Ik voelde me ook wel onzeker hoor. Had echt geen idee hoe ze zouden gaan reageren en begon net als jou redenen te verzinnen waarover ze niet leuk zouden kunnen doen. Uiteindelijk leek mijn moeder bijna enthousiaster dan mij en wou gelijk baby kleding gaan shoppen. Ik ben zelf ook jong maar iedereen heeft daar juist super positief op gereagerd, dat had ik ook nooit verwacht. Het viel mij dus echt 100% mee! Al is mijn situatie eigenlijk niet met die van jou te vergelijken. Ik zit in een relatie van 6,5jaar en we wonen er al 4,5 van samen. Maarja, ik kan alleen maar zeggen dat je het toch nooit weet hoe er gereageerd word vantevoren. Gewoon niet teveel verwachten en het een beetje op je af laten komen.
Ik was 22, mijn man (toen vriend 32) kende elkaar 7 maanden, woonde al samen Met 10 maanden getrouwd. Ze schokken zeker, en hadden beetje moeite met echt blij te reageren, vond/vind ik heel jammer, maar nu.....helemaal in love met onze dochter. ps, met 2 maanden vroeg hij me al ten huwelijk
Heeft je angst met name te maken met je woonsituatie, je leeftijd of omdat jullie nog niet zo lang samen zijn?? Zelf vind ik dat een ander nooit w.b. leeftijd of duur relatie kan bepalen of je er aan toe bent. Wat betreft de woonsituatie. Misschien kun je eerst met je man bepalen wat je zelf wilt. Wil je echt daar blijven wonen of gaan jullie op zoek naar iets anders. En zo ja, hoe ga je dat aanpakken? Huren, kopen, hoe snel wil je verhuizen, heb je urgentie, etc etc etc. Misschien kun je daar eens over beginnen en daarna pas beginnen dat je zwanger bent? Dan kunnen ze wat minder bezwaar maken misschien? En tja, mensen kunnen inderdaad niet reageren zoals je wilt. Paar jaar terug waren wij al bezig met zwanger worden, maar lukte nog niet zo. Ik had mijn schoonmoeder gezegd dat ik graag met haar wilde praten (over iets heel anders) en haar reactie was "o nee he, je bent toch niet zwanger". Nou dat is echt een pijnlijke reactie op zo'n moment. Mijn man en ik waren er echt al wel aan toe, maar ze wist niet dat we het al probeerden. Heb het echt pas veeeeel later verteld dat het niet zo makkelijk ging. Ik denk dat het met name was omdat ZIJ er toen nog niet aan toe was. Nu jaren later zijn we wel zwanger. En toen we het nu vertelden reageerden zowel mijn ouders als mijn mans ouders wel heel leuk. Gewoon omdat zij er nu wel aan toe zijn.
hier hadden wij ook angsten, bij mijn ouders heb ik gewoon gebeld en verteld dat ze opa en oma werden, ze vonden het beide prachtig mijn vader moest even wennen, maar mijn moeder wist het gelijk toen ik zei ik moet je wat vertellen.. Mijn schoonouders vonden het verschrikkelijk,( maar heb dan ook geen goede band met hun) Maar nu vinden ze het erg leuk om opa en oma te zijn en verwennen madam ook behoorlijk kortom de meeste draaien bij hoor! en als jullie wens uitkomt is het goed toch
eerste reactie van mn moeder was ook niet erg positief omdat ik zwanger was voor ik getrouwd was (ben christelijk) maar ze zeiden er gelijk achteraan: liever zo dan dat je helemaal geen kinderen kan krijgen! nu ik weer zwanger ben, ben ik ook weer betje bang voor negatieve eerste reactie, temeer omdat ik nu net zwanger ben mn opa is overleden en ik rond zn verjaardag ben uitgerekend. Maar ik weet ook dat ze daarna superenthousiast gaan zijn! Maar wil eerst echo gehad hebben voor we het vertellen
Heb het vandaag eindelijk mijn ouders verteld!! Phoe wat was ik zenuwachtig zeg.. We hebben ze beide een rompertje gegeven en mijn moeder begreep het gelijk! hihi.. Ze waren beiden echt wel overrompeld maar mijn moeder moest ook gelijk huilen.. Ze heeft me gelijk mijn allereerste pyjama pakje gegeven, deze had ze altijd bewaard voor als we zelf kinderen zouden krijgen.. Zo lief.. Denk dat ze nog wel even de tijd nodig hebben om aan het idee te wennen, maar gelukkig viel de eerste reactie me zat mee..
ik ben nu ook al bang om het te vertellen:S heb gister positief getest maar zit daar zoo overin! ik ben net 18 geworden en heb al een zoontje van 2 jaar!
Maar heb je wel alles goed voor elkaar dan? Zo ja dan zou ik me er geen zorgen over maken, juist omdat je al een zoontje hebt!
Jaa ik ben zeker blij dat het meeviel. Mijn moeder gaf me ook gelijk een zwangerschapsboek die zij destijds had gekocht.. Dus wel heel leuk.. Vanmorgen belde ze en zei ze dat toen ze beneden kwam mijn vader zei: "Goedemorgen oma" en dat ze zo moest lachen hihi.. Dus gelukkig vatten ze het allemaal niet dramatisch op (die neiging hebben ze nog wel eens).. Zo ga ik mijn zus bellen om het haar ook te vertellen, benieuwd hoe ze reageert
bij mij was alles precies hetzelfde ik ben alleen na 3.5 maand zwangerschap uit elkaar gegaan met de papa van mijn meisje ben nu 21 weken zwanger en ik red me prime zo omdat ik altyd mijn lieve trotse paps en mams achter me heb staan ... ouders zijn 9 van de 10x blij als je situatie met je vriend goed zit ... en vinden zoals ik al eerder las het altyd leuk als jij er maar blij mee bent ... heel veel succes met alles