Hoi! Mijn naam is Woopy. Ik ben twee jaar geleden gestopt met de pil. Na 10 maanden ben ik zwanger geraakt, maar een paar dagen na de ontdekking ging het helaas al mis. Ik had in die tijd al een afspraak gemaakt met de gyn. Ik heb de afspraak door laten gaan en zoals de huisarts al voorspeld had, moesten wij het nog een jaar aankijken. Ik was binnen de normale tijd "gewoon"zwanger geraakt en er was geen enkele aanwijzing dat het niet meer spontaan zou gaan lukken. Omdat ik erg veel last heb van mijn menstruatie (twee weken voor de menstruatie al buikpijn etc) heb ik wel gevraagd of ik eventueel endometriose zou kunnen hebben. Ik heb een kijkoperatie gehad en ik had geen endometriose en mijn eileiders zagen er prima uit. Morgen moet ik ongesteld worden. Als dit zo is, "moeten" we naar het ziekenhuis. De afspraak staat al vast. Ik ben zoooo bang en het liefste zou ik de afspraak weer afzeggen. Ik weet totaal niet wat er gaat gebeuren en ik zie er zo tegen op. Vandaag vertelde een vriendin van mij dat een kennis van haar ook naar het ziekenhuis is gegaan en dat die binnen drie maanden kan starten met Icsi. Ik wordt hier zo bang van, dit wil ik helemaal niet! Aan de ene kant wil heel graag dat er naar ons gekeken wordt of er iets mis is, maar aan de andere kant wil ik (nog) geen behandelingen. Sjonge wat een verhaal. Wat ik eigenlijk wilde vragen is wat ik kan verwachten bij een eerste afspraak en of er meer mensen zijn die heel veel last hebben van de menstruatie? Liefs Woopy
Lieve Woopy, Ik wil je heel heel erg veel succes wensen. Ik wil je bovenal dit meegeven: doe niets waar je nog niet aan toe bent. Als je nog niet aan ziekenhuizen toe bent, blijf er dan weg meid! Volg je gevoel, praat er samen over en volg je hart. Ik denk dat dat het belangrijkste advies is dat je kunt krijgen op dit moment! Liefs en heel veel succes, Josien
Lieve Woopy, Je bent hier zeker niet alleen in. De stap naar medische behandelingen is groot. En het hoeft inderdaad niet meteen. Als jij er niet aan toe bent, staat niets je in de weg om nog even de tijd te nemen. Binnen 3 maanden ICSI is sowieso heel uitzonderlijk, dat komt nauwelijks voor. Dat gebeurt volgens mij alleen als het resultaat van de zaadtest zo ontzettend slecht is dat er maar een paar levende spermacellen zijn gevonden. Aangezien jij een keer spontaan zwanger bent geworden, zal dat toch niet het geval zijn (tenminste, het kan wel natuurlijk, maar het ligt niet voor de hand). Sowieso begin je eerst met onderzoeken. Vaak gaat daar ook wel een maand of 3 overheen voordat je verder gaat. Dan heb je in ieder geval tijd om aan dingen te wennen. Wat Josien ook zegt: volg je hart! Het is jouw lichaam. Jij bepaalt de snelheid. Heel veel sterkte! En laat ons weten hoe de afspraak gegaan is. xxx
Hoi Woopy, In navolgende van de andere dames: doe niets waar je nog niet aan toe bent. Volg inderdaad je hart. In het ziekenhuis zullen ze eerst allerlei onderzoeken doen en je zult een hoop vragen moeten beantwoorden. Onder onderzoeken wordt verstaan: bloed afnemen bij allebei de partners vaak om te checken op hormoon waardes, clamidia etc. Dit is standaard onderzoek. Clamidia kan namelijk verklevingen veroorzaken. Maar aangezien je al een keer spontaan zwanger bent geraakt, is dit niet waarschijnlijk. Verder zullen ze zaad onderzoek doen bij de man. Je komt pas voor ICSI in aanmerking als het zaad minder dan 1 miljoen/ml is. Normaal heeft een man wel meer dan 50 miljoen/ml. En aangezien je zwanger bent geraakt lijkt ook dit niet waarschijnlijk, maar het kan natuurlijk. Ik kan nog veel meer vertellen, maar dat is denk ik niet zinvol nu. Ze zullen eerst beginnen met een vragenlijst en bloed/zaadonderzoek. Daarna worden pas de stappen gezet naar een evt vruchtbaarheidsbehandeling. ICSI is zo'n beetje laatste stadium, maar je hebt ook nog andere behandelingen. Bij ons was het helaas meteen duidelijk ICSI. Man heeft maar 300 000 zaadcellen. Dus dat gaat zo niet lukken. Succes en mijn ervaring in het ziekenhuis is dat ze erg respectvol zijn, het goed uitleggen en niets overhaast doen. X Jille
Verder kan je ook tijdens de ziekenhuisbezoeken op ieder moment aangeven dat het je te snel gaat en dat je wilt wachten. Vaak heb je inderdaad eerst de standaart onderzoeken en als daar iets uit komt mag je weer voor een half jaar of een jar naar huis. Vinden ze wel iets, dan wordt de wil om met behandelingen te beginnen waarschijnlijk ook vanzelf wel groter. Mijn ervaring is dat je op een tempo gaat die je wel aan kan en dat je zelf ook in de gaten moet houden wat je wel al en nog niet wilt. Wij zijn al heel wat verder in de onderzoeken etc (bezig met IVF), maar hebben nu ook zelf een pauze ingelast. Je blijft baas over eigen lijf, dus alles op zijn tijd. Voor nu hoop ik natuurlijk voor je dat je helemaal niet het medische circuit in hoeft en lekker zwanger mag zijn
hoi Woopy, Ik kan me vorstellen hoe je jevoelt en idd wat de andere dames zeggen volg je eigen gevoel. Ik had eerst ook zoiets van de gyn. nee liever niet en nu een half jaar later gaan we op voor IVF\ICSI (vanwege slecht zaad). We zijn er op een of andere manier naar toe gegroeid, en we zijn er nu klaar voor. Maar de eertse keer valt mee hoor, ik heb wel gelijk een inwendige echo gehad, wat me trouwens erg meeviel. En we moetsen een heleboel vragen beantwoorden en er werd bleod afgenomen. Heel veel sterkte, en maak je je niet te veel zorgen... liefs Elfje
Hoi woopy, ik heb ook erg pijnlijke menstruaties. De gynicoloog heeft doormiddel van inwendige echo cystes gevonden. Ik krijg in september een kijkoperatie. Daar zie ik erg tegenop. Hoe heb jij dat ervaren? Ik persoonlijk zou het alleen maar fijn vinden als ze een beetje sneller waren in t ziekenhuis. Die wachttijden word ik gek van. Het duurt me veels te lang allemaal. Ik ben nu 15 maanden bezig. En na een jaar hebben wij ons gemeld bij de huisarts die heeft ons doorverwezen en toen kwamen we in de medische malle molen. Een intake gesprek met veel vragen, inwendige echo's, man onderzocht, cyclus annalyse. En straks dan de kijkoperatie. Maar je moet doen waar je je fijn bij voelt. Het is niet niks hoor al die onderzoeken maar ze hebben wel wat gevonden tenminste waar ze at aan kunnen doen. Succes
Iedereen bedankt voor de reacties. Volgende week is het zover. Ik heb zaterdag mijn menstruatie gekregen en ik moet zeggen dat ik nu wel zoiets heb van "kom maar op!". Ben minder bang. Ik ga het op mijn eigen tempo doen en kijk wel wat me staat te gebeuren. Herma: Vorig jaar ben ik al een keer naar de gyn geweest en heb ook een aantal inwendige echo's gehad. Die zagen er allemaal prima uit. Ik heb dus ook een kijkoperatie gehad en dat vond ik reuze meevallen. Na de operatie ben ik wel een paar weken moe geweest, maar dit ging snel al beter. Pijn heb ik niet gehad, behalve dan de eerste twee dagen pijn in mijn schouder. Ze hebben bij mij niks gevonden. Heel veel succes in september! Liefs Woopy