Ik geloof wel in eisprong voelen. Ik voelde het heel duidelijk iedere maand en 3 keer zwanger en klopte t ook dat ik toen zwanger was geraakt. Maar ik zou proberen te ontspannen en een test af te wachten
Ja ik dacht het dus altijd te voelen, en volgens de calender klopte het meestal ook wel. En de volgende dag was het dus gebeurd. Ja afwachten is wel het enige wat ik nu kan doen idd.. ben benieuwd.
Als het echt je ei was dat je voelde dan hoop ik dat ie in de ochtend is gesprongen en je pas de avond daarna sex hebt gehad (meer dan 24 uur daarna). De kans op bevruchting is dan namelijk nihil
Heel rot meid, maar denk vooral ook aan her kindje he. 😐 Wat hierboven al gezegd is, een agressieve alcoholistische 'vader'/verwekker. Eventuele ernstige gezondheidsproblemen door beschadiging erfelijk materiaal, verslavingsgevoeligheid. En ben je in staat om een kind alleen op te voeden? Heb je een vaste baan, spaargeld, een huis en een netwerk om je heen? Ben je emotioneel stabiel? Allemaal dingen om bij stil te staan. Helaas zou je afgaande op je symptomen wel eens zwanger kunnen zijn, ga naar je huisarts en kijk wat de mogelijkheden voor bvb een overtijdbehandeling zijn. Des te eerder des te beter. En inderdaad denk aan (voldoende) anticonceptie voortaan, een condoom alleen is niet afdoende! 😏 Heel veel sterkte en wijsheid, ik hoop echt dat je niet zwanger bent!
Nou ik ben het nu ook kwijt haha. Pijn had ik de dinsdag de 3e van januari in de avond. Het gebeurde in de nacht/ochtend van woensdag op donderdag. En volgens mijn kalender die mijn cyclus registreerd zou me ei pas vrijdag de 6e zijn. En dag 5 na de gebeurtenis gad ik dus die rare trekkerige buikpijn met steekjes die nog steeds aanhouden. Pijnlijke tepels, rommelende darmen etc. Dacht eerst oh, ik word ongesteld maar dat is pas volgende week dus. Even afwachten nog ..
Dank je wel Nikki. Ja weet je het is zo dubbel. Ik heb altijd al een kindje gewild. Nog tijdens mijn relatie, maar het mocht niet baten. Het is ook niet zo dat ik veel wisselende contacten heb. Heb wel eens jaar geen sex gehad. Toen zei ik ook tegen mezelf, mocht ik nou per toeval toch zwanger raken, dan hou ik het! Kan het zeker alleen aan, en mijn ouders staan ook achter mijn keuze (ze weten dit verhaal alleen niet). En dit is ook niet echt hoe ik het mij voorgesteld heb.. En je hoort zo veel verschillende verhalen, van meiden die zelfs tijdens hun zw drugs en alcohol hebben gebruikt zonder dat ze er van op de hoogte waren. En alles was toch goed gekomen met het kindje. En dan lees je weer andere dingen op het internet.. en alles er om heen gezien de situatie maakt het nog lastiger
Ik zou mezelf toch even de vraag stellen of ik de rest van mijn leven 'verbonden' zou willen blijven met deze persoon, door een kind van hem op de wereld te zetten.....
Ik zou niet afwachten tot je een positieve test in handen hebt maar met de huisarts de opties van een overtijd behandeling bespreken. Zo kun je soms met medicatie of de plaatsing van een spiraal de innesteling en zwangerschap voorkomen. Dat is iets om echt op zeer korte termijn (vandaag!) op te pakken!
Precies wat ik dacht... Waarom wordt er nu gewacht terwijl er nu nog een minder ingrijpende behandeling gedaan kan worden? Niet om je iets te verwijten, maar je bent wel erg laks geweest terwijl je zegt bang dat zijn dat je zwanger bent van iemand waar je eigenlijk niet zwanger van wil zijn. Geen anticonceptie, geen morning-afterpil en nu geen overtijdsbehandeling. Ik snap het niet helemaal....
Ja laten we vrouwen adviseren voorbehoedsmiddelen te gebruiken voor het geval we verkracht worden... En condoom alleen is prima veilig. Maar dan moet je wel een normaal mens voor je neus hebben en geen gewelddadige alcoholist. Dus laten we ts vooral niet de verantwoordelijkheid in de schoenen schuiven.
Wie zegt dat ze verkracht is dan? In de openingspost lees ik dat ze zelf ook seks met hem wilde, alleen wilde hij geen condoom gebruiken en zij wel, maar omdat hij licht agressief werd heeft ze niks gezegd en zonder condoom seks gehad. Dat is verkeerd van hem en heel naar, maar ze wilde wel seks met hem hebben toch? Ik zou nu ook direct de huisarts bellen om te kijken wat er nog mogelijk is. Ook al wil je graag een kindje, je wil geen kind van deze man toch?
Als het werkelijk waar verkrachting is dan lijkt het me niet dat je gelijk bedenkt een kindje wat zo ontstaan is te houden. Ze maakte zich in de openingspost enkel zorgen over de gezondheid van haar evt kindje. Geloof me...na een verkrachting is dat het laatste waar je aan denkt.
Er is idd geen sprake van verkrachting. Meer het feit van tegen mijn zin in onveilig sex inc agressie. Als het aan mij lag had ik na zijn reactie ook geen sex meer met hem gehad en hem de deur gewezen.. maar dan wil je het niet erger maken dan het al is, dus dan doe je het gewoon. Ik sta niet te springen om een kind van hem nee, maar ik heb best een problematische verleden wat betreft de zwangerschappen. En dan ga je nog al twijvelen over de keuze.. Mijn vraag was daarom ook.. "Stel" ik zou het houden, in hoeverre heeft zijn alcohol gebruik invloed op de gezondheid van het kind.
Mijn vraag was ook Adrianna, over de gezondheidsrisico's van het kind ivm zijn alcohol gebruik. En niet "hoe ik van het kind af kom". Grappig hoe mensen kunnen oordelen zonder je verleden en verdere kennis van je situatie te hebben. Nee ik ben liever ook niet zwanger van hem. Maar mocht ik dat toch willen houden door persoonlijke daar voor redenen, wil ik wel op de hoogte zijn van de risico's ivm zijn alcohol gebruik. Want ik hoor verschillende verhalen..
Oordelen op basis van het verhaal wat je plaatst hier inderdaad, meer kan niemand hier voor je doen. Daar komt bij ik niet oordeelde. Ik snap het verhaal alleen niet helemaal. Je wist een dag van te voren dat je je eisprong had en je kunt allemaal dingen opsommen die niet goed zijn aan de meneer in kwestie (agressief, alcoholist, blijkbaar dominant), maar wilt wel een kind houden en opvoeden in deze situatie, mocht je zwanger zijn. Eigenlijk zit je nu dus heel bewust de tijd uit en als je zwanger mocht zijn dan is dat maar zo? Ik kan echt wel snappen dat een verlangen naar een kind soms heel sterk kan zijn, maar een kindje hoort toch uit liefde te zijn ontstaan (ongeacht of je later besluit uit elkaar te gaan) en niet uit een slechte ervaring met een man waar je sowieso niks mee wil en zijn leven niet op orde heeft. Het is en blijft namelijk wel de vader.
Als je echt alleen de gezondheidsrisico's voor je kind wil inschatten: - bij chronisch alcoholgebruik door de man raakt het genetisch materiaal in het zaad aangetast en is er een hogere kans op erfelijke afwijkingen, aanlegstoornissen en miskramen. - verslavingsgevoeligheid en andere psychiatrische ziekten hebben een duidelijke erfelijke component. - een onveilige thuissituatie tijdens het opvoeden, bijv. door agressie/huiselijk geweld vergroot het risico op onveilige hechting en hierdoor psychiatrische ontwikkelingsproblemen en persoonlijkheidsstoornissen bij het kind. Andere zaken kan ik zo gauw niet bedenken.
Hij zal altijd de vader zijn én recht hebben op een relatie met zijn kind. Vergeet dat niet. Als je dit doorzet kom je nooit meer van hem af. Echt, neem je verantwoordelijkheid en start een overtijd behandeling op nu het nog kan. Gun een kind het om te zijn ontstaan uit liefde en niet uit agressie. En gun een kind het om geboren te worden in een stabiele situatie met ouders die van elkaar houden en waar de boel goed geregeld is. En ga vervolgens op zoek naar een fijne man, waar je een goede relatie mee op kunt bouwen.
Dames, ik ben heus wel bewust van de situatie en gevolgen hier van. Ik ben geen 18 meer.. Maar niemand begrijpt geloof ik tegenover welke keuze ik nu sta. Ik heb 2 miskramen achter de rug na mijn ontsteking in de eileiders en een abortus die helaas ook noodzakelijk was. Daarna nog een paar behandelingen gehad aan mijn vrouwelijke organen. Sinds dien ben ik nooit meer zwanger geweest terwijl dat makkelijk had gekunt in mijn relaties de afgelopen 5 jaar. Ik heb altijd twijfels gehad of ik überhaupt zwanger kon worden nog.. en nu dit. Vanuit mijn kant was het kindje wel uit liefde verwekt al is het van zijn kant niet zo misschien. Want ik had wel degelijk gevoelens voor hem ik had geen sex met hem omdat ik dacht weetje heb nu zo zin in een beurt. Ik durf er niet aan te denken dat stel ik ben nu zwanger.. ik haal het weer weg. En ik word nooit meer zwanger of in ieder geval niet meer op een natuurlijke manier. Juist de vrouwen op deze forum moeten dat toch kunnen begrijpen?
Het is jouw keuze, een keuze die je al gemaakt hebt. Natuurlijk zijn er risico's van zijn alcoholgebruik, maar er zijn nog meer risico's, veel meer. Verslaving heeft idd een erfelijk conponent, maar is niet per defenitie erfelijk. Er zijn genoeg alcolisten zonder die erfelijke factor. Jij houdt van je kindje, jij wil graag een kindje. Is de man in kwestie ergens wel een leuke man en eventueel papa-materiaal? Hij is nl wel de vader, daar zou mijn probleem liggen.... niet in het feit dat je zwanger bent en de baby zeer welkom is bij jou? Toch? Of begrijp ik het ook verkeerd?
Ik zou eerst even kijken of je uberhaupt wel zwanger bent. Je lijkt er nu al heilig van overtuigd namelijk. Stel dat je ei inderdaad op 3 jan was dan zit je nu op 11 dpo en zou een test al uitslag kunnen geven. Is het negatief dan over 2 dagen nogmaals testen etc etc. Is de test over een week nog steeds negatief dan ben je gelukkig niet zwanger.