Bang om dood te gaan door operatie

Heel herkenbaar! En dan kunnen mensen tig keer zeggen dat het niet reëel is (dat is het wél, want het kán gebeuren) of dat de kans zo piepklein is (maar dat de kans er ís, is nu net hetgeen wat het zo eng maakt), die angst blijft..

Ik ben 3 weken geleden geopereerd en ik ben hier echt extreem ver in gegaan. Had kaarten geschreven voor iedereen die belangrijk voor me is, cadeautjes gekocht voor de kinderen zodat, als het fout zou gaan, ze nog een 'laatste cadeautje' van mama hadden.. Natuurlijk wist ik dat het heel onwaarschijnlijk (0,5% kans) was dat het zou gebeuren, maar door het feit dat ik de garantie dat het goed zou komen niet had, bleef ik zo bang. Ik ben al wel vaker onder narcose geweest, in 2013 ook nog. Toen was ik ook wel bang, maar niet zó extreem bang. Waardoor het deze keer kwam, wist ik niet en juist dat gaf me weer het idee dat het misschien een 'voorgevoel' was. Zo bleef ik in die negatieve spiraal hangen.

Ik heb het bij de pre-operatieve screening aangegeven, daar hebben ze me nog een keer uitgelegd hoe klein de risico's waren en dat de risico's die er waren, eigenlijk niet voor de doelgroep waar ik toe behoor gelden. Ook dat heeft me eigenlijk niet geholpen, want ik bleef mezelf maar vertellen 'dat er altijd uitzonderingen zijn'.

Ik heb nachtenlang wakker gelegen, jankend, omdat ik zo bang was. Net als jij niet zozeer om dood te gaan, maar om m'n kinderen achter te laten zonder moeder. Heb mezelf tig keer verteld dat het risico van niet-opereren véél groter is dan het risico van de operatie zelf, maar dat hielp allemaal niet. Op de dag van de operatie heb ik het nogmaals aangegeven bij de verpleegkundigen en toen die me, letterlijk, zeiden dat ik daar écht niet bang voor hoefde te zijn en dat het echt goed zou komen, viel het een beetje van me af. Oh en, de dormicum die ik vlak voor de operatie kreeg, hielp ook goed. Maarja, dat was dus allemaal pas op de dag zelf, al die weken daarvoor had ik het idee dat ik langzaam gek werd en heb ik echt tig keer op het punt gestaan om het gewoon af te blazen..

Heel veel sterkte, want dit is gewoon ontzettend klote!

 

Wat rot dat je je zo
voelt.

Het percentage wat je opnoemt, degene die overlijden hebben meestal onderliggende ziektes of complicaties.

Heel veel sterkte!

Ik moet heel eerlijk zeggen dat het erg lekker voelde om onder narcose te gaan.. zou het zo weer doen🙈

 

Dat is fijn dat ze je terug bellen. Ik hoop dat ze je kunnen geruststellen.
Ik ben zelf een vreselijke angsthaas. Ik sta al doodsangsten uit met een ct. Een jaar geleden moest ik een ct van me hart laten maken om te checken of ik dezelfde afwijking heb als me moeder. Ik heb geen klachten en de cardio zei dat het pas zichtbaar werd met 40 jaar maar hij wilde al eerder kijken. Ik was toen 30.
Ik lag daar helemaal te trillen, was doodsbang. Ze hadden 6 keer misgeprikt met infuus en ik lag er maar te trillen en te huilen en met een hartslag van 160 terwijl deze rond de 80 moest zijn voor het onderzoek, dus ze wilde wat spul er in spuiten om het hart rustig te krijgen .Toen flipte ik hem helemaal en dacht dat ik daardoor dood zou gaan. Kan helemaal niet natuurlijk Haha. Ik heb toen zelf het infuus eruit getrokken en alle plakkers van me lijf en ben in me hemd en op me sokken de wachtkamer ingevlogen hyperventilerend en wel naar me man. Die mensen in de wachtkamer zouden wel gedacht hebben dacht ik achteraf . De cardioloog gaf aan dat hij toch maar een paar jaar wil wachten met het onderzoek .

 

Ik werd geopereerd aan mijn neus, aan de holtes en ik was heeeeeel bang dat de narcose niet zou helpen. Dat ik alles zou voelen maar hun niet wijs kon maken dat ik nog niet onder zeil was. Ik heb daar een film over gezien...

Ik heb dit ook vertelt en ze zijn daar ook heel goed mee omgegaan! Ze was rustig en vertelde wat er ging gebeuren en gaven me idd ook wat.
Sterkte!

 

Super van de chirurg!


Weet je....ik denk dat veel vrouwen zich hierin herkennen sinds ze moeder zijn Het maakt je zo kwetsbaar en je laat ineens zoveel achter, mocht het gebeuren dan jij net die ene halve procent bent.

Ik hoop dat je gerustgesteld kunt worden maandag.

 

Bespreken met je arts en vragen wat ze daarin voor je kunnen doen. Rustgevende medicatie vooraf is meestal wel mogelijk. Normale dosering zodra de spanning teveel wordt om goed te handelen en een soort van "knock-out" dosering op de dag zelf.

 

Dit! Heerlijk voelde het dan weer net niet omdat ik wakker zou worden zonder dikke darm en dagenlang en het de rest van mijn leven het zwaar zou krijgen maar onderliggende ziekte en bepaalde medicijnen zoals prednison zijn zaken die juist meer complicaties geven.