Hallo allemaal, Ik ben zo enorm verdrietig en heb op dit moment zoveel stress dat ik me soms zorgen maak over de baby Mijn vader is afgelopen maandag met spoed in het ziekenhuis opgenomen omdat hij bijna geen zuurstof kreeg. Mijn man is met hem meegereden naar de eerste hulp. Nu ligt hij op de hartbewaking afdeling en vanmorgen hebben ze geprobeerd hem te dotteren, maar dit is niet gelukt omdat aderen te dicht bij de kransslag ader ligt. 15 jaar geleden heeft hij een open hart operatie ondergaan en heeft hij een nieuwe hartklep gekregen en toen is er het een en ander mis gegaan (heeft een paar dagen in een soort coma gelegen) Hij is nu als de dood voor deze operatie. Vanmorgen werd ik gebeld of ik naar het ziekenhuis wilde komen, omdat de dokter het uitwilde leggen wat ze willen gaan doen. Hij krijgt nu omleidingen, hoeveel is niet bekend en de de operatie datum ook nog niet, hij moet wel blijven in het ziekenhuis. Het kan nog tot een week duren, en heb nu al zoveel stress! ik kan het niet van me af zetten, en ben zo verdrietig, hij is al 67 en ben zo bang dat het mis gaat. De meest enge scenarios gaan door mijn hoofd. Dit is zo slecht voor de baby al die stress... Weet niet zo goed wat ik moet doen.
Jeetje meid. Sterkte, ik kan me voorstellen dat je zo verdrietig ben om je vader. Door te stressen maak je je zelf gek mee en zo help je je vader natuurlijk ook niet. Tegenwoordig zijn er goede artsen die goed kunnen opereren. Probeer positief te blijven en als het niet lukt, mag je heus wel verdrietig worden en huilen. Dat zal je wel opluchten. Nogmaals, veel sterkte. Laat het even weten als er iets nieuws is.
Hoi Bella..... wat rot voor je zeg...deze situatie en natuurlijk maak je je zorgen en ben je bang. Ik zat toen ik na 7 miskramen eindelijk 4 maanden zwanger was in dezelfde situatie ook mijn vader(67) heeft toen 4 weken op de IC gelegen en heeft een defibrilator geplaatst gekregen omdat zijn hart het niet meer deed, deze geeft een stroomstoot als zijn hartritme nu onregelmatig is wat overlijden tot gevolg kan hebben. Hij kreeg een hartaanval terwijl ik bij hen (mijn ouders) op visite was en net als jouw vader kreeg hij geen lucht. Ik heb toen inderdaad mezelf ontladen door veeeeel te huilen, kon er niks aan doen de tranen kwamen gewoon. Tuurlijk wil je liever geen stress voor je kindje maar het leven komt nou eenmaal hoe het komt. Probeer positief te blijven en huil, schreeuw of doe wat dan ook om de spanning uit je lijf te laten lopen. Ik wil je in ieder geval vanuit hier heel veel sterkte wensen de komende tijd en ik zal vanavond een kaarsje voor je vader branden. Liefs Helia. P.s met mijn vader gaat het nu allemaal goed, ok gezond zal hij niet worden maar het gaat goed, hopelijk gaat het met jouw vader ook snel weer beter.
Bella, ik geloof dat er niet zoveel is wat je nu kunt doen, behalve er zijn voor je vader en verder zo min mogelijk extra drukte om je heen! Als je werkt: laat daar dan weten dat je tijdelijk wat minder komt of als dat kan wat taken laat vallen ofzo. Ook thuis een tijdje wat minder doen. Veel sterkte en ook beterschap voor je vader.
Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik heb deze week een weekje vakantie dus mijn man doet nu veel in huis. Aan de ene kant voel ik me ook zo schuldig want afgelopen weekend heeft hij samen met mijn man een zware kast getild en heeft ie ook de baby kamer in orde gemaakt, behangen enzo. Mijn vader kan nooit stilzitten, en hij was zo druk bezig geweest, blijkbaar zat het toen ook al niet goed en hij heeft er niets van gezegd. Had ie het maar wat rustiger aan gedaan... Vanmiddag hebben ze foto's gemaakt van zijn hart en hebben de artsen zijn situatie besproken. Hopelijk komt snel de operatie datum in zicht.
Lieve Bella: verwijt jezelf niks want hier kun jij echt niks aan doen! Je vader is waarschijnlijk blij dat hij jullie nog net heeft kunnen helpen met de babykamer voordat hij opgenomen werd.