hoi meiden, ik heb het ook.....nu een jaar, gekregen in de zwangerschap na een jaar vol spannende en mooie momenten.....ik was geestelijk op, EN zwanger dus een mooie combi om daar vatbaar voor te zijn...... ik ben er nog steeds niet af en het belemmerd me in mijn dagelijks leven.....ik heb overal zin, maar heb paniekmomenten in winkels, of op plekken waar het heel druk is.... ik ben sinds kort onder behandeling van de psych, klinkt zwaar, maar we zijn vorige week begonnen met EMDR........schijnt in sommige gevallen goed te helpen......ben blij dat ik actie heb ondernomen....wil er heel graag van af....ken mezelf op dat gebied niet terug.....voel me erg kwetsbaar.... ik zou graag ervaringen horen van meiden die het ook hebben gehad en die eraf zijn gekomen....het sterkt me erg, want mijn grootste angst is dat het niet meer weggaat....... ik ga Bach eens proberen...wie weet helpt het....heb alle tips en trucks al wel geprobeerd volgens mij......
ik heb er vanaf me 16e al last van. Op het laatst durfde ik niet eens meer na buiten want bij elke stap die ik deed was ik bang dat ik dood zou neervallen. Klinkt misschien belachelijk maar zover was mijn angst op het laatst wel. Gelukkig heb ik na een aantal jaren er mee leren omgaan en komt het niet zo erg meer voor. Maar de laatste weken ben ik er wel weer enorm bang voor helaas. Mijn gewicht is veeeeeeel te zwaar voor mijn lengte plus de achtergrond van mijn familie, hartaanvallen, hartinfarcten, hoge bloeddruk, hoge cholesterol enz ben ik nu ook als de dood dat mij wat overkomt. Ik probeer het uit me hoofd te zetten maar het lukt me maar niet. Als ik ergens ben en bezig ben dan heb ik er geen last van, maar lig ik op bed, ben ik thuis voor de tv aan het kijken of op straat lopen dan ben ik heel bang. Ik moet het ook echt weer onder controle krijgen maar zolang ik niet goed in me vel zit, en niet afval zal de angst er denk ik nog wel even in blijven. Heb in maart nog een hele zware aanval gehad dacht toen echt dat ik dood ging, heeft ook heel lang geduurd voordat ik mezelf weer werd, maar dat wil ik niet weer mee maken...... Succes meid ik weet wat het is, het is zeker geen pretje!! Wat mij wel geleerd is om veel bezig te zijn, dingen doen waar je door ontspant, dingen doen waar je bij na moet denken zoals puzzelen enz....Dan heb je geen "tijd" om na te denken. Probeer erover te praten, ik merk vaak dat als ik er over praat het beter gaat met me. Onbewust maak je je ook zorgen en dat moet er ook uit. Ik heb helaas chronische hyperventilatie dus ik hyperventileer elke dag wel maar niet erg. Het is niet makkelijk, maar praten praten praten, zoek uit waarom je zo bang bent, en probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken!