEvelien, Dankjewel voor je lieve woorden. Ik vind het erg moeilijk om een jaar later nog steeds met lege handen te staan. (Wel een missed abortion gehad nog in september met curretage). Het is zo oneerlijk allemaal en ik denk weleens: waar heb ik dit allemaal aan verdiend? Iedereen om je heen krijgt kinderen, maar wij niet. Hoop echt dat het gauw raak is. Sta weer op het punt om ongesteld te worden, of niet dus. Ik droomde vannacht dat ik een positieve zwangerschapstest had. Ik had die droom ook in augustus en ik bleek toen daadwerkelijk zwanger te zijn. Een paar dagen geleden droomde ik dat ik een baby aan het aankleden was en aan het vertroetelen was. Wat is dit? Ik hoop dat het weer goed nieuws betekent, maar elke keer denk ik toch dat ik ieder moment rood kan vinden.... Ben wel overtijd. De vorige keer duurde mijn cyclus 32 dagen en nu zit ik al op dag 36 of 37 of zo. Maar dat zegt bij mij niks ivm een onregelmatig cyclus ivm pcos. Duimen jullie alsjeblieft even mee voor een zwangerschap deze ronde? Wat fijn dat het goed met je gaat met de zwangerschap. Lijkt me erg raar inderdaad om hetzelfde termijn te naderen nu als waar jullie dochter is overleden. Dat zal straks ook mijn angst zijn bij een volgende zwangerschap, om die 33,4 weken te naderen. Maar dit keer gaat het goed hoor. Jullie krijgen een levend kindje in de armen, heb daar maar vertrouwen in! Wat is trouwens een geo? Is dat de 20-weken echo of wat anders? Ik wens je nog een goede zwangerschap. Liefs Jel
Hoi Babyengel, dankjewel! Ik weet nog niet precies wat we morgen gaan doen. Ik denk dat we iets moois gaan kopen voor op het grafje en daar dus even heen gaan. Verder geen idee nog. Misschien kunnen we de foto-albums nog doorkijken, maar dat hangt er van af of mijn man dat wil, want hij heeft ze nog nooit bekeken na het hele gebeuren. Hij denkt dat hij daar heel emotioneel van word en dat wil hij niet naar mij toe. Dat heeft hij mij een keer gezegd toen we bij de psycholoog zaten samen. Maar misschien is hij er morgen wel aan toe, ik ga hem alleen niet dwingen. En verder is het geen feestelijke dag, dus zin in leuke dingen doen, zullen we niet hebben. Geen taart, geen ballonnen, geen slingers, maar een aparte rare dag morgen denk ik. Dankjewel, ik hoop ook dat jij weer gauw met die test in handen staat. Liefs Jel
Jel, ik neem aan dat Evelien een GUO bedoelt. Dat is een uitgebreide SEO. Die krijg je als je een hogere kans op een kindje met een afwijking hebt. Wat ontzettend spannend dat je overtijd bent. Voel je je ook zwanger? Ik krijg ook altijd dromen over dat ik zwanger ben. Laat ik er nu alweer 2 gehad hebben. Ik voel me ook op een 1 of andere manier zwanger terwijl ik nog veel te vroeg in mn cyclus ziet. Maar eh.. Wanneer wil je gaan testen? Ik zou het zooo vet vinden als je nu zwanger bent!! Ik duim hier non stop nu.. En morgen geen slingers nee, het is geen feestelijke dag, maar wel een bijzondere dag.. De geboortedag van jullie mooie dochter. Ik kan er niks over zeggen over hoe jullie het verder invullen maar misschien is het toch wel fijn om nog samen de foto's te bekijken.samen huilen is misschien wel goed. Lenthe is er voor altijd bij ook al is het niet op de manier waarop het zou moeten ze is en blijft jullie dochter. Laten we gaan voor 3maal scheepsrecht.. Na 9 maanden een gezond kindje op de wereld zetten! Ik vind het superspannend iig hihi
Babyengel, nee hoor voel me niet zwanger nu. Heb steeds kleine krampjes in mijn buik, het gevoel van een komende ongesteldheid. :x Dus denk dat we weer een ronde verder zijn... Dus jij voelt je wel zwanger misschien? Wat voel je dan? Bedankt voor het duimen, dat doe ik ook voor jou. 3 maal is zeker scheepsrecht. Als het nog een keer mis zou gaan dan ga ik ook liever de pijp uit. klinkt hard maar ik kan dit niet aan. Een derde zwangerschap MOET gewoon goed gaan, met een gezond kindje tot gevolg.
Oh dat is k*t.. toen je zwanger was had je dat niet? Ik voel lichamelijk niets nog, dat kan nog helemaal niet ook, maar een soort bijzonder gevoel in mijn lichaam. Heel vaag, kan het niet echt uitleggen. Ik herken het helemaal wat je zegt. Ik kon dit al amper aan, als ik mijn zoontje niet had gehad had het ook echt niet meer gehoeven van mij. Het is dat ik hem niet achter gelaten maar oh wat was ik anders graag bij mijn dochter* geweest . Een volgende keer moet absoluut goed gaan.. ik heb daar ook wel vertrouwen in.. hoop dat jij er ook vertrouwen in kunt houden ook al sta je nu alweer een dik jaar met lege handen.
Nog niet ongesteld, maar ik zag dat ik me ook vergist had in de dagen. Ik was even in de veronderstelling dat ik vorige maand de 17e ongesteld was geworden, maar dat was 19 december. Dus ik zit nu op dag 36. Dus het kan nog. Voel op dit moment niet echt dat ik ongesteld moet worden, maar voel me ook totaal niet zwanger. Dit kan wel weer een heel lang cyclus worden. Bij vorige zwangerschappen had ik ook weleens buikkrampjes, maar daarbij ook heel gevoelige zere borsten. En dat voel ik nu niet. Ook had ik bij zwangerschap gelijk al last van brandend maagzuur, ook heb ik dat nu niet. Kan me niet voorstellen nu dat ik zwanger ben, jammergenoeg.. Ik hoop dat voor jou het gevoel klopt dat er iets aan het gebeuren is... Ik duim voor je. Het is moeilijk om door te leven. Ik vind het naast deze gebeurtenis erg moeilijk om nog te genieten van de andere dingen die er zijn in het leven. Dit was namelijk het allermooiste wat had moeten gebeuren in het leven, dus niks daarnaast is leuk. Waar moet ik nu nog van genieten? Ik had van dit kindje moeten genieten. Dus dat is erg moeilijk, soms denk ik: waar doen we het allemaal voor? Wat is het doel van mijn leven? Maarja ik moet door. En vertrouwen houden in de toekomst waar vast nog hele mooie dingen (lees een kindje krijgen) gaan gebeuren. Ik wist trouwens helemaal niet dat jij ook al voor je *dochter een MA en MK hebt gehad. Wat naar joh. Bah! Wat is het in het leven toch vreselijk oneerlijk! Nou het dagje is bijna voorbij. Ik had vandaag ook een ander topic geopend over het gebeuren van vandaag (voor de meelezers) http://www.zwangerschapspagina.nl/vlindertjes-vanaf-25-weken/331393-24-01-2011-24-01-2012-a.html De dag dat onze dochter een jaar geleden overleden is. Was een raar dagje vandaag.