Hoi meiden Ik had even wat vraagjes aan jullie. Ik heb een vriend. Maar mijn vriend is voor zn werk altijd weg en alleen het weekend thuis. De zorg voor onze dochter komt vanaf dag 1 helemaal op mij aan dus. Want ookal is hij er wel kwa verzorging doet hij niets (en dan bedoel ik dat hij nog nooit dr luier heeft verschoont, haar heeft aangekleed of in bad gedaan ofzo) Ik heb naast mijn dochter ook nog 2 honden en een hoop andere dieren en we zijn net verhuisd. (drukke boel dus) Ook het huishouden en de verzorging van de dieren komen volledig op mij neer. Nu gaat het allemaal hartstikke goed, het is een schat van een meid en ik ben 100% op haar ingesteld en de verzorging en opvoeding gaan heel natuurlijk. Maar soms zou ik wel is wat tips willen over hoe is bepaalde dingen aan kan pakken, zoals het huishouden! Als ik aan de slag ga gaat zijn meestal huilen, schreeuwen, krijsen!... en ik moet dan echt mezelf inhouden om haar niet constant te willen troosten. Ik snap natuurlijk dat ze het dan niet leuk vind dat ik niet met haar bezig kan zijn. Wat is DE tip om haar even rustig te houden zodat ik door kan en dat geld bijvoorbeeld ook voor als ik wil eten of koken. Tips zijn welkom! Alvast bedankt!
Gewoon laten huilen? Dan leert ze het vanzelf wel. Eventueel eerst eff zeggen dat je moet koken/stofzuigen en dat ze daarom even alleen is.
Ze moet inderdaad leren dat je niet constant met haar bezig bent, maar wel in de buurt bent, ook als ze je even niet ziet. Is wel even doorzetten natuurlijk voor jullie allebei, ik weet het. Ik zou inderdaad ook zeggen wat je gaat doen en het helpt vaak ook om tegen haar te blijven praten als je uit het zicht bent maar wel in de buurt, dan weet ze dat je er bent. Ik heb mijn dochter op een gegeven moment (ik durf niet meer te zeggen hoe oud ze was) in een schommel die ik in de deurpost had gehangen gezet, af en toe een duwtje en ze was tevreden, blij zelfs. Ik vond en vind het soms nog steeds ideaal, maar het moet wel kunnen. Of misschien kun je haar in de buurt van je zetten (weet niet of het een wipstoel kind is, die van mij vonden het helemaal niets). Succes ermee!
Thanx voor de tips, het is ook wel zo dat ze ook maar is zichzelf moet vermaken. Maar dr is ook heel veel gebeurd (ziekenhuis opname's, waken bij het overlijden van s-moeder, uit huis ivm muizenplaag, verhuisd) dus ze is ook wel gewend om constant aandacht te krijgen en nu is ze hier alleen met mij en heb ik het idee dat ze dat niet zo leuk vind... Ik probeer ook wel als ik bijvoorbeeld de was aan het doen ben dr mee naar boven te nemen enzo, maar dingen zoals stofzuigen of koken blijft een beetje een strubbeling.
Zal dan zeker wennen voor haar zijn. Omdat ze veel heeft meegemaakt, heeft ze waarschijnlijk ook wel meer last van scheidingsangst. Het is dan zeker ook belangrijk dat ze weet dat jij er bent en in ieder geval altijd weer terugkomt. Misschien moet je proberen het op te bouwen eerst heel even de ruimte uit waar ze is, blijven praten, en dan steeds wat langer en wat minder praten (ik verzin maar wat). Het is nooit leuk om je kindje te laten huilen (en vooral niet als het echt serieus huilen is). Je kindje zal zich sowieso steeds beter zelf gaan vermaken en dan wordt het makkelijker, maar daar heb je niets aan. Ben je zelf trouwens gespannen als je bij haar weg loopt, want dat voelt ze natuurlijk ook en dat maakt het misschien nog moeilijker/minder veilig voor haar.
Ik zette mijn zoontje altijd in een wipstoeltje, in dezelfde ruimte. Soms liet ik hem in de living in zijn box liggen terwijl ik in de keuken bezig was (om te zien of dat stilaan al kon) en dan ging ik om de paar minuten even naar de deuropening en praatte ik van daaruit. Of ik zat idd zoals hier nog sommigen zeggen, te praten vanuit de ene kamer naar hem toe. Hielp niet altijd en dan zette ik hem toch in dezelfde ruimte. Werkte hier het best. Heb ook heel veel met hem in de draagdoek rondgelopen omdat hij echt behoefte had aan dicht bij mama zijn. Eens hij dat niet meer nodig had, gaf hij dat ook wel aan en kon dan langer alleen zijn. Maar wipstoeltje en draagdoek was hier de magische oplossing!
Bedankt voor de tips, ik zal het zeker gaan oefenen. Alleen is het soms echt gewoon dat ik dr moet knuffelen anders blijft ze brullen (zodra ik mn rug naar dr toe keer) als ik aan het aanrecht bezig ben ziet ze me wel want de box staat er tegenover, maar dan is dat niet genoeg... Maar goed ik zal de tijd nemen om dr extra te laten wennen (voor mij is het ook nog wennen)
En een draagdoek oid heb je niet? Ik liep er hele dagen mee rond Scheelt je een hoop, en je kan ondertussen ook nog andere dingen doen. Baby tevreden en mama ook!
Draagdoek, is inderdaad een heel goede tip. Je kunt je lekker vrij bewegen en dingen doen, en je meisje is toch dicht bij jou. En je hebt hele fijne!
heb hier ook wisselend het eea uitgeprobeerd toen zoontje jonger was nog. wat hielp hier was idd praten, wipstoeltje, draagdoek of in de kinderwagen erbij en deze wat heen en weer wiebelen af en toe maar af en toe laten huilen en wennen aan alleen zijn is ook goed hoor succes
Yara weegt al weer zon 6,5 kilo, ik heb sinds de zwangerschap ontzettend last van mn rug dus vandaar dat ik niet voor een draagdoek ben gegaan... Ik denk dat het van beide kanten wel een soort verlatingsangst is, ik heb door alle vervelende dingen enorm veel steun in mijn meisje gevonden en we zijn echt onafscheidelijk.
En even lekker babytv aan? helpt dat ook niet? En ik zou je vriend maar snel eens gaan leren hoe hij zijn kind moet verzorgen,want dit kan natuurlijk echt niet.
Haar zoveel mogelijk betrekken bij wat je doet. Jij koken? Zij in het wipstoeltje vlakbij je en spelen met wat keukendingen (bakjes, grote lepels, etc). Jij de was doen? Zij liggen tussen wat schone doeken etc en dan kiekeboe of andere spelletjes. Etc. En zoveel mogelijk proberen haar ook af en toe alleen te laten spelen en daaraan te laten wennen: lekker op een kleedje liggen, en eerst wat met haar spelen, en dan wachten en kijken of ze er zelf iets mee gaat doen, en dan haar prijzen, en dan steeds kort even weglopen en haar dan weer even op weg helpen met spelen. Etc, tot je steeds langer even iets kunt doen terwijl zij zichzelf vermaakt met wat dan ook. Succes!