Na heeeeel veeeeeel slaapproblemen s nachts en overdag, ging t de laatste weken beter, we sliepen soms zomaar een nacht door, of ik moest er slechts 3x uit voor speentje, en ze sliep verder... Echter, nu al een dikke week wordt ze s nachts huilend wakker, als ik speen geef, probeert ze zich aan me vast te klampen, en schreeuwt moord en brand. huilen laten werkt niet, ze komt niet in slaap, ze wordt na 5/10 minuten wel stiller maar na een dik half uur horen we haar nog rommelen en snikken, soms weer overnieuw huilen. Even op de arm in t donker werkt, ze slaapt meestal onmiddelijk, houdt zich wel erg stevig aan me vast. na goed 10 minuten terug leggen werkt soms maar meestal niet, weer aan me vastklampen, banging huilen. Nu denkt mn man dat ze bang is in t donker, ik dacht dat ze misschien nachtmerries had, iemand anders een tip? vannacht hebben we haar tegen onze principes in bij ons in bed genomen, we slapen al 8,5 maand superslecht en kunnen niet meer. ze heeft even aan papa's gezicht gevoeld, toen aan de mijne en is toen in slaap gevallen, mijn man heeft haar toen na 2 uur weer terug gelegd, en ze heeft eigenlijk goed geslapen, om 6.50u even gekletst en verder geslapen tot half 9! Wat kunnen we doen, iemand dit ook meegemaakt? (ze heeft al 6 tandjes en was toen wel onrustig, maar toen konden we haar even troosten en wegleggen, dus dat lijkt mij niet de reden.) een sprongetje zou ook kunnen (8,5 maand)
Jesse heeft dit ook een tijdje gehad, alleen klampte hij zich zo aan je vast dat ook wanneer hij sliep je hem niet terug kon leggen zonder dat hij weer begon te huilen. Hier was het echt een fase. Soms heeft hij het nog, meestal als hij niet lekker in zijn vel zit (zoals vannacht). We nemen hem dan maar tussen ons in, kunnen we tenminste nog een beetje slapen. Af en toe voel ik dan 's nachts even een handje over mijn gezicht of haren gaan, alsof hij wil checken of ik er nog wel lig.
Mijn zoon heeft dat ook af en toe.. Misschien een nachtlampje kopen als je die nog niet hebt? Wij hebben er 1 voor in het stopcontact en soms hoor ik hem spelen 's nachts en dat vind ik niet erg. Hij kan dan natuurlijk zijn knuffel en zijn kamer gewoon zien. Die van ons is trouwens oranje..
ja! dat is dus exact wat ik bedoel, zoals jij t beschrijft. ik ben me ook bewust dat alles maar een fase is, maar ik moet hier dus gewoon maar aan toegeven dan, denk ik. had eerst nog t idee dat zo'n lichtgevend knuffeltje iets zou doen, maar ik weet t ook niet!
Hmm, ik weet natuurlijk niet wat jouw meisje ermee doet, maar de knuffel in Jesse zijn bed ligt er echt voor de sier, hij doet er helemaal niets mee (is dan wel geen lichtgevende). Ik heb ook al wel eens geprobeerd om zijn slaapkamerdeur op een kiertje te laten staan, zodat het niet helemaal donker is op zijn kamer, maar dit maakt ook niets uit. Ik denk eerder dat het te maken heeft met een stukje verlatingsangst. Wij merken hier namelijk ook heel duidelijk dat hij een stuk rustiger wordt wanneer hij tussen ons in ligt. Wel moeten we oppassen dat hij er niet aan went. Op een gegeven moment bleef hij namelijk 's nachts maar komen. Hebben toen 1-2 nachten even moeten doorbijten en hem niet in bed genomen en toen was het weer klaar. Maar meestal kan ik aan het huiltje wel horen of het menens is (is dan meer gillen dan huilen) of niet.
Hier ook precies hetzelfde. Overdag slaapt ze prima in haar bedje, savonds ook nog wel maar snachts wordt ze ook helemaal overstuur wakker. Ik leg haar dan lekker tussen ons in (tegen iedereen zn advies in). maarja wij willen ook lekker slapen dus dan maar bij ons in bed. Gaat hopelijk vanzelf over