Ik ben op dit moment bijna 28 weken zwanger. Bij mijn zoontje braken de vliezen bij 31 weken en is hij geboren met 32 weken..geen echte oorzaak gevonden.. En het komt nu toch wel aardig dichtbij. Deze zwangerschap heb ik eigenlijk nog geen 1 moment kunnen genieten.. de eerste weken was ik ziek zwak en misselijk en toen dat eigenlijk net beter ging, kreeg ik een bloeding. In het ziekenhuis weten ze niet waarvan.. Maar hebben ze wel weer een amnionstreng ontdekt. De gynaecoloog is bang dat ik weer te vroeg ga bevallen, om mijn verleden en gevoelige baarmoeder.. Dus nu zit ik al vanaf 18 week thuis. En mag ik niet zwaar tillen, te veel lopen, of te veel doen.. Ik ben blij dat ik de 28 week bijna heb gehaald. Maar pff wat vind ik dit zwaar! Ik zit elke dag maar thuis, en kan bijna niks met mijn zoontje doen. Als ik even naar de winkel ga dan voel ik dat alweer aan mijn buik. Wat een onzekere weken! Verder krijg ik totaal geen hulp van mijn familie, wat ook echt teleurstellend is. Ik vraag er nu wel om, want ik ben er echt zat van. Maar alles gaat met een diepe zucht. Verder om me heen allemaal mensen die het totaal niet begrijpen..o.a mijn baas die me niet geloofde en waar de gyn zelfs een brief achter aan moest sturen.. En soms zit ik er gewoon echt doorheen.. Ik zie helemaal voor me hoe ik weer elke dag naar het ziekenhuis moet etc..hopen dat alles maar goed gaat.. Kan ik dat nog wel een keer aan? Vorige week had ik een dag met veel harde buiken en menstruatiepijn, maar bij controle bleek alles gelukkig nog goed.. Helaas maandagavond weer gehad, maar denk groeipijnen? Bij elk dingetje die ik voel ben ik al weer bang.. Pff dit moest ik echt even kwijt! Misschien iemand in een soortgelijke situatie? Of ervaringen?
Wat balen meid dat je zo weinig steun krijgt van je familie en je baas je niet geloofde Hier ga ik ook weer de spannende weken in. Ben best angstig en kan zo niet echt van mijn zwangerschap genieten. Sterkte meid en probeer veel afleiding te zoeken, en kleine dingetjes te doen die niet veel kracht/energie kosten..
Hee meis, heel veel sterkte.. ik herken het hoor.. Bij mijn oudste ben ik met 30 weken bevallen.. Ik ben vorige week bevallen van ons 2e zoontje met bijna 36 weken!! Ik lig al vanaf 25 weken plat en kon vanaf 20 weken al niet meer voor mijn oudste zorgen.. Wij hebben ook enorm veel stress gehad en zorgen aangezien ik ook weer vaak ben opgenomen nu met weeenremming en longrijping etc. Maar wij hebben het nog tot bijna 36 weken volgehouden. Dus de kans is er echt dat je het langer gaat volhouden! Probeer echt zoveel mogelijk bedrust te houden... Hoe gaat het nu met je oudste zoontje?
@Babystew: Ja dat klopt.. afleiding zoeken vind ik echt lastig. Veel verder als laptop/tv kom ik niet.. Dus jij gaat nu ook de spannende weken in! Hoe kwam het bij jou dat je de vorige keer te vroeg bent bevallen? @missiemaartje: Ja ik heb jou topic een tijdje meegelezen! Echt super dat je het nog tot zolang hebt volgehouden! Bedrust vind ik lastig, vooral met een peuter om me heen die volop aandacht vraagt! Hoe heb jij dat gedaan? En hoe kwam het dat jij te vroeg bent bevallen? Met mijn zoontje gaat het gelukkig goed! Kan niet zien dat hij te vroeg is geboren, alleen heeft hij slechte ogen. Of het daardoor komt is niet echt duidelijk.. Is jou zoontje inmiddels al thuis?
@Fairytale: Als je echt bedrust voorgeschreven krijgt dan kan je niet alleen voor je zoontje zorgen.. Dat gaat niet. Dan zal je je zoontje ergens anders onder moeten brengen of iemand in huis die voor hem zorgt.. Maar omdat je familie zo onbehulpzaam is zal dat wel lastig worden voor je denk ik? Voor de vroeggeboorte van mijn dochter is geen officiële reden gevonden. Met 25 weken verloor ik de slijmprop en later kwam er bloederig slijm bij. Ook had ik veel last van harde buiken, op de laatste dagen de hele dag constant. En ik had de GBS bacterie in mijn urine zitten. Hier had ik wel AB voor gekregen. Helaas dacht mijn vk dat het allemaal wel meeviel en is er niet veel aandacht aan besteed. Plots braken mijn vliezen met 29+6 en toen was ze binnen 2,5uur geboren. Deze keer gaat al heel anders, met regelmatige baarmoederhalsmetingen en elke week een injectie progesteron. Ook regelmatig een urinekweek en ik doe zelf veeeeel rustiger aan. Ook loop ik nu in het ziekenhuis en daar zijn ze een stuk behulpzamer. Mijn dochter heeft namelijk een hele slechte start gehad en mocht pas na 12 week mee naar huis.
Ja wordt zeker lastig.. Ik vraag wel af en toe aan mijn moeder of ze hem een middag wil meenemen. Maar eigenlijk nog veel te weinig.. Heb echt het gevoel dat mensen om me heen te makkelijk er over denken! Goh dat hoor je toch eigenlijk veel te vaak dat de vk je niet serieus neemt! Ik ben ook vaak afgescheept in mijn eerste zwangerschap.. Gelukkig heb ik nu een iets grotere mond gekregen haha..(al vind ik het soms nog wel moeilijk..) 12 weken in het ziekenhuis! Dat is echt een behoorlijke periode! En wat is ze snel geboren...Hopelijk kom jij nu ook heel ver!
Jeetje, wat een nare situatie, vooral omdat je wel alleen voor lijkt te staan. Rust houden is denk ik ook het toverwoord. Ik ben nu pas net weer zwanger, maar maak me ook al zorgen over een vroeggeboorte, mijn zoontje kwam met 34 weken. Probeer positief te blijven en houdt je rust! Je baby heeft jouw warme baarmoeder nog even nodig
@Fairytale: Ja, het was mijn eerste zwangerschap en ben 2 keer extra langsgeweest omdat ik het niet vertrouwde.Had zelfs een foto gemaakt van het bloederige slijm wat ik verloor (lekker smakelijk haha.. sorry). Zelfs op de dag van de bevalling was ik nog langsgeweest. Ze had toen voor de volgende dag een afspraak bij de gyn gemaakt ('voor mijn eigen geruststelling'). Nou die was niet meer nodig dus.. Ik kan het ze verder niet kwalijk nemen maar vind het wel jammer dat ze nooit even inwendig gekeken hebben. Dan zouden ze toch gezien moeten hebben dat het totaal niet goed zat.. En het was mijn eerste zwangerschap dus dacht, die mensen zullen het wel weten.. Heb mijn lesje wel geleerd in ieder geval! Gelukkig gaat het nu heel anders. Daar ben ik heel blij mee. Vind het echt naar voor je dat je omgeving er zo makkelijk over doet Dan voel je je sneller een aanstelster. Tenminste, zo zou ik me voelen. Hopelijk draaien ze nog bij..