jeetje, hier schrik ik toch wel van, dat mannen zo doen. Hoe kan dat nou? Zij wilden toch zeker ook een kind? en als ze nu al geen begrip tonen, hoe moet dat straks dan als je kleintje er is? ik moet zeggen dat mijn mannetje gelukkig ook vol begrip is.
ja ik sta ook met mijn oren te klapperen. wat raar zeg die mannen. trouwens ze MOETEN begrip hebben. waar slaat dat nou weer op we zijn toch geen h**ren die klaar staan als hun dat willen. we zijn baas over ons eigen lichaam en er zijn zat dingen die je kan doen zonder de gemeenschap zelf toch? sorry hoor maar hier word ik helemaal wild van en ben blij dat mijn man dat soort dingen niet zegt anders had hij een tijdje buiten kunnen staan van me. ff afkoelen gr kim
Jammer dat er een paar mannen zijn die zo'n slecht inlevingsvermogen hebben, kan me voorstellen dat je je er echt ondervoelt, als je partner zo reageert! Bij ons ging het iets anders, mijn vriend wilde opeens niet zo vaak meer. Ikzelf was al erg onzeker over mijn lichaam en alle veranderingen die er in mijn lichaam spelen en dacht dan ook (achteraf stom) dat hij mij niet meer aantrekkelijk vond. Wat bleek nu echter, hij was gewoon bang de babytjes te beschadigen! Eigenlijk heel lief van hem. De laatste weken doen we het weer regelmatig alleen iets rustiger. Maar het gaat erom of je erzelf prettig bij voelt, anders wordt het op een gegeven moment zo beladen en dan is het helemaal niet fijn meer! En dat kan niet de bedoeling zijn.
ik wordt meestal opgewonden van zoenen maar nu wordt ik misselijk van zoenen (heel charmant, kokhalzen bij een zoen). Dus even wat minder sex (we hebben sowieso geen superheftig sexleven hoor, slapen is heeeeerlijk). Maar ik weet van de vorige keer dat dat weer over gaat en er de komende maanden weer meer gesext gaat worden.. Succes!
ik had het ook maar nu merk ik dat het terug komt. De angst wordt ook minder naarmate je verder bent en ook die beginnende klachten(extreem moe,misselijk e.d.) nemen af waardoor je er ook weer meer energie voor krijgt. Doe gewoon lekkker wat je zelf wilt. En komt het niet? nou jammer dan toch? tis maar tijdelijk en helemaal niet erg.
Sinds mijn man op de cho heeft gezien hoe onze baby reageert wanneer je tegen mijn buik druk krijg ik hem er ook niet echt mer aan Het idee dat hij ons kindje ligt te porren is nogal een turn off, ik heb al gezegd dat de baby er niets van merkt dat ze juist lekker in slaap gewiegd wordt maarja.... Ach het maakt mij ook niet zo veel uit. Het lijkt me wel heel vevrelend wanneer je man zo naar doet over wenig of geen sex. Misschien is het voor jullie een idee om op de volgende echo aan manlief te lzten zien hoe de baby reageert op prikjes tegen je buik gniffel.
Ik kan ook nog steeds op 1 hand tellen hoe vaak we sex hebben gehad sinds dat ik zwanger ben.... hihi en das niet veel dus... Vooral in het begin niet, omdat ik hiervoor een miskraam heb gehad, dus we waren allebei een beetje huiverig. Daarna toch maar weer geprobeerd.. en nu nog steeds niet! Haha, ik val ook gelijk in slaap zodra mn hoofd mijn kussen raakt.. gelukkig vind mijn man dat ook helemaal niet erg en weten we allebei dat het heus wel weer komt. Ik sta idd ook wel erg versteld van de reacties die sommige mannen hier kunnen geven.... Echt verschrikkelijk!
Heeeeel herkenbaar.. Wij hebben het van de week weer voor het eerst gedaan Kom ook omdat ik 14 weken lang echt ziek was en ook in het ziekenhuis heb gelegen etc, maar moest me wel over de angst heen zetten, dat er iets mis gaat ofzo.. Maar daarna was dat ook over en vond ik het wel weer fijn.. Als je er maar samen over blijft praten en ik vind het niet aardig als je man gemeen doet, want jij bent degene die het kindje draagd..
Gelukkig is mijn mannetje heel erg lief voor me...en hij was echt geschrokken dat ik het zo met tegenzin gedaan had...hij was daar eigenlijk een beetje boos om...hij zei letterlijk: ik wil niet dat je iets tegen je zin in doet je had het gewoon moeten zeggen dat hadden we gestopt. Het is meer dat ik mij schuldig voel tegenover hem...gelukkig reageerd ie niet zoals andere mannen wat ik hier lees dan zou ik me echt onzeker voelen Ik ga het er inderdaad even met de VK over hebben...ik weet dat het geen kwaad kan...maar we zijn 16 maanden bezig geweest om zwanger te worden en nu wil ik alles doen om het ook bij me te houden en ik ben zooooo bang dat ik het toch kwijt raak OOK al weet ik dat het geen kwaad kan...ik kan het niet verwoorden. Ben wel onwijs blij met jullie reacties ik weet dat ik niet alleen ben met dit probleem. Gelukkig kan ik onwijs goed met mijn mannetje praten het is een schatje! Thanks meiden Dikke knuffel van mij!
Ik heb dat zelf ook hoor vind het erg eng, we hebben het dan ook niet meer gedaan sinds we zwanger zijn. Maar mijn mannetje heeft er alle begrip voor hoor hij vind het zelf ook eng Er zijn wel andere manieren dan alleen de daad om met elkaar bezig te zijn