mijn zoon Tristan van 3 wil niet meer naar de peuterspeelzaal. ik breng hem er met tegenzin heen. en ik moet hem daar gillend en krijsend achterlaten. doe ik hier nu wel goed aan, of moet ik hem gewoon thuis laten. de situatie is sinds kort wel veranderd, want we hebben er sinds 9 weken een baby bij. Tristan is sinds Colin is geboren erg veranderd, hij is heel erg opstandig en moet echt opnieuw zoeken naar zijn plek in het gezin. we proberen hem zoveel mogelijk overal bij te betrekken, maar ook te leren dat hij nu wel eens moet wachten. maar anders om ook dat Colin (de baby) weleens op hem moet wachten. maar het naar de peuterspeelzaal gaan is nu een heel groot probleem. hij geeft aan dat ie niet wil, maar gaat tot nu toe nog wel mee zonder tegen te stribbelen. maar zodra ik weg wil gaan. gaat ie huilen en aan me hangen. en als ik hem na afloop weer ophaal zegt hij in de auto tegen mij dat ik hem in de steek laat. en ik kan hem 100x vertellen dat ik dat nooit zal doen. maar dat helpt niet. hij vind school niet meer leuk zegt ie. iemand een idee wat ik hier aan kan doen? ik word er heel verdrietig van als ik hem huilend moet achterlaten
Ach wat zielig voor hem... Hij moet weg terwijl zijn Colin wel thuis mag blijven, voor zijn gevoel. Ik lees even mee, want mijn dochter is bijna 3 als onze baby komt, dus vrees ook voor zulke scenario's. Het enige dat ik me kan bedenken is consequent blijven doen wat je al doet (hem leren dat beide kids rekening met elkaar moeten houden en dat de aandacht vanaf nu verdeeld moet worden). Misschien helpt het als de baby ook soms 'weg' gaat en hij thuis mag blijven. Bijv dat hun papa even met de baby boodschappen gaat doen of iets anders zodat hij lekker thuis mag blijven. Ook even 1 op 1 aandacht. Misschien doen jullie dit al hoor. En misschien zijn 'groot zijn' heel erg belonen, dus de peuterspeelzaal heel belangrijk maken. Overdreven veel positieve aandacht naar wat hij daar voor werkjes heeft gemaakt of luisteren naar zijn verhalen. Zodat het voor hem weer loont om groot te zijn en de deur uit te gaan. Ik hoop voor jou en vooral voor hem dat ie snel weer plezier krijgt in de peuterspeelzaal!
Ik denk dat het ook te maken heeft met de baby en dat Colin bij jou is en hij niet. Heb je aan de leidsters gevraagd hoe het met hem gaat als je weg bent? Inderdaad veel positieve aandacht geven en apart leuke dingen met hem doen.
lief dat jullie meedenken, ik denk zelf ook dat het er mee te maken heeft dat Colin er nu bij is. daar moet ie echt aan wennen. al gaat het opzich wel heel goed, hij knuffleld en kust Colin de hele dag. en hij gaat mee Colin op bed brengen enzo. maar hij wil wel steeds als eerste iets, zoals als eerste een schone luier (ja ook Tristan zit nog in de luiers) en owee als Colin als eerste een schone luier krijgt, dan word ie razend..... trek ik me niks van aan hoor. maar opties zoals dat de baby dan meegaat naar de winkel, is echt geen optie. hij is een jongen maar hij is dol op winkelen hahaha. en de baby met papa mee, dan is het hek helemaal van de dam. Tristan is echt een pappakindje. pappa is alles. en ik heb met de juffen op school gepraat, en hij doet het zo goed op school. hij vind het hartstikke leuk. vanmiddag ook, hij gilde dus toen ik wegging maar de juf heeft met hem een boekje gelezen en toen ging het wel weer. maar dan heb je nog wat...... ik kom hem ophalen en dan istie niet eens blij om me te zien.pffffff nou zal een fase zijn hoop ik ......
ik werk op een peuterspeelzaal en ik zie het vaak. meestal is het idd zo als er gezinsuitbreiding is. het zal een tijdje duren maar het komt echt weer goed, tis ff doorzetten. je ziet het ook vaak rond de feestdagen dan zijn sommige kinderen helemaal van slag door alle spanningen. als de ouders er zijn willen ze naar huis maar zodra de ouders weg zijn gaan ze spelen. veel succes
Had mijn oudste ook als de jongste werd geboren, zo erg zelfs dat ik ermee naar de kinderarts ben gegaan. Die stak het op plotselinge verlatingsangst (ivm de nieuwe baby) Is na enkele weken gelukkig overgegaan.
nou ik durf nog niet te hard te juichen maar volgens mij is het voorbij. ik heb er al sterk over na zitten te denken om Tristan van de psz af te halen. maar hij gaat nu weer heen zonder te mokken. vorige week woensdag wou hij nog niet, toen heb ik zijn "beesie"meegegeven. dat is zijn slaapknuffel en zijn grootste vriendje zoals hij het zelf zegt. die heb ik in zijn tas gestopt en gezegt dat ie dan niet alleen was. en toen ik weer op school kwam zat ie er lekker mee te knuffelen. en gister ging het eigenlijk wel goed, hij heeft niks gezegt van ik wil niet of je mag niet weg. dus ben benieuwd............. morgen middag mag hij weer..